De Raaijberg langs de Antwerpsestraatweg was het kindje van Jac Smout (1878-1959), zelf actief renner en in 1902 Nederlands amateurkampioen over 30 km.
Met compagnons Melsen, Crusio en Maas (eigenaar van de grond en het gelijknamige koffiehuis, dat in 1905 afbrandde maar weer opgebouwd werd en nog altijd bestaat) legde Jacques Smout bij het voormalige dorp Nieuw Borgvliet een fameuze piste aan die meer dan een halve eeuw zou blijven liggen. Smout bleef er 30 jaar lang bij betrokken en maakte de overgang mee van het elitaire ‘gentleman-fietsen’ naar de volwassen sport.
De Haagse topsprinter-in-wording Piet Moeskops kwam na het verdwijnen van de Scheveningse baan in de buurt wonen om te kunnen trainen. Was ook dichter bij Brussel, waar hij vaak reed.
ca. 1915 (Westbrabants Archief)
De echte lokale held was meervoudig nationaal amateurkampioen Toine Mazairac (1901-1966), die in 1929 in Zürich eindelijk een wereldtitel behaalde, een jaar later met de sport stopte en een succesvol autohandelaar werd. Helaas werd de fiets hem later toch fataal. Mazairac overleed door een val bij een veteranenwedstrijd in Dortmund.
In 1909 verkocht het bestuur de baan aan de weduwe Maas en werd er niet veel gefietst. Behalve het Nederlands Kampioenschap is er slechts één wedstrijd gehouden. Daarna hielden vooral de Rotterdamse Pedaalridders er clubwedstrijden, die ook wel door niet-leden werden bezocht. Het ging langzaam beter, ook omdat er in de Eerste Wereldoorlog veel uitgeweken Belgische renners kwamen rijden. Begin 1922 zou de betonbaan met 70 meter worden verlengd, “zulks door achteruitplaatsing van een der bochten”, vooral om voetbalclub DOSKO een groter veld te geven. Ook konden dan de motoren beter uit de voeten. In 1936 wilde de directie de baan sluiten omdat het slecht ging. Een nieuwe directie deed het daarna niet veel beter. De club met de naam De Raaijberg trainde zelfs al op de Scheldebaan elders in de stad.
(Tekst gaat verder onder de foto)
De haveloze Raaijberg (l) en de onvoltooide Rozenoordbaan (onder de atletiekbaan)
In de Tweede Wereldoorlog is de baan nog af en toe open geweest. De eerste wedstrijd na de bevrijding werd op Tweede Paasdag 1945 gehouden. Rond 1947 is op het naastgelegen sportpark Rozenoord begonnen aan de bouw van een nieuwe wielerbaan van 250 meter, die nooit is afgemaakt. Twéé aftakelende banen bleven nog jaren liggen, er bestaat een foto van de vervallen baan in 1960.
Periode: 1904-1960 | Materiaal: Beton | Lengte: 400 meter
Luc Goderie, Kort door de bocht op wielerbaan De Raayberg in 1917 (2022). De auteur deed onderzoek naar het wielerjaar 1917 in en om wielerbaan De Raaijberg. Zo werd er de allereerste autorace op een Nederlands circuit gereden) en stuurde ons de resulterende publicatie.
