Kerkwijding in Wilbertoord

Mijn vader, Jo Jans, kent enkele personen op de foto. Degene die het boek vast heeft is Harry van Piet Hendriks. Rechts van de geestelijke: Jan v. Piet Hendriks.Van links naar rechts mannen in donker pak: Harrie van de Bungelaar, Harrie Ermers, Thij Ermers. Geheel rechts Pastoor Belt. Mijn vader was niet aanwezig bij deze gebeurtenis.

Bedankt Bart en uiteraard ook jouw vader bedankt! We weten nu weer zoveel meer van deze foto.

Ja herken die foto ook. Ik ben namelijk degene die het boek vasthoudt: Harry Hendriks, een van de acolieten van die tijd in onze dorpskerk. Vermoed verder dat de meeste eerder opgegeven namen prima kloppen. Maar pastor Belt staat volgens mij toch links (nog net zichtbaar) op de foto.
De geheel rechts staande persoon is mogelijk de deken in onze regio toen, waarvan ik de naam niet meer weet.
Het was een prachtige dag voor het dorp Wilbertoord: een eigen nieuwe kerk ter inzegening door de bisschop Bluyssen. Een geestelijke die als persoon mede populair was doordat hij ‘prettig en gewoon’ over kwam. Dat was ook op die dag duidelijk zo. Het was een zeer plechtige inzegening met een mis met ‘drie heren’ en dat was bij ons niet eerder vertoond. Onze Pastor Belt was erg trots en gelukkig, want hij had zich samen met de mensen in Wilbertoord enorm ingezet om dat allemaal te bereiken.
De Katholieke godsdienst speelde in die tijd nog best een belangrijke rol in het dagelijks leven. En op zondag ging nog vrijwel iedereen naar de kerk. Voor het deelnemen aan de H. Mis, maar ook om elkaar te ontmoeten, te spreken en ook wel om naar de kroeg te gaan. Dat laatste was namelijk een oude gewoonte die toen nog steeds voortleefde. Wilbertoord is altijd een hecht dorp geweest met in de begin tijd diverse ‘grote families’, die elkaar goed kenden (al vanaf de lokale lagere school) en elkaar toen en ook later veelal belangeloos steunden, zeker als het om de inbreng (politiek), groei of verbetering van het dorp ging.
De kerk was eveneens een belangrijk symbool van gemeenschapszin en eenheid.
Hoewel ik zelf al erg lang weg ben uit het dorp Wilbertoord en sindsdien in Zuid Holland woon, is de relatie met het geboortedorp altijd blijven bestaan en blijven de dierbare herinneringen levendig aanwezig. Laten we hopen dat wat toen allemaal is opgebouwd blijvend van waarde is voor de huidige en de toekomstige generaties.
Harry Hendriks, Delfgauw. Februari 2016.

Bedankt Harry, voor je mooie en inspirerende verhaal. Leuk om te lezen dat jouw herinneringen aan deze dag, maar ook aan jouw jeugd in Wilbertoord, nog zo levendig zijn.