“Landhorst verlost uit duisternis”. De kop in het Boxmeers Weekblad van december 1955 spreekt boekdelen. Al tien jaar zat Landhorst in het donker, tot grote ergernis van de inwoners. Hoofdonderwijzer A. Ras schreef samen met P. Coenen in 1954 nog een brief aan het Boxmeers Weekblad om aan die frustratie woorden te geven.
Ras vertelde hoe hij kort daarvoor in Nijmegen was geweest. Op dertig kilometer van de Peel baadde de stad in het licht. Die overdaad aan verlichting vond Ras ‘verkwisting van stroom’. Maar het contrast met hun eigen situatie zat de briefschrijvers nog veel meer dwars:
“Dertig kilometer van het grandioos verlichte Nijmegen, daar wonen mensen zonder electrisch licht, zonder verharde wegen, niets als duisternis en modderpoelen; ook wij wonen daar; wij gaan de winter in met een beklemd gevoel in ons hart. Een kleine veertig gezinnen in de Noordpeel die wat licht en wegen betreft precies hetzelfde leven als hun voorvaderen in de Middeleeuwen.”
Het was dan ook een groot feest, toen burgemeester Smulders in 1955 het knopje omdraaide, terwijl zijn echtgenote gelijktijdig de laatste petroleumlamp doofde. Het Boxmeers Weekblad was er lyrisch over: “Alle lampen in de dorpskom, zowel binnen als buiten de huizen brandden nu, het was precies alsof er een meteoor in de donkere Peel was gevallen en op de bodem zijn felle licht bleef uitzenden; alsof een lichtgevende zeemeermin aan de oppervlakte van de oceaan bij nacht verscheen.”
Het licht was opgegaan in Landhorst. Nu nog een verharde weg naar Wanroij.
Theo van de Hulsbeek Jz.
zei op 19 juni 2014 om 17:19
In die tijd verkocht mijn vader ook nog regelmatig gaslampen en de "kousjes" daarvoor. Van de levering van petroleumlampen e.d. kan ik me niet veel herinneren. Alleen de verkoop van katoen (rond en plat in diverse maten) waardoor de vlam in de lampen met petroleum gevoed werd.
Theo van de Hulsbeek Jz.
zei op 19 juni 2014 om 17:28
In de smederij van mijn vader stonden toen ook altijd accu's aan de oplader. De zwakstroom van die accu's werd gebruikt voor de voeding van kleine lampen. Voor een aantal mensen uit Landhorst was dit een soort "voorloper" van de verlichting door het standaard electriciteitsnet.
Marilou Nillesen
bhiczei op 20 juni 2014 om 10:13
Dat is interessant Theo! Weet je overigens of ook na de komst van het elektrisch licht er tóch nog gaslampen werden gebruikt? Uit nostalgie bijvoorbeeld of omdat mensen even moesten wennen aan de omschakeling?
Theo van de Hulsbeek Jz.
zei op 20 juni 2014 om 11:01
Helaas Marilou, daar kan ik weet ik niets van. Mijn informatie strekt niet verder dan hetgeen in de smederij en in de winkel van mijn ouders te zien was.
Ras vertelde hoe hij kort daarvoor in Nijmegen was geweest. Op dertig kilometer van de Peel baadde de stad in het licht. Die overdaad aan verlichting vond Ras ‘verkwisting van stroom’. Maar het contrast met hun eigen situatie zat de briefschrijvers nog veel meer dwars:
Het was dan ook een groot feest, toen burgemeester Smulders in 1955 het knopje omdraaide, terwijl zijn echtgenote gelijktijdig de laatste petroleumlamp doofde. Het Boxmeers Weekblad was er lyrisch over: “Alle lampen in de dorpskom, zowel binnen als buiten de huizen brandden nu, het was precies alsof er een meteoor in de donkere Peel was gevallen en op de bodem zijn felle licht bleef uitzenden; alsof een lichtgevende zeemeermin aan de oppervlakte van de oceaan bij nacht verscheen.”
