De Koningshoeven was een landgoed van Koning Willem II, die er behalve zijn buitenverblijf ook een aantal boerderijen liet neerzetten, bedoeld voor de wolproductie om legeruniformen te kunnen maken. Na zijn dood in 1849 werden de boerderijen verpacht. De paters Trappist kregen vanaf 1881 de beschikking over twee van de boerderijen en de Schaapskooi en stichtten daar in 1891 hun klooster met brouwerij, nog altijd bekend als producent van het enige Nederlandse trappistenbier La Trappe.
Er waren toen nog niet zoveel wielerbanen in Nederland. Oprichter van deze (waarschijnlijk) eerste officiële Brabantse houten wielerbaan was Hubert van de Muijsenberg. De wielervereniging Velox maakte er gebruik van. Tilburg werd onderdeel van het nationale wedstrijdcircuit. Op de opening kwamen zo'n zevenhonderd wielrijders af, volgens het verslag voornamelijk uit Den Bosch.
Op 4 juli 1896 won de jonge schaatsenfabrikant H.J. Gorter (1874-1918) er alle afstanden om het Nederlands kampioenschap, zijn beste jaar, misschien omdat de grote Jaap Eden prof was geworden en een ander programma reed.
De laatste wedstrijd zou in september 1902 zijn. De exploitant in dat jaar was H. Driedonks uit Breda. Daarna waren de paters het zat. Ze kochten in 1903 de grond. De wielerbaan ging in liquidatie en werd geveild. Volgens een krantenbericht van 19 januari 1902 wilden Rotterdamse ondernemers de baan eerder al naar de Maasstad verplaatsen. Berichtjes in De Grondwet en de Schiedamsche Courant in mei 1903 melden later dat de baan is overgebracht naar Den Haag. Dat zou voor de latere (vernieuwde) Scheveningse wielerbaan geweest kunnen zijn.
Bij Café Halfweg kwam een klooster voor uitgeweken Franse zusters. Die vertrokken in 1912 alweer, en later werd het terrein gekocht door directeur Van den Bergh van de Aabee stoffenfabrieken, die er De Rendierhoeve van maakte, naar het beeldmerk van de Aabee.
In 1952 kwam er het hoofkantoor van de Padvinderij Nederland, en in 1970 kocht een particulier het, de Moergestelse garagehouder Van Balkom. Een deel van het oude café bestaat nog. Het terrein is vrijwel intact gebleven, dat werd duidelijk toen de laatste eigenaar overleed. Zijn dochter zette het terrein in 2017 te koop maar gaat er uiteindelijk zelf mee aan de slag. Ze wil er een publieke, toeristische functie aan geven die aansluit bij de historie en de omgeving.
Periode: 1896-1902 | Materiaal: Hout | Lengte: 400 meter
