Regina Coeli was een klooster en meisjesinternaat van de Kanunnikessen van de Heilige Augustinus. In Vught hadden zij een bewaarschool, een lagere school en een middelbare meisjesschool (later een mavo en havo, nu het Maurickcollege). Maar het was hun talenpracticum, een experiment begonnen in 1962 in een gym- en tekenzaal, dat internationale status verwierf.
Wilde je een taal leren, dan ging je naar deze 'Nonnen van Vught'. Dat geldt trouwens nog steeds. Het was een van de deftigste meisjesinternaten van de provincie en aan prestige heeft de instelling nog niets ingeboet. Momenteel staat deze bekend als Taleninstituut Regina Coeli. Waren het vooral religieuzen en ontwikkelingswerkers die daar aanklopten, inmiddels zijn dat ook politici, ambassadeurs, ondernemers, BN’ers en leden van koninklijke huizen, lezen we op de website.
Nieuwe kostschoolleerlingen werden afgezet op landgoed Eikenheuvel, waar achter een villa het pensionaat verscholen lag. Op dat pensionaat sprak je Frans. Niet alleen omdat de zustergemeenschap in Frankrijk gesticht was, maar ook omdat het als taal met status gold. Niet voor niets werd ook op veel andere internaten gesproken van een 'cour' of réfectoire' in plaats van een binnenplaats of refter.
De zusters begonnen met een opleiding voor de onderwijsakte Frans, pas later volgden de onderwijsakten in andere talen. Algehele culturele vorming stond daarbij voorop. Ook zaten op het internaat meisjes met een roeping, die later zelf 'Mère' wilden worden en les wilden geven op de Vughtse mms.
Reageer hieronder, deel je herinneringen en vul deze pagina aan! Foto's zijn ook van harte welkom en kunnen worden verzonden naar internaten@bhic.nl. Wij voegen ze dan hier toe.
Foto's: MMS Regina Coeli, fotograaf: N. van der Heyden-Rogier. Bron: Katholiek Documentatie Centrum
Evelyn Smulders-Scheeren
zei op 12 maart 2019 om 13:15
1965 er naar toe gegaan, na 2 jr er weer af. Ze hadden toentertijd nog nooit van dyslectie gehoord en dat was/ is mijn probleem.
Ook mijn oudere zus heeft er de laatste 3 jr mms intern gezeten.
Mijn moeder zat in haar jeugd extern op deze mms
Marilou Nillesen
bhiczei op 12 maart 2019 om 15:11
Dank voor je berichtje, Evelyn! Wat bijzonder dat zowel je moeder, als je zus en jijzelf daar zijn geweest. Hebben jullie het er onderling wel eens over gehad, of er veel veranderd was in al die jaren?
Ik begrijp uit je reactie dat er weinig begrip was voor kinderen met dyslexie. Betekent dit ook dat je minder prettige herinneringen hebt aan het onderwijs uit die jaren?
Saskia Hagemeijer
zei op 13 maart 2019 om 21:32
Voor mij is het de vreselijkste tijd van mijn leven geweest. Ik ben er 3 jaar geweest en het voelde als een gevangenis. Ik kom uit Oirschot en daar kende je iedereen en dat gaf ons de vrijheid om op straat of bij buren en vrienden te zijn. Gelukkig heb ik iets goeds aan overgehouden, een hele goede vriendin.
Het meest miste ik mijn leesboeken. Alleen in de weekenden kregen we leesboeken .Mère Prefet was een vreselijk mens, vanaf de eerste dag ging het al mis. Ik had vergeten inkt mee te brengen en toen mijn vulpen leeg was moest ik dus aan iemand vragen om inkt. Daar ik niemand goed kende maakte me dat nog nerveuzer. Daardoor viel de inktpot om. Ik heb toen de hele boel goed schoongemaakt en er was niets meer van te zien, maar tóch moest ik bij Mère Prefet komen en kreeg ik een preek en daarna moest ik een gulden betalen voor de schoonmaak. Mijn ouders hadden vergeten me geld te geven en dus stond ik toen bij haar in de schuld! Dat was dus een leuk begin...
