Neergestorte vliegtuigen in Nieuw-Vossemeer 1940-1945

Heemkundekring Ambachtsheerlijkheid te Nieuw-Vossemeer heeft een informatie gevraagd aan de leden september 2014. Inmiddels hebben we twee reacties ontvangen van oud inwoners zij waren op het moment van de crash 7 en 12 jaar oud.

Dat klinkt veelbelovend! We zijn natuurlijk wel nieuwsgierig wat die oud-inwoners nog te vertellen hadden :-)

Inmiddels is er in oktober 2014 een onderzoek gedaan naar de crash door de Heemkundekring van Nieuw-Vossemeer. Graag willen wij dit complete verhaal delen

Wat fijn dat u reageert! U kunt dit forum als platform gebruiken en uw verhaal als reactie op dit thema plaatsen. Als u er ook foto's bij wilt plaatsen, reageert u dan even via forumbeheer@bhic.nl

November 1944 Geallieerd vliegtuig crasht nabij de Pelsendijk

Nieuw-Vossemeer werd bevrijd op 4 november 1944 door een Canadese eenheid geleid door Commandant Kapitein Burke. Deze kapitein behoorde bij de 4e Canadese Pantser Divisie. Vier dagen later op 8 november maakte een vliegtuig van de geallieerden, een Spitfire, rond de klok van elf uur in de morgen een noodlanding in de Oud-Polder. De noodlanding werd ingezet en eindigde in een crash door een brede ondiepe greppel in het akkerland ten noorden van de Pelsendijk, plusminus 300 meter schuin achter de boerderij van Huismans. Deze greppel markeerde de scheiding tussen het land van boer Moors en boer Huijsmans. Het toestel sloeg over de kop en een vleugel brak af. De machine werd gevlogen door officier vlieger Alexander Uydens van het Belgische Squadron 349 dat de thuisbasis had in Maldegem. Kort van te voren had hij bommen afgeworpen op een spoorlijn in de omgeving van Dordrecht.

Alexander Uydens;
“Ik vloog als Rode 3 en zag de bommen van Rode 1 op de spoorlijn ontploffen, net op het moment dat ik omlaag dook. Nadat ik mijn bommen gelost had, voelde ik een harde klap, en mijn voorruit barstte. Uit mijn stuurboordvleugel siste een vloeistof. Ik riep Rode 1 op en zette koers naar huis. Enkele minuten later zag ik dat de temperatuur van mijn koelvloeistof vervaarlijk snel gedaald was. Ik had geen tijd om uit te maken waar precies ik was, maar ik wist al wel dat ik boven de eigen linies was. Snel koos ik een veld uit om een noodlanding te maken... en sindsdien weet ik niets meer.”

Officier vlieger Croquet en sergeant vlieger Bragard, twee piloten uit de Rode Flight hielden het allemaal goed in het oog vanuit hun Spitfire. Tot hun ontzetting zagen ze de Spitfire PT891 van Uydens over de kop slaan en een vleugel werd weg geslingerd. Tien minuten lang bleven de twee rond de plaats van de crash cirkelen, in de hoop hun kameraad uit het wrak te zien kruipen. Enkele bewoners van de Pelsendijk maakte aanstalten om hulp te bieden. Nadat de twee vliegtuigen voldoende aandacht hadden getrokken, vertrokken de beide toestellen richting thuisbasis. De piloot was buiten bewustzijn en werd uit het vliegtuig gered. Canadese tankbemanning vervoerde hem naar het 8th Canadian Hospital in Antwerpen. * Rode 3, Rode 1 en Rode Flicht was een codenaam in het squadron.

Herinneringen na 70 jaar.

Kees de Klerk;
“Ik was 15 jaar toen het gebeurde en werkte bij mijn vader in de bakkerij. Dagelijks fietste ik met een transportfiets met bakkersmand richting Pelsendijk, Notendaal. Ik hoorde vliegtuiggeronk en zag een vliegtuig heel laag vliegen en kon zien dat het een Engels vliegtuig was. Twee andere vliegtuigen vlogen op dat moment over en bleven daarna cirkelen achter de boerderij van Huijsmans. Vanaf de Pelsendijk kon ik zien dat het vliegtuig was neergekomen en over de kop was gegaan. Waar ik de fiets met bakkersