De kapitale boerderij aan de Tempeliersweg 41 in Haaren werd in oktober 1944 tijdens de bevrijding in brand geschoten, doordat de bewoners Dries en Marines Boons nog snel iets uit hun woning wilden halen om mee naar de schuilkelder te nemen.
Bij de boerderij stond ook nog een grote korenschuur met daarvoor een manege, een aandrijving om koren te kunnen dorsen. Alleen het bakhuisje, de plee en de kippenkooi bleven gespaard. Ruim drie jaar lang hebben de gebroeders Boons in het bakhuis gewoond en in de kippenkooi geslapen. Water haalden ze uit de put en licht uit een stallamp. In 1947 betrokken ze hun nieuwe boerderij, gebouwd door de Firma Snelle, waarna ze weer verder konden boeren.
In 1922 waren mijn moeder en haar twee broers en vijf zussen wees geworden: hun vader Grad (een broer van Dries en Marines) en zijn vrouw Han stierven kort na elkaar. De kinderen kwamen vervolgens bij hun ooms en tante Mie te wonen. Maar bij Tante Mie ging dat niet van harte! Ze gaf de kinderen nogal neig te kennen: “ge kund hier komen wonen, maar ik schel geen éne érpel vúr oe en ik stop ók ginne sok! Went dan hâk ók wel kunnen trouwen”.
Mie heeft nog maar een paar jaren meer geleefd en toen moest mijn moeder Cor, die de oudste was, met haar 12 jaar heel het huishouden doen. Bovendien werkte ze nog vijf dagen van 7 tot 4 bij Huize Gerra langs het seminarie om het kostgeld van de kinderen op te brengen.
Bij het bakhuisje was aan de voorkant eerst een klein deurtje en daar is nu, zoals je ziet, een grote deur in gezet. Links van de deur, bij dat kleine raampje, stond de trog waarin ik als 6-jarige jongen het deeg stond te treden voor het mooie ronde brood wat daar gebakken werd. Tot mijn 15e jaar heb ik daar elke woensdag en zaterdag boerenwerk verricht. Dat duurde tot 1953, toen mijn vader stierf en ik thuis de kostwinner werd. Mijn oudste broer was in die tijd in dienst.
In 1957 stierf de laatste oom en is de boerderij verkocht aan Miet, een zus van mijn moeder. Zo is de boerderij in de familie gebleven. Nu woont er weer een zoon op de boerderij.
Lisette Kuijper
bhiczei op 13 december 2017 om 14:17
Bedankt voor het delen van dit persoonlijke stukje familiegeschiedenis, Gerard! Wat zonde dat zo'n prachtige boerderij in de oorlog vrijwel helemaal verloren is gegaan. Mooi dat er na de oorlog een nieuwe voor in de plaats is gekomen en dat deze nog steeds in de familie is!
Ad Boons
zei op 4 januari 2018 om 00:03
Mijn vader, Jos Boons was een van de twee broers die op jonge leeftijd wees werd, ik ben regelmatig in de (nieuwe) boerderij geweest, toen er tante Miet en Ome Jo nog woonde, ik ben de jongste zoon van Jos Boons die 5 zonen en twee dochters had.
Ad Boons
zei op 4 januari 2018 om 00:03
Mijn vader, Jos Boons was een van de twee broers die op jonge leeftijd wees werd, ik ben regelmatig in de (nieuwe) boerderij geweest, toen er tante Miet en Ome Jo nog woonde, ik ben de jongste zoon van Jos Boons die 5 zonen en twee dochters had.
Marilou Nillesen
bhiczei op 4 januari 2018 om 09:58
Tjee Ad, wat moet een heftige periode voor je vader zijn geweest. Sprak hij daar wel eens over met jullie?
Gerard Veltman
zei op 12 januari 2018 om 15:47
Jeetje, ook toevallig een neef op de lijn. Ad ik ben Gerard van tante Cor een zus van je vader. ik schrijf deze verhalen zodat ze niet verloren gaan. ik ben 81 en weet nog dat je vader en moeder getrouwd zijn en in dat kleine huisje woonde bij Leduc, later bij de molen en toen in de Reijtselaan in Haaren en ben vaak bij je thuis geweest maar toen waren jullie nog klein. groetjes Gerard Veltman Helvoirt
Ad Boons
zei op 12 januari 2018 om 22:53
Wat leuk dat U dat nog weet, nu ik U verhaal lees begin ik mij steeds meer te herinneren, ik, ad Boons ben geboren in de Nemelaerstraat , de boerderij van Verhoeven die inmiddels al een hele tijd afgebroken is in Haaren, toen ik 9 jaar was, zijn wij verhuist naar de Roonsestraat, daarna met mijn 16e zijn wij verhuist naar de Wildenbergstraat.
De enige broer van mijn vader was ome Hein uit Udenhout ook ken ik nog tante Sjaan uit Hilvarenbeek, Uw moeder, tante Cor daar hebben mijn ouders wel over gesproken zover ik weet maar die kan ik mij niet voor de geest halen, ik denk dat ik te jong was Groetjes Ad Boons Den Dungen.
Gerard Veltman
zei op 15 januari 2018 om 10:58
beste Ad we kunnen nog uren buurten maar kom maar `n keer op de koffie.
ik heb nog een mooie foto van Opa en Oma Boons met de drie jongste spruiten 1913 en heel de Familie nog bij de oude boerderij van Ome Dries 1932 en weet je dat Opa tekende en dat er vele nazaten schilderde ik ben zelf genomineerd als oude meester schilder 2016. Groetjes Gerard Veltman o411-642693
Bij de boerderij stond ook nog een grote korenschuur met daarvoor een manege, een aandrijving om koren te kunnen dorsen. Alleen het bakhuisje, de plee en de kippenkooi bleven gespaard. Ruim drie jaar lang hebben de gebroeders Boons in het bakhuis gewoond en in de kippenkooi geslapen. Water haalden ze uit de put en licht uit een stallamp. In 1947 betrokken ze hun nieuwe boerderij, gebouwd door de Firma Snelle, waarna ze weer verder konden boeren.
Mie heeft nog maar een paar jaren meer geleefd en toen moest mijn moeder Cor, die de oudste was, met haar 12 jaar heel het huishouden doen. Bovendien werkte ze nog vijf dagen van 7 tot 4 bij Huize Gerra langs het seminarie om het kostgeld van de kinderen op te brengen.
