Daar ging-ie dan, de historische houten baan die ze helemaal uit Baarn hadden laten komen om in Breda langs de Mark (nu Baronielaan ter hoogte van de Pastoorsstraat) te kunnen schitteren. Minder dan twee jaar duurde het sprookje. De bevolking heeft er nauwelijks van genoten.
Toen de ‘NV Sportterrein Breda’ failliet ging en de baan per opbod zou worden verkocht, ging ‘s nachts op 17 december 1904 de tribune in vlammen op. Het enige gedeelte dat nog voor de verkoop waarde had. Het publiek stond er lachend bij te kijken en te joelen, en een enkele vandaal deed er nog een schepje bovenop door met half afgebrande palen naar de brandweer te gooien.
Een grappenmaker luidde zelfs de bel voor de laatste ronde. In het Dagblad voor Noord-Brabant een smalend commentaar: “Wat ‘n getob is dat geweest van ‘t voorjaar menschen naar de wielerbaan te krijgen. En nu gisteravond stroomden ze er bij duizenden naartoe”.
En in de Leeuwarder Courant: “Gedurende den strijd tusschen water en vuur klonk eensklaps de klagende treurmarsch van Chopin, gespeeld door eenige artisten op koperen en houten instrumenten. En onder die droevige tonen stortte de fiere tribune meer en meer ineen, tot zij één groote massa houtskool was.”
Er werd direct gesuggereerd dat het zaakje stonk. De verzekerde som was 5000 gulden op juist die tribune. Het verhaal gaat dat de brandstichter bekende in opdracht van de directeur te hebben gehandeld. Die zou met de kas naar Brussel zijn gevlucht. Dat heb ik niet kunnen verifiëren.
Die directeur moet H. Driedonks geweest zijn, zelf verzekeringsagent, die de wedstrijden regelde en (net als de bekende Bredanaar J. Viruly) bestuurslid van de NWB was en nog regelmatig in beeld bleef. In 1902 was hij nog kortstondig directeur van de Tilburgse wielerbaan. Zijn assurantiebedrijf, waarin ook de bekende Bredase wielerman jhr. Bosch van Drakensteyn participeerde, ging in 1914 failliet nadat hij had geprobeerd een trammaatschappij op te richten. Daarna was hij nog met kompaan Broos (ex-renner en nogal een bullebak die niet goed lag bij de redactie van de krant) betrokken bij het ronselen van arbeiders voor Duitsland, voor hij in 1917 naar Rotterdam verhuisde. In 1927 kocht Driedonks de Kralingse wielerbaan.
Andere verdachte van de brand zou dan de eigenaar van de Baronielaantram, de excentrieke E. de Bruyne moeten zijn, maar die bleef ook nog op zijn post. Beide waren mede-oprichter van de NV.
Periode: 1902-1904 | Materiaal: Hout | Lengte: 333,3 meter
Een grappenmaker luidde zelfs de bel voor de laatste ronde. In het Dagblad voor Noord-Brabant een smalend commentaar: “Wat ‘n getob is dat geweest van ‘t voorjaar menschen naar de wielerbaan te krijgen. En nu gisteravond stroomden ze er bij duizenden naartoe”. 
Die directeur moet H. Driedonks geweest zijn, zelf verzekeringsagent, die de wedstrijden regelde en (net als de bekende Bredanaar J. Viruly) bestuurslid van de NWB was en nog regelmatig in beeld bleef. In 1902 was hij nog kortstondig directeur van de Tilburgse wielerbaan. Zijn assurantiebedrijf, waarin ook de bekende Bredase wielerman jhr. Bosch van Drakensteyn participeerde, ging in 1914 failliet nadat hij had geprobeerd een trammaatschappij op te richten. Daarna was hij nog met kompaan Broos (ex-renner en nogal een bullebak die niet goed lag bij de redactie van de krant) betrokken bij het ronselen van arbeiders voor Duitsland, voor hij in 1917 naar Rotterdam verhuisde. In 1927 kocht Driedonks de Kralingse wielerbaan.
