Even een steen kopen: al zijn ze nog zo hard en groot, molenstenen verslijten. Af en toe moet er een nieuwe komen en dan ga je die uitzoeken waar ze gemaakt worden. Dat deed dus ook mijn grootvader Antoon van Riet, molenaar te Beers.
Het was wel een heel eind weg. Tegelijk een mooi uitje! Je was er eens even uit! Hoe hij die steen in Beers kreeg, weet ik niet.
Hij schrijft: In Juni 1899 een nieuwe looper (= bovenste molensteen) op de rogmolen gekocht te Niedermendig bij Ohligslaeger en ... kost 9 mark per duim 19 duim dik.
Ton van Riet, Gemert
zei op 12 december 2018 om 20:42
Reeds in de Romeinse tijd werden in de Duitse Eifel blauwe molenstenen
gedolven. Bekende groeven lagen in de omgeving van Niedermendig. De
overslag van de stenen vond te Andernach a/d Rijn plaats. Zij werden zoveel
mogelijk over het water vervoerd en verder per as over land. Reeds in de 16e
eeuw werden in transport- en koopakten de eerder genoemde oude benamingen
gebruikt. De Duitse stenen werden uit één stuk gehouwen, de
stukken werden gesorteerd, als molenstenen rond en op dikte afgewerkt en
vooreen bepaald maaldoel van een scherpsel voorzien.
(Brabants Heem 1981 pag.150)
Mariët Bruggeman
bhiczei op 12 december 2018 om 21:10
Bedankt voor je toevoeging Ton, wat goed dat je nu weet dat ze voornamelijk over het water vervoerd werden en pas als het niet meer anders kon over land. Dat zullen pas echt zwaargewichten zijn geweest.
Rini de Groot
zei op 21 januari 2019 om 12:41
Prachtig die documenten Ton.
Wanneer je maar documenten bezit is het mogelijk een verhaal te schrijven.
Afgelopen zomer bezocht ik in Bad Bentheim het zandsteenmuseum.
In Best is een bedrijf die ze nu thuis molenstenen maakt, maar natuursteen is veel prachtiger.
