Toen in 1958 het nieuwe bejaardenhuis Simeonshof werd gebouwd, zocht men naar religieuzen om voor de bejaarden te zorgen. Op die manier wilde men de financiële lasten zo laag mogelijk houden. De Boxtelse deken en pastoor van de parochie van het H. Hart van Jezus, I.C.M. Broekman, later rector van Simeonshof, had in Valencia een toevallige ontmoeting met de Spaanse priester Fidelis de Bolinaga.
Deze bracht hem in contact met de Zusters van Obreras de la Cruz en hij besloot hen te vragen voor de bejaardenzorg. De Spaanse Zusters gingen hierop in en konden tijdelijk bij de ursulinen in Boxtel wonen.
Daarna kregen de zusters op Simeonshof een eigen kloostertje met een kapel. In 1977 werd het huis gerenoveerd en woonden de zusters tijdelijk op Stapelen.
In 1983 verhuisden ze naar een woning in de Bachstraat en later naar de Zandvliet, vlakbij Simeonshof. In 2010 woonden daar nog vier zusters, twee Spaanse en twee Nederlandse, waarvan er twee nog werkzaam zijn.
In Eindhoven woonden enkele zusters van deze congregatie van 1963 tot 1966 in een huis in de Gestelsestraat. De zusters zetten zich vanuit Nederland ook in om gelden in te zamelen voor straatkinderen in de derde wereld.
In 2008 vierden de vier 'Boxtelse' zusters samen met de bisschop en de burgemeester hun vijftigjarig jubileum, waarbij ze alle vier de zilveren erepenning van de gemeente Boxtel kregen opgespeld.
Het kloostertje aan de Zandvliet is een onopvallend bakstenen rijtjeshuis.
Bron: Jan Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010.
