Klooster Liesbosch in Princenhage

Een van de zusters, Marie van der Sande, was de zus van Harrie en Jan van der Sande uit het dorp. De zusters betrokken het oude landhuis in 1904. Nog in hetzelfde jaar breidde architect J. Lijdsman uit Breda het huis uit met een nieuwe vleugel, de huidige kapel, beide verdiepingen daarboven en een rectoraat. De benedictinessen konden in 1910 terugkeren naar Rouen.

De Priesters van het H. Hart waren attent gemaakt op het leegstaande gebouw en betrokken het in september 1912. Het werd ingericht als grootseminarie voor de Nederlandse studenten, die tot dan toe hun opleiding in Leuven hadden gekregen. De congregatie kocht het gebouw in 1920 en architect Jacques van Groenendael bouwde in 1922 een dwarsvleugel, waarin de kapel werd ondergebracht.

De Kleine Zusters van Sint Joseph brachten er in 1915 de Magdalenastichting voor de zorg van de ongehuwde moeder en haar kind onder. Ze vertrokken in 1924 naar een nieuw gebouw in Ginneken.

In 1930 begonnen de Priesters van het H. Hart met de bouw van een nieuw hoofdgebouw, waarbij de resten van het oude hotel werden gesloopt. Het hoofdgebouw kreeg een nieuwe zijvleugel, zodat een U-vormig geheel ontstond. Wegens oorlogsschade moest de vleugel boven de kapel in 1955 inwendig uitgebroken en opgebouwd worden.

De priesters zelf renoveerden de kapel in 1965. Ze hielden hun grootseminarie in stand tot 1966, de laatste groep studenten vertrok in oktober 1970.

Op 14 januari 1971 werd het huis overgedaan aan de Kleine Zusters van Sint Joseph, die het hoofdgebouw inrichtten tot verzorgingshuis voor hun bejaarde zusters. Het kreeg hierbij een tweede verdieping. De bedrijfsgebouwen en gronden kregen een andere eigenaar.

Bron: J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant, Alphen aan de Maas, 2010