Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Soms marcheerden ze dan in de oprit tussen ons huis en de buurman Essers. Dan rechtsomkeert en weer terug de Dorpsstraat in, onderwijl muziek makend. Op zekere dag vroeg de commandant-dirigent van het geheel aan mijn moeder wat ze vond van de muziek. Mijn moeder schijnt gezegd te hebben dat ze dat lawaai naast het keukenraam maar niks vond. Om haar te plagen kwamen ze regelmatig een “serenade” brengen; tot mijn groot genoegen! Nog altijd vind ik het geweldig indrukwekkend om er naar te kijken en te luisteren.
Een Schots muziekkorps marcheert in Vught (BHIC, fotonummer FOTOVU.4316) |
Very Lynn treedt op in een munitiefabriek,1941 (Wikimedia Commons, publiek domein) |
Je leerde ook al gauw allerlei (gedeeltelijke) deuntjes van de Engelsen, zoals “It’s a long way to Tipperary” en liedjes van Vera Lynn (mijn moeders favoriet). Haar liedjes werden ook nog lang uitgezonden op de radio. De teksten konden we natuurlijk niet verstaan en werden dus “gepapegaaid”. Eén lied mochten we na een tijdje van moeder niet meer zingen. Dat was “Roll me over in the clover, roll me over in the clover and do it again”. De Tommies hadden haar blijkbaar duidelijk gemaakt dat de tekst een dubbelzinnige betekenis had. Wisten wij veel.
Het is eigenlijk merkwaardig dat het liedje “It’s a long way to Tipperary” gezongen werd door de Engelsen. Tipperary ligt in Ierland. Ze zongen het waarschijnlijk al in de Eerste Wereldoorlog, toen Ierland nog Brits was. De Amerikaanse versie van het lied was “It’s a long way to the prairy”.
Dit verhaal is geen geschiedschrijving, maar mijn persoonlijke herinnering. De enkele Beersenaars, die het hebben volgehouden tot nu, zullen hier wel iets van herkennen.