Saskia Hagemeijer
zei op 13 maart 2019 om 21:44
Het internaat waar ik op zat was Regina Coeli in Vught
@ Saskia: veel dank voor je reactie. En inderdaad, wat je zegt, een erg 'leuk' begin van die drie lange jaren... Op zo'n jonge leeftijd zo behandeld worden, terwijl je gewoon je best doet. Gelukkig heb je toen in ieder geval nog steun gevonden bij een andere leerling, en wat mooi dat jullie vriendschap altijd is gebleven! Heeft zij ook zulke herinneringen aan de kostschool? Hebben jullie daar als oud-leerlingen later nog veel over gepraat?
feliz
zei op 15 maart 2019 om 13:58
Mijn overgrootvader werkte op dit landgoed en woonde daar ook met zijn gezin in de villa. Zijn oudste dochter (mijn oma) was erg intelligent en dit werd door de nonnen opgemerkt. De nonnen boden aan dat zij gratis intern mocht op het pensionaat. Dit was natuurlijke en groot en bijzonder voorrecht. Helaas weigerden haar ouders dit. Ze moest later maar trouwen en dat was voldoende... we hebben het nu over de jaren net voor de oorlog, en een echt katholieke brabantse familie... Mijn oma heeft altijd hoog opgegeven over de nonnen, waar ze altijd een zeer goed contact mee onderhielden. Ze werden dus niet als "de werklui" gezien! Best bijzonder vind ik dat.
Christian van der Ven
bhiczei op 15 maart 2019 om 15:03
Dat is een mooi verhaal, Feliz. En fijn om te horen dat het contact altijd goed is gebleven. Zitten er nog mooie foto's van het landgoed en de villa in jullie familiealbums? Die zijn misschien mooi om hier te delen.
kleinkind Philomine Ditvoorst
zei op 19 maart 2019 om 09:45
Mijn oma heeft, voor 1916, nog lesgegeven op Regina Coeli.
Ik heb nog enkele zeer oude foto's en ansichtkaarten.
Marcel Broesterhuizen
zei op 19 maart 2019 om 09:51
Toen ik in 1977 op het Instituut voor Doven kwam werken, zat er in het gebouw Regina Coeli een school en internaat voor dove kinderen, school en internaat Eikenheuvel, voor dove kinderen die moeilijk konden leren spreken. Er was toen nog een aanbouw waar het Talenpracticum inzat. Begin tachtiger jaren ging het Talenpracticum daaruit, naar het nieuwe gebouw en werden ook die ruimten overgenomen door het Instituut voor Doven. In de villa van Eikenheuvel zat een internaatsgroep voor oudere dove jongens. Ik ken nog veel doven die daar op school en internaat hebben gezeten. Eind tachtiger jaren is de villa afgebroken. Een paar jaar later is een nieuwe school gebouwd, nu School Talent geheten, en internaatshuizen aan de Theresiastraat.
Thijs de Leeuw
bhiczei op 19 maart 2019 om 10:04
@kleinkind Philomene Ditvoorst: bedankt voor je reactie! En wat mooi dat je die foto's van je oma allemaal nog hebt bewaard. We zijn nu natuurlijk wel heel benieuwd naar wat er allemaal op staat. Als je wilt, kun je ze ons in digitale vorm doorsturen naar info@bhic.nl.
@Marcel: hartelijk dank voor je aanvulling. Deze is zeer welkom. Juist ook omdat zulke internaten, voor jongeren die bijzondere zorg nodig hadden, op dit moment nog niet op de kaart zijn gezet. Wil je misschien nog meer vertellen over het werk dat je deed op het Instituut voor Doven? Ben je ook op de nieuwe school aan de slag gegaan?
Elena Beets
zei op 19 maart 2019 om 12:30
Ik zat als extern een jaar op Regina Coeli in Vught,ik meen, in 1962. Moeder overste was toen mère Marie des Anges. Ik fietste elke dag van Hintham naar Vught. Dat was vroeger vrij normaal. Goede herinneringen heb ik aan dat jaar. Goed onderwijs, goede, op leren gerichte atmosfeer. Opvallend was de respectvolle manier waarop men met elkaar om ging.
Marilou Nillesen
bhiczei op 19 maart 2019 om 13:47
Bedankt voor je berichtje, Elena. En wat goed te horen dat je deze positieve herinneringen aan deze periode bewaart. Dat is nog altijd een waardevolle insteek, lijkt me, zo'n respectvolle manier van benadering. Dank dat je dat hier onder de aandacht hebt gebracht.
kleindochter Philomine Ditvoorst
zei op 24 maart 2019 om 11:49
@ Thijs de Leeuw: Ik heb een aantal foto's doorgestuurd naar Marcel.
Ik ben geen onderwijzeres....
Jan Poels
zei op 13 juni 2019 om 13:40
Mijn moeder, Willy Schots zat in de jaren 1933/34 op Regina Coeli. Ik heb nog enkele oude schoolschriften, in het Frans en Nederlands. Eerlijk gezegd niet spectaculair.
Kan ik u daar een plezier mee doe, of hebt u die reeds in grote getale.
