Het nut van de zwemkunst werd al in de oudheid door militairen onderkend. Zo moesten Romeinse legionairs met hun bepakking aan kunnen zwemmen. Waar de overheid in de vroeg-moderne tijd het zwemmen aan banden probeerde te leggen, bleven militaire autoriteiten het nut van de zwemkunst voor hun metier inzien, ook in Noord-Brabant.
De oudste zwembaden in ons land zijn ontstaan op initiatief van wat toen nog het Ministerie van Oorlog heette. “In een land als het onze, is eene voldoende bedrevenheid in het zwemmen voor een ieder van belang”, zo schreef de minister in 1843, “en wel inzonderheid voor den soldaat, die daarvan in den oorlog zeer dikwijls het nut kan ondervinden”. Hij riep de provinciale commandanten dan ook op om zich in te zetten voor de bouw van (militaire) zwembaden.
In Willemstad was dat niet moeilijk: met wat rieten kleedhokjes en een zwemsteiger konden de soldaten het Hollands Diep in duiken. In Breda was al vanaf 1830 een militaire zwemschool, eerst in een zwemkom in de vestinggracht bij de Koninklijke Militaire Academie, en later in de gracht tegenover de Marksingel. Een van de zwemleraren van de Bredase zwemschool opende in 1846 in Amsterdam de eerste openbare zweminrichting in Nederland.
Ook in ’s-Hertogenbosch werd naar een geschikte locatie voor een militaire zwemkom gezocht. Voorlopig zwommen de soldaten in de gracht van fort Orthen, maar uiteindelijk kwam er een zwemkom bij de Dieze, tegenover de Citadel, ongeveer waar tegenwoordig De Heus Voeders is gevestigd.
Ook de eerste zwemmers in de IJzeren Man in Vught waren soldaten van de nabijgelegen Legerplaats Vught. Hier werd in 1916 voor zwemlessen een provisorische steiger aangelegd, de kiem van wat weldra zou uitgroeien tot een van de bekendste natuurbaden van de provincie.
Zodra ook burgers gingen zwemmen, werden die zwemkommen natuurlijk wel verdeeld in twee stukken, want mannen en vrouwen zwommen in de negentiende en eerste helft van de twintigste eeuw nog strikt gescheiden. Vooral na 1945 ging men echte zwembaden met een eigen gecontroleerde watervoorziening bouwen.
De openluchtbaden werden al snel overdekte binnenbaden, die het hele jaar door gebruikt konden worden. Tegelijk nam de behoefte aan ontspanning en recreatie enorm toe. Een eenvoudig, rechttoe rechtaan zwembassin met duikplank en ligweide was voor de vertierzoekende mens niet meer voldoende. Er kwamen glijbanen in allerlei soorten en maten, bubbelbaden, golfslagbaden, sauna’s, uitgebreide speeltuinen, klimwanden, wildwaterbanen, achtbanen.
Zo is menig zwembad inmiddels omgedoopt tot – al dan niet ‘subtropisch’ – zwemparadijs en kent Brabant tegenwoordig vele recreatie- en vakantieparken aan het water, zoals bijvoorbeeld Hemelrijk in Volkel of waterspeelpark Splesj in Hoeven.
In Etten-Leur bevindt zich De Westpolderplas, dit is een erkende zwemplas, geopend in april 2001.
Het beheer van de plas is in handen van Ton Stoop, directeur van de naastgelegen Jachthaven De Turfvaart.
Toegang gratis, geen honden in de plas of op de recreatieweide. Er is een volleybalveld en een basketbalveld.
Openingstijden; vanaf 10.00 uur tot zonsondergang.
Paul Huismans, namens BHIC
bhiczei op 4 november 2011 om 08:40
@ Ton Stoop. Hartelijk dank voor de aanvullende informatie. De waterkaart pretendeert op geen enkel onderwerp volledig te zijn. Misschien kunt u meer vertellen over het ontstaan van de Westpolderplas? Nieuwe verhalen zijn altijd van harte welkom, dus als u zin heeft om daarover een stukje te maken, plaatsen we dat graag :-)
De oudste zwembaden in ons land zijn ontstaan op initiatief van wat toen nog het Ministerie van Oorlog heette. “In een land als het onze, is eene voldoende bedrevenheid in het zwemmen voor een ieder van belang”, zo schreef de minister in 1843, “en wel inzonderheid voor den soldaat, die daarvan in den oorlog zeer dikwijls het nut kan ondervinden”. Hij riep de provinciale commandanten dan ook op om zich in te zetten voor de bouw van (militaire) zwembaden.
In Willemstad was dat niet moeilijk: met wat rieten kleedhokjes en een zwemsteiger konden de soldaten het Hollands Diep in duiken. In Breda was al vanaf 1830 een militaire zwemschool, eerst in een zwemkom in de vestinggracht bij de Koninklijke Militaire Academie, en later in de gracht tegenover de Marksingel. Een van de zwemleraren van de Bredase zwemschool opende in 1846 in Amsterdam de eerste openbare zweminrichting in Nederland.
Ook in ’s-Hertogenbosch werd naar een geschikte locatie voor een militaire zwemkom gezocht. Voorlopig zwommen de soldaten in de gracht van fort Orthen, maar uiteindelijk kwam er een zwemkom bij de Dieze, tegenover de Citadel, ongeveer waar tegenwoordig De Heus Voeders is gevestigd.
Zodra ook burgers gingen zwemmen, werden die zwemkommen natuurlijk wel verdeeld in twee stukken, want mannen en vrouwen zwommen in de negentiende en eerste helft van de twintigste eeuw nog strikt gescheiden. Vooral na 1945 ging men echte zwembaden met een eigen gecontroleerde watervoorziening bouwen.
Zo is menig zwembad inmiddels omgedoopt tot – al dan niet ‘subtropisch’ – zwemparadijs en kent Brabant tegenwoordig vele recreatie- en vakantieparken aan het water, zoals bijvoorbeeld Hemelrijk in Volkel of waterspeelpark Splesj in Hoeven.
