Het oorspronkelijk middeleeuwse kasteeltje ’t Juffere stond ooit waar nu nog steeds de kasteelgracht is gesitueerd, met daar omheen bejaardenhuisjes. Het kasteel zelf is rond 1800 gesloopt, maar een tekening van Jan de Beijer uit 1743 geeft ons een beeld van hoe het geweest is. De naam ’t Juffere kreeg het overigens pas in de achttiende eeuw. Wat ons rest is een gracht en een beeldengroep.
De oorsprong van het kasteeltje ligt waarschijnlijk aan het eind van de veertiende eeuw. Gherrit de Vette, in 1393 genoemd als de eerste heer van Oploo, zal een behuizing hebben laten bouwen die paste bij zijn status. In latere eeuwen is het kasteeltje verder uitgebreid. De 16e-eeuwse eigenaren, het geslacht Van Steenhuijs, hebben het kasteel verder verfraaid en meer aanzien gegeven.
Van 1650 tot 1750 beleefde het kasteel zijn glorietijd. De eigenaren Van Steenhuijs woonden niet continu in het kasteel, maar verbleven er wel regelmatig. Het kasteel gebruikten ze voornamelijk als jachtslot. De familie Van Steenhuijs bezat namelijk een gigantisch jachtgebied ten zuiden van Oploo.
De laatste bewoners van het kasteel waren drie dames. Vrouwe Lucretia van der Noot, vrijvrouwe van Heumen en Oploo, en haar twee dochters Amelia en Genoveva waren de “drie Juffers van Oploo”. Zo is het kasteeltje in de 18e eeuw aan zijn naam ’t Juffere gekomen.
Lucretia was weliswaar hervormd, maar had het met de katholieken goed voor. Zo heeft zij zich er voor beijverd dat Oploo een zelfstandige parochie werd. Daarnaast schonk ze de gemeenschap grond voor een schuurkerk en een school.
Toen de heerlijkheid in 1778 verkocht werd aan stadhouder Willem V, kwam ook het kasteel in zijn handen. De Oranjes hadden weinig binding met Oploo en bovendien voldoende grotere en betere onderkomens dan ’t Juffere. Het kasteel kwam dan ook leeg te staan en raakte al snel in verval. Binnen enkele decennia was het, in fases, volledig gesloopt. Rond 1800 was het gedaan met het kasteel.
Wat gebleven is, is de kasteelgracht en het kleine parkje met de sculpturen van de drie Joffers ter herinnering aan lang vervlogen tijden.
Wat werd en wordt er in Nederland toch veel afgebroken/gesloopt ! Zo jammer dat dit kasteeltje niet bewaard is gebleven voor het nageslacht van ons allen.
Ik heb een fragment genealogie samengesteld over de familie van Steenhuijs en als iemand daar geinteresseerd in is, stuur mij dan een e-mail:
gerardlemmens1@yahoo.co.uk
Jos van der Ven
zei op 22 april 2012 om 17:53
De gemeente Sint Anthonis heeft een Kunst- en dichtbundel uitgegeven. Ook het kasteel en de drie Joffers hebben hierin een plaats gekregen.
Verschoven werkelijkheid
Drie vrouwen van steen
De muren natuurlijk
Een gracht nog aanwezig
het huis afgebroken
Gedachten gaan...
Ooit leven drie vrouwen
Van steen de muren
Natuurlijk een gracht
Nog aanwezig het huis
Afgebroken gedachten gaan ooit leven...
Albert Speelman
zei op 26 april 2016 om 21:19
En met behulp van een drone een ander gezicht op het kasteelterrein. Filmpje staat op YouTube (https://youtu.be/ustq03osgqQ)
De oorsprong van het kasteeltje ligt waarschijnlijk aan het eind van de veertiende eeuw. Gherrit de Vette, in 1393 genoemd als de eerste heer van Oploo, zal een behuizing hebben laten bouwen die paste bij zijn status. In latere eeuwen is het kasteeltje verder uitgebreid. De 16e-eeuwse eigenaren, het geslacht Van Steenhuijs, hebben het kasteel verder verfraaid en meer aanzien gegeven.
De laatste bewoners van het kasteel waren drie dames. Vrouwe Lucretia van der Noot, vrijvrouwe van Heumen en Oploo, en haar twee dochters Amelia en Genoveva waren de “drie Juffers van Oploo”. Zo is het kasteeltje in de 18e eeuw aan zijn naam ’t Juffere gekomen.
hadden weinig binding met Oploo en bovendien voldoende grotere en betere onderkomens dan ’t Juffere. Het kasteel kwam dan ook leeg te staan en raakte al snel in verval. Binnen enkele decennia was het, in fases, volledig gesloopt. Rond 1800 was het gedaan met het kasteel.
