Veeteelt
Binnen de veeteelt vormden de runderen het voornaamste segment. De nadruk lag daarbij op de melkveehouderij. Ook werden er veel varkens en geiten gehouden. In de twintigste eeuw is de samenstelling van de veestapel niet wezenlijk gewijzigd. De rundveehouderij bleef belangrijk en was gemiddeld ruim twee keer zo groot als in de omringende dorpen.
Ook de varkenshouderij bleef van belang en was groter dan in de omringende dorpen, maar de verschillen waren hier minder groot dan bij de rundveehouderij het geval was. Vanaf 1950 groeide de varkenshouderij sterker dan de overige vormen van veehouderij. De beesten werden verhandeld op de Bossche veemarkt.
|
Jaar
|
Paarden
|
Runderen
|
Varkens
|
Geiten
|
Schapen
|
|
1791
|
|
418
|
|
|
|
|
1851
|
132
|
951
|
263
|
261
|
36
|
|
1865
|
128
|
1258
|
240
|
275
|
|
|
1956
|
|
2063
|
728
|
|
|
|
1958
|
|
|
1156
|
|
|
Opkomst ambacht en industrie
De ambachten en de nijverheid ontwikkelden zich gedurende de laatste twee eeuwen heel duidelijk van agrarisch nevenbedrijf naar een industriële economie. Wel was er aanvankelijk een sterke eenzijdige ontwikkeling, waardoor de schoenmakerij de enige bedrijfstak van betekenis dreigde te worden. Zo was in 1865 deze bedrijfstak met 12 van de 42 bedrijven de grootste. Ook de gemiddelde personeelsbezetting was hier het grootst. Een schoenmakerij telde gemiddeld twintig personeelsleden, de overige bedrijven anderhalf. Opvallend was ook het hoge percentage kinderen (75%) in de schoenmakerij. Alleen in de mandenmakerij werkte één kind op een totale personeelsbezetting van drie. In de overige bedrijfstakken kwam volgens de opgaven helemaal geen kinderarbeid voor.
De commissaris van de koningin bezocht Drunen in 1907. Volgens hem verging het de boeren toen goed, maar de arbeiders in de schoenindustrie duidelijk minder. Volgens de commissaris streden de arbeiders tegen de machine omdat zij die als een bedreiging voor hun werkgelegenheid zagen. Hij stelde hierover het ‘een ongeluk’ te vinden dat ‘de menschen niet met hun tijd mede gaan, zoodat een schoenmaker van veertig jaar niet in staat is om schoenen te maken , zooals die nu gevraagd worden’.
Volgens de commissaris werkten de schoenmakers bij te slecht licht in een ongezonde omgeving en waren ‘die schoenmakersknechts wèl te beklagen; vroeg oud, half blind, veel armoede’. De patroons haalden alles uit de kast om het verenigingsrecht, dat de schoenmakers in staat stelde als collectief hun arbeidsomstandigheden te verbeteren, tegen te werken.
Na de Tweede Wereldoorlog veranderde de Drunense economische structuur drastisch. De schoen en lederindustrie verloor vanaf eind jaren zestig haar overheersende positie. Daar stond tegenover dat andere bedrijfstakken zoals de metaalindustrie sterk opkwamen. Zo is, de ligging tegen het Midden-Brabantse heidegebied aan ten spijt, de scheepsschroevenindustrie van Lips wereldvermaard. Het bedrijf is IN 2002 onderdeel geworden van het Finse concern Wärtsila. Lang heeft Drunen daarvan niet mogen profiteren: in 2010 werden 400 man op straat gezet en de productie overgeheveld naar China.
De gemeente Heusden, waar Drunen tegenwoordig onder valt, heeft het industrieterrein in 2008 omgedoopt tot Metal Valley, in de hoop hoogwaardige en innovatieve metaalnijverheid aan te trekken. Over de gloriejaren van de metaal in Drunen is inmiddels een website gemaakt.
Toerisme
Ook op toeristisch gebied blaast Drunen haar partij. De Loonse en Drunense Duinen zijn een prachtig natuur- recreatiegebied en eens huisvestte Drunen het ‘Autotron’. Het vertrek van deze toeristentrekker in de jaren tachtig van de vorige eeuw werd aanvankelijk door de groei van attractiepark ‘Het Land van Ooit’ ruimschoots gecompenseerd. Maar helaas heeft ook dit themapark in 2007 zijn poorten moeten sluiten.
