Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er boven Nederland zo’n 6.000 militaire vliegtuigen neergestort. Ruim 1.000 daarvan zijn er in Noord-Brabant terecht gekomen. Dan gaat het zowel om geallieerde (Britse, Amerikaanse en Canadese vliegtuigen met bemanningen die uit nog veel meer nationaliteiten bestonden) als Duitse vliegtuigen.
Wij gaan proberen de verhalen achter al deze crashes te achterhalen met behulp van iedereen die ofwel zélf nog herinneringen heeft of de verhalen gehoord heeft van eerdere generaties. Soms is er al veel bekend, soms wat minder.
In Berkel, Enschot en Heukelom is het tijdens de oorlog heel lang rustig gebleven wat betreft de luchtoorlog. Pas toen de bevrijding zeer nabij was, maakte de Heukelomse bevolking kennis met het fenomeen vliegtuigcrash.
Het was namelijk op 20 oktober 1944 dat Sous Lt. Pierre Gallay om 10.35 uur bij de Oisterwijksebaan in Heukelom een noodlanding moest maken met zijn Spitfire LF.IX (PT996, call sign NL-E) van het 341 Squadron (ook wel Groupe du Chasse III/2, “Alsace” van de "vrije Fransen", FFAF). Hij was bezig met een zogenaamde gewapende verkenningsvlucht, waarbij de verbindingslijnen van de Duitsers moesten worden aangevallen. Dat hield ook in dat militair verkeer aangevallen zou moeten worden. Toen hij en zijn flightgenoot een Duitse wagen langs het Wilhelminakanaal zagen rijden, doken ze daar dan ook onmiddellijk op af.
De bestuurder had waarschijnlijk wel in de gaten dat hij doelwit was, want hij probeerde op hoge snelheid de spoorbruggen over het kanaal te bereiken, om onder het viaduct te schuilen, wat hem ook lukte.
Tijdens de bocht die Gallay maakte om in een positie te komen waarin hij onder het viaduct door zou kunnen schieten, werd hij zelf geraakt door Duits luchtafweergeschut. Zijn motor was getroffen en dat maakte een noodlanding noodzakelijk. Net iets voorbij het kruispunt Laagheukelomseweg-Oisterwijksebaan, ter hoogte van de boerderij van de familie Van Rijsewijk, zette hij zijn kist aan de grond. De buiklanding was hard en veroorzaakte veel schade aan het toestel, maar Gallay bleef ongedeerd.
Hij verstopte zich in een sloot en werd even later opgevangen door leden van het verzet, die hem eerst in een boerenschuur verstopten en hem vervolgens onderbrachten bij een familie in het Wilhelminapark in Tilburg. Na de bevrijding van de stad, kon Lt. Gallay zich op 29 oktober weer bij zijn onderdeel voegen.
Het was namelijk op 20 oktober 1944 dat Sous Lt. Pierre Gallay om 10.35 uur bij de Oisterwijksebaan in Heukelom een noodlanding moest maken met zijn Spitfire LF.IX (PT996, call sign NL-E) van het 341 Squadron (ook wel Groupe du Chasse III/2, “Alsace” van de "vrije Fransen", FFAF). Hij was bezig met een zogenaamde gewapende verkenningsvlucht, waarbij de verbindingslijnen van de Duitsers moesten worden aangevallen. Dat hield ook in dat militair verkeer aangevallen zou moeten worden. Toen hij en zijn flightgenoot een Duitse wagen langs het Wilhelminakanaal zagen rijden, doken ze daar dan ook onmiddellijk op af.
Tijdens de bocht die Gallay maakte om in een positie te komen waarin hij onder het viaduct door zou kunnen schieten, werd hij zelf geraakt door Duits luchtafweergeschut. Zijn motor was getroffen en dat maakte een noodlanding noodzakelijk. Net iets voorbij het kruispunt Laagheukelomseweg-Oisterwijksebaan, ter hoogte van de boerderij van de familie Van Rijsewijk, zette hij zijn kist aan de grond. De buiklanding was hard en veroorzaakte veel schade aan het toestel, maar Gallay bleef ongedeerd.
