Jozef van den Berg werd in 1949 geboren in Beers bij Cuijk. Zijn vader was onderwijzer aan de lagere jongensschool en zat tijdens de oorlogsjaren in het verzet. Zoon Jozef was eens de trotse bezitter van een landgoed in Herwijnen. Hij woonde in een monumentale villa, die van alle gemakken voorzien was.
Maar hij verruilde zijn villa voor een door hem zelf getimmerd hutje. Geen water, gas en elektra.
Ooit genoot Jozef van den Berg landelijke bekendheid met zijn poppentheater. Zijn verhalen als: Moeke en de Dwaas, De pleisterplaats en De ontmoeting, schreef hij zelf. In 1989 speelde Van den Berg in de Cuijkse schouwburg zijn laatste voorstelling: Moeke en de Dwaas.
Na afloop van de voorstelling sprak hij het publiek toe met de woorden: “Ik heb lang gezocht, ben overal geweest en tot de conclusie gekomen, dat ik heb gevonden wat ik zocht. Daarom stap ik uit dit vak en ga de Heer volgen.”
Hier in Cuijk was het allemaal begonnen toen hij als jongetje van tien jaar er zijn eerste voorstelling gaf. De cirkel was rond en Van den Berg trok zich terug.
Hij nam niet alleen afscheid van het publiek, maar ook van zijn gezin. Jozef leeft nu als kluizenaar in onthouding en leidt een teruggetrokken leven.
Vorige week heb ik Jozef van de Berg ontmoet. Een bijzondere, en religieuze man. En zeker niet bejaard! Hij wordt over een paar dagen 61.
Ik zou niet willen dat de mensen me dan al bejaard zouden noemen ;-) en zo komt hij zeker niet over. Een man met veel levenservaring en kennis en een open lijn naar God.
Annemarie van Geloven namens BHIC
bhiczei op 19 augustus 2010 om 11:10
De lange baard roept misschien associaties met 'bejaard' op, maar u hebt helemaal gelijk als u zegt dat iemand van 61 jaar geen bejaarde is! Schijn bedriegt...
En blijkbaar is Jozef van de Berg nog even sprankelend van geest. Leuk voor u hem ontmoet te hebben.
Leny Romme
zei op 30 augustus 2010 om 10:23
Vorige week ben ik nog bij Jozef van den Berg geweest. Hij is een wijze man met een levensvisie waar wij nog heel veel van kunnen leren in onze materialistische westerse maatschappij. Een open man die wel leeft als een kluizenaar maar contact met mensen allerminst schuwt. Een bijzondere man die je aan het denken zet over wat werkelijk belangrijk is in het leven.
Mariette van Riet
zei op 26 februari 2015 om 13:43
Maar hij verruilde zijn villa voor een door hem zelf getimmerd hutje. Geen water, gas en elektra.
Hij nam niet alleen afscheid van het publiek, maar ook van zijn gezin. Jozef leeft nu als kluizenaar in onthouding en leidt een teruggetrokken leven.
