Er kon weinig in Beers op touw worden gezet of onderwijzer W. Ghijssen was erbij betrokken. “De spil van het dorp”, noemt oud-burgemeester Van Raay hem.
Meister Ghijssen begon na de oorlog als onderwijzer. Vanaf 1968 was hij het hoofd van de school. Vrijwel direct na zijn start als onderwijzer werd hij actief in allerlei verenigingen. In de loop der jaren was hij voorzitter van voetbalclub HBV, van harmonie Irene en van het Oranjecomité.
Verder was hij secretaris van het Overkoepelend Orgaan, leider van het koor en actief in het bestuur van de avond-ulo in Mill. En daarbij ook nog docent aan de avondnijverheidsschool in Cuijk en kringdirecteur van de middenstanders van het Land van Cuijk.
Alsof dat allemaal nog niet genoeg was, was hij ook correspondent van De Gelderlander. Even was hij actief in de lokale politiek, maar dat duurde maar één zittingsperiode. Wegens drukke werkzaamheden stelde hij zich niet meer herkiesbaar.
Ghijsen was een bijzondere onderwijzer die niet alleen parate kennis wist bij te brengen, maar zich ook richtte op het wegwijs maken van de jeugd in de samenleving. De dagelijkse actualiteit kreeg telkens aandacht in zijn lessen. Zo probeerde hij belangstelling te kweken bij zijn leerlingen. Een schoolreisje was nooit zo maar een leuk uitstapje; maandenlang bereidde hij het voor en zorgde ervoor dat bijzonderheden langs de reisroute werden aangedaan.
Ghijssen was ook de grote organisator die er in 1949 in slaagde een bekende radioverslaggever (Paul de Waart) naar Beers te laten komen voor een ‘klankbeeld’ van een kringgildedag. Koorzang was één van zijn liefdes en met het gemengd zangkoor wist hij grote successen te halen.
Na zijn overlijden in 1981 rijst al snel het plan om Ghijssen te eren met een eigen straatnaam. Het Kerkpad wordt omgedoopt tot W.P.F. Ghijssenstraat. Zijn vrouw mag - tijdens een hevige sneeuwstorm - het bordje onthullen.
Herman van den Dungen
zei op 1 maart 2010 om 22:57
Dat was ie! Ik ben jarenlang zijn buurman geweest in een appartemnt boven het Wit-Gele Kruis gebouw in Beers. Hijnin het onderwijs, ik in het onderwijs, dus we hadden allebei dagelijks wel wat te zeuren. :-) Hij heeft geprobeerd me mee te trekken in de politiek, maar het leek me beter om daar maar niet aan mee te doen. Zijn koorlusten heeft ie nog wel een keer heel uitgebreid bij ons thuis gebotvierd. Op onze trouwdag en de nacht erna nog zwaar feestend met de ramen helemaalopen -want het was snik en snikheet- zou en moest er nog een of ander koor gespeeld worden op mijn grote hifi-installatie. De pas nieuwe buren aan de overkant, hadden nog nooit met mij en daarna ook nooit meer met mij gesproken .....
Annemarie van Geloven namens BHIC
bhiczei op 2 maart 2010 om 09:34
De lezer kan zich dit tafereel met het surplus aan geluidsdecibellen helemaal voorstellen, zoals u het beschrijft!
Natuurlijk minder leuk voor uw overburen destijds, maar het geeft iemand met zo'n maatschappelijke status ook weer een heel menselijk gezicht.
Margreet Jansen-Ghijssen
zei op 25 september 2012 om 18:16
Het zangkoor was inderdaad prachtig maar vergeet het Beers Byzantijns Koor niet. Dat was zijn trots. En nu 31 jaren later luister ik nog steeds graag naar ONS koor.
Mariët Bruggeman, namens BHIC
bhiczei op 27 september 2012 om 11:16
Bedankt Margreet,
voor je leuke reactie. Het moet toch wel iets betekenen en zeker een compliment zijn, dat je na 31 jaar nog steeds graag naar jullie koor luistert.
Met vriendelijke groeten,
Kees Wijnhoven
zei op 17 december 2012 om 14:52
Het is bijna niet te geloven, maar hij deed nog meer voor de Beerse gemeenschap.
Van 1959 tot eind 1967 was hij redacteur van de Beerse Gemeenschapsbode met ca.59 afleveringen. Dit blaadje werd grotendeels door hem gevuld, getypt en gestencild!Hierin staan o.a.diverse bijdragen over Beers van drs.Henk B.M. Essink, archivaris land van Cuijk, tot de eerste uitgave van Merlet in 1965! Ook het voetbal en Volleybal(Energo)wordt op de voet gevolgd.
Ton van Riet, Gemert
zei op 25 december 2018 om 17:55
Bovendien organiseerde hij kerstvoorstellingen, met en voor kinderen in het patronaatsgebouw. Iedereen mocht natuurlijk komen kijken. Wat ik me later realiseerde, was dat het gemengd was. Dat kon in die tijd onder het toeziend
ook van de clerus eigenlijk niet. Maar ze hadden intussen pastoor van der Heijden ingeruild voor pastoor Swagemakers (Een heel ander caliber).
Ik was lid van een kinderzangkoortje "Steeds Beter", dat hij ook opgericht had. Soms gingen we zingen op bruiloften. We kregen dan na afloop een puntje taart. We hebben nog gezongen op zijn eigen bruiloft in Vierlinsbeek in 1946. We reden daar naar toe achter op een vrachtwagen, weet ik nog. Hij was onderwijzer van combinatieklas 3/4.
Tot mijn grote opluchting, mag ik wel zeggen. De grotere kinderen hadden
ons al een hele tijd bang gemaakt met afgrijselijke verhalen over zijn voorganger. Net eraan ontsnapt, dus. Tijdens een schoolreisje, door hem georganiseerd natuurlijk, waren we beland in de mergelgrotten in Limburg.
Een plaatselijke gids voerde ons door donkere gangen en vertelde ons
in het daar gebruikelijke accent iets spannends. Ik stond achteraan in de rij.
Toen hoorde ik meester Gijsen mompelen: Nou dat is niet waar".
Wij, achteraan, keken verbaasd om. Met een grijns op zijn gezicht fluisterde hij:
Ik ken hem; hij komt uit Haps!"
Hilde Jansma
bhiczei op 2 januari 2019 om 16:01
Wat een bijzondere man was dat! Ongelofelijk dat één persoon zoveel heeft kunnen doen in zijn leven. Bedankt Kees en Ton voor de aanvullingen op de toch al uitgebreide waslijst van activiteiten. Leuke anekdote ook Ton.
Meister Ghijssen begon na de oorlog als onderwijzer. Vanaf 1968 was hij het hoofd van de school. Vrijwel direct na zijn start als onderwijzer werd hij actief in allerlei verenigingen. In de loop der jaren was hij voorzitter van voetbalclub HBV, van harmonie Irene en van het Oranjecomité.
Ghijsen was een bijzondere onderwijzer die niet alleen parate kennis wist bij te brengen, maar zich ook richtte op het wegwijs maken van de jeugd in de samenleving. De dagelijkse actualiteit kreeg telkens aandacht in zijn lessen. Zo probeerde hij belangstelling te kweken bij zijn leerlingen. Een schoolreisje was nooit zo maar een leuk uitstapje; maandenlang bereidde hij het voor en zorgde ervoor dat bijzonderheden langs de reisroute werden aangedaan.
Ghijssen was ook de grote organisator die er in 1949 in slaagde een bekende radioverslaggever (Paul de Waart) naar Beers te laten komen voor een ‘klankbeeld’ van een 