Groet, Jan Pels
Marilou Nillesen
bhiczei op 13 juni 2019 om 16:33
Hallo Jan, bedankt voor je berichtje! Het klinkt heel interessant! Zou je een paar pagina's naar ons willen mailen via info@bhic.nl tav Meisjespensionaat Regina Coeli in Vught? Alvast dank!
harry reintjes
zei op 16 oktober 2019 om 03:27
thijs en elena, zie mijn reactie hierop bij internaat st. norbertus heeswijk
Maria M.
zei op 30 september 2020 om 23:24
Dag Tijs , Je gelooft het niet maar ook ik heb een verhaal m.b.t. Regina Coeli in Vught. En ja meer dan respect van uit verschillende benadering door mijn leven heen. En aan een persoon in het bijzonder 1953-1954 en 1955 Mére Gabriële .
hetty van der linden
zei op 16 oktober 2022 om 14:18
ja mere prefet was een spook Saskia, ik dacht altijd dat het mere perfect was hahahah
Thijs de Leeuw
bhiczei op 20 oktober 2022 om 16:26
Hallo Maria, wat leuk om weer van je te horen. Ik had niet verwacht dat het op deze pagina zou zijn over Regina Coeli! : ) Ik ben benieuwd naar je verhaal. Je kunt dat hier delen of mij mailen misschien? Of via de post? Het ga je goed en we houden contact.
Paul Beerten
zei op 11 mei 2023 om 17:12
Voor Regina Coeli werk ik ter gelegendheid van het 60 jarig bestaan aan een tijdlijn die men in de ontvangstruimte op de muur wil laten maken.
Zoekend naar beeldmateriaal hiervoor vond ik de foto bij de eerste alinea van uw site. Het is denk ik een ansichtkaart uit het begin van de 20e eeuw.
Is deze foto wellicht beschikbaar om in de tijdlijn te gebruiken?
Met vriendelijke groeten,
Paul Beerten
Thijs de Leeuw
bhiczei op 27 juni 2023 om 14:22
Beste Paul, dank voor je bericht. Deze foto is afkomstig uit de collectie van het Katholiek Documentatie Centrum en daarom kun je hiervoor het beste even contact met ze opnemen. Contactgegevens zijn:
Vreemd genoeg vind ik de foto niet meer terug in hun database, maar het id. waaronder we deze destijds hebben gevonden, is 'afbk-1b22678'. Dat moet het KDC helpen om de foto terug te vinden. Ze kunnen dan, als ze toestemming geven, vast ook een exemplaar in hogere resolutie leveren.
Via hun site zijn overigens nog veel meer foto's van Regina Coeli te vinden: https://kdc-opac.hosting.ru.nl/search/simple Mogelijk zit ook daar nog wat tussen voor de tijdlijn.
Ik wens je nog veel succes met het project en we ontvangen hier natuurlijk graag een seintje als het zo ver is! Hartelijke groet,
Yolande Brands
zei op 27 januari 2024 om 13:42
Mijn 3 jaren intern op Regina Coeli waren de mooiste jaren uit mijn tienertijd. Ik heb daar vriendinnen voor het leven gemaakt, veel geleerd en aangezien ik geen zussen heb kwam ik daar tussen 90 meisjes en ik vond het geweldig!
Denk er nog heel vaak aan terug.!!
Elena Beets
zei op 29 januari 2024 om 10:00
Dag Yolande, goed om te horen, welke jaren waren dat?
Kleindochter Philomine Ditvoorst
zei op 29 januari 2024 om 11:04
@Paul, ik heb nog enkele oude kaarten/foto's van het begin van de 20e eeuw. O.a.een fotokaart met mijn oma staand op de oprijlaan met op de achtergrond het gebouw uit 1906. Verder een foto van een klaslokaal met kinderen, enkele klassefoto's en kaarten uit ca 1914, gericht aan Philomine Ditvoorst onderwijzeres in Vught. Heb je daar iets aan of is dat te oud?
Yolande Brands
zei op 29 januari 2024 om 17:16
Elena: 1967-sluiting (in 1970?)
Harry Reintjes
zei op 29 januari 2024 om 17:59
Hallo Elena en Yolande,
Kennen jullie uit die jaren Emerens Pennings, externe MMS, uit Vught? Moeder van onze 2 kinderen en oma van onze 3 kleinkinderen.
Wilde je een taal leren, dan ging je naar deze 'Nonnen van Vught'. Dat geldt trouwens nog steeds. Het was een van de deftigste meisjesinternaten van de provincie en aan prestige heeft de instelling nog niets ingeboet. Momenteel staat deze bekend als Taleninstituut Regina Coeli. Waren het vooral religieuzen en ontwikkelingswerkers die daar aanklopten, inmiddels zijn dat ook politici, ambassadeurs, ondernemers, BN’ers en leden van koninklijke huizen, lezen we op de website.
