Rond de vorige eeuwwisseling woonde hij in Well en in de bossen van Wellerlooi, met name in het Meersche Bos, verschalkte hij op illegale wijze menig haas en ree. Soms werd hij betrapt en dan werd hij ter verantwoording geroepen bij het kantongerecht in Boxmeer. Dat leverde hem meer dan eens een verblijf op achter de muren van de strafgevangenis in Den Bosch. Er was één jachtopziener uit Well, Derks genaamd, wiens bloed hij wel kon drinken. Want die Derks wist Kleine Sjang regelmatig te betrappen.
Het was aan het eind van de middag van dinsdag 26 mei 1903, zo tegen een uur of zes, dat Derks in het Meersche Bos patrouille liep toen hij op een afstand opnieuw meende de stropende bezembinder te zien. Derks was niet alleen, zijn collega, jachtmeester Joannes Schreurs vergezelde hem. Beiden doken achter een struik toen ze de vermoedelijke stroper zagen, maar ze pakten hem niet op want hij was te ver weg. Schreurs bleef verscholen zitten achter de struik terwijl Derks een omtrekkende beweging ging maken. Hij kroop weg.
Bijna doodgeschoten
Na een kwartier hoorde hij een schot. Het geluid kwam vanaf de plek waar hij Schreurs had achtergelaten. Hij haastte zich naar de plek toe en zag zijn collega op de grond liggen. Terwijl Derks het lichaam naderde zag hij dat ook Kleine Sjang, met een dubbelloops jachtgeweer in de handen, behoedzaam op de plek afkwam. Sjang schrok toen hij Derks zag. “Daar had ik je bijna doodgeschoten”, zei hij. Derks onderzocht Schreurs en ontdekte dat alle hulp te laat kwam. Het schot hagel had hem gedood. Toen richtte Kleine Sjang zijn geweer op Derks. “Is het nog niet genoeg dat je er één hebt doodgeschoten”, zei die. Daarop liet de bezembinder zijn geweer zakken. “Als je hier ook maar één kik over geeft, dan weet ik je te vinden. En anders mijn maten verderop in het bos wel.”
Derks waarschuwde de politie en zat vreselijk met het geval in zijn maag. Hij durfde niemand te vertellen dat het hoogstwaarschijnlijk Kleine Sjang was die de dood van de jachtopziener op zijn geweten had. Rijksveldwachter Hol uit Well vermoedde dat Derks meer wist dan hij losliet. Op aandringen van vrouw Derks en na tussenkomst van de pastoor van Well, besloot Derks toch een volledige verklaring af te leggen. Er werd een opsporingsbevel uitgevaardigd tegen Jacobs en die werd in Duitsland opgepakt en vervolgens uitgeleverd.
Niet bewezen
De rechters in Den Bosch luisterden tijdens een zitting op 15 oktober 1903 naar de verklaringen en hoorden de officier van justitie (OM) 15 jaar cel eisen tegen Kleine Sjang. Volgens het OM had Sjang willens en wetens geschoten, alleen was zijn doelwit Derks geweest en niet Schreurs. Jacobs ontkende. Zei zelfs dat hij helemaal niet in dat bos was geweest. De rechters meenden dat er te weinig bewijs was en spraken hem vrij. Dat deed een halfjaar later het gerechtshof ook, nadat het OM in beroep was gegaan. Een herder verklaarde nog dat hij die middag Jacobs uit het Meersche Bos had zien komen. Maar ook het gerechtshof meende dat opzet hier niet bewezen kon worden. Het zou kunnen dat Jacobs had gedacht dat er een ree achter de struik zat. Hoewel de voorzitter wel liet doorschemeren dat hij eigenlijk Derks geloofde en ervan overtuigd was dat Sjang hem iets had willen aandoen.
Dit verhaal is geschreven door journalist/schrijver Geurt Franzen (www.geurtfranzen.com) en verscheen eerder in dagblad De Gelderlander (www.dg.nl/maasland).
