Meikermis in Geldrop

Jan Maas stormde dan ook onmiddellijk briesend van woede naar buiten, waar de drie uit Zesgehuchten hem opwachtten. Jan bleek echter gewapend te zijn met een vleeszaag die hij had overgehouden toen hij nog werkte bij een beenhouwer: een gevaarlijk wapen dus.

In het daarop volgende gevecht kwam Martinus van de Leensel onder Jan te liggen en liep hij kans het slachtoffer te worden, omdat Jan de zaag vervaarlijk op de hals van Tinus plaatste. Gelukkig wist zijn vriend Antonius van de Rijt uit het café van Adelaars een stoel te grijpen waarmee hij op het tweetal in sloeg en daarna kans zag beide vechtenden van elkaar te scheiden.

Kennelijk wilde Hendrik van de Hurk, de derde maat uit het gezelschap, toch nog zijn gram op Maas halen en stortte zich op hem terwijl hij nog op de grond lag. Met een mes stak hij vervolgens met volle kracht meermalen in de borst en buik van de onderliggende vechtersbaas. Het duurde maar enkele minuten voordat Jan de geest gaf. Het mes gooide Hendrik in de IJzeren Man, waar de politie het later weer uit opviste.

Noodweer, beweerden Hendrik en zijn advocaat W.K.S van Haastert tijdens de rechtszaak op 8 augustus, maar daar trapten de rechters niet in. Op het moment dat Hendrik bovenop de liggende Jan sprong, was er immmers geen sprake meer van een dreiging met de vleeszaag.

Dokter Mettrop die de autopsie op het lijk van Jan uitvoerde, constateerde drie steekwonden die inwendige bloedingen teweeg hadden gebracht, elk van dodelijk karakter.

Dat kostte Hendrik een straf van drie jaar, waartegen hij in hoger beroep ging. Maar het gerechtshof hield het op dezelfde straf, die hij in de gevangenis in Rotterdam moest uitzitten.

Burgemeester Fleskens van Geldrop verklaarde dat het misdrijf niet uit ‘moordlust’ was voortgekomen, maar dat de drank de schuld was.

Nadat hij zijn straf had uitgezeten, trouwde Hendrik op 23 april 1931 in Eindhoven met Josephine Melanie van Schwamer.