De grote Rooise Knoptoren moest regelmatig onderhouden worden en veroorzaakte soms ook overlast. Zoals in 1907, toen er een klacht bij de gemeente binnenkwam over de schade die de kerkkauwen aanrichtten die in Eerschot in de Knoptoren woonden.
Kauwen
De klagers verzochten om maatregelen te nemen om de kerkkauwen te verdrijven. Er kwamen voorstellen op tafel over hoe men de vogels het beste kon verwijderen. Aangezien de beesten jaarlijks grote schade aanrichtten aan de tuin en de landbouwgewassen, stelde men voor om de galmgaten in de toren waarin ze nestelden, dicht te maken.
Verschillende leden van de gemeenteraad vonden dat die openingen juist open moesten blijven, om het geluid van de klokken te behouden en voor het invallen van daglicht in de toren. Over het met gaas dichtmaken van de gaten had men zo zijn twijfels: was dit op den duur wel doelmatig genoeg om de kauwen blijvend te weren?
Het raadslid Moeskops vond de beste oplossing om de nesten van de kauwen te laten vernietigen. Raadslid Kemps en andere leden wezen erop dat er een klokkenluider in dienst van de gemeente was met een jaarwedde van fl. 20,-. Tot zijn ‘loon’ behoorde ook dat hij de jonge kauwen die hij uit de knoptoren haalde, mocht verkopen. Moeskops vond dat dat een zaak van persoonlijk belang was, en daarom ondergeschikt aan een zaak van algemeen belang.
De raad deelde de zienswijze van Moeskops en besloot de kauwennesten te laten vernietigen en Willem Lathouwers of een andere ondertekenaar van het klaagschrift te vragen om zich met die vernietiging van de nesten te willen belasten.
Vervolgens deed Adrianus Kluijtmans zijn beklag over het vernietigen van de kauwen. Bij de aanvaarding van zijn betrekking als torenwachter was hem een jaarwedde toegekend én het recht om zich de jonge kauwen, die in de toren werden uitgebroed en grootgebracht, toe te eigenen en voor eigen winst te verkopen. Dat leverde hem ieder jaar een aardig zakcentje op, en dat zou hij dan in de toekomst moeten missen!
Restauratie
In 1926 krijgt bouwbedrijf Jan de Bont de opdracht om de toren te restaureren. De voorzitter van de gemeenteraad deelt mee dat de restauratie aan de Eerschotse Toren is geraamd op fl. 8.300,-.
Johannes de Poorter wordt op een jaarwedde van honderd gulden aangesteld voor het dagelijks toezicht op de aanstaande verbouwing.
Toen het werk klaar was, kon er ook weer geluid worden bij feestelijkheden, zoals ter gelegenheid van een heugelijke gebeurtenis binnen ons vorstenhuis. Maar ook bij uitvaartplechtigheden liet men telkens gedurende één uur de klokken in de toren luiden. Voor het luiden der klokken waren klokkenluiders nodig, welke volgens oud gebruik een beloning van de gemeente ontvingen.
Bron: Notulen Sint-Oedenrode Toegang 7634 inventaris 28,34 Foto’s: Collectie Ties de Koning, Jo van der Kaaij, Harry van Kuijk
Het raadslid Moeskops vond de beste oplossing om de nesten van de kauwen te laten vernietigen. Raadslid Kemps en andere leden wezen erop dat er een klokkenluider in dienst van de gemeente was met een jaarwedde van fl. 20,-. Tot zijn ‘loon’ behoorde ook dat hij de jonge kauwen die hij uit de knoptoren haalde, mocht verkopen. Moeskops vond dat dat een zaak van persoonlijk belang was, en daarom ondergeschikt aan een zaak van algemeen belang.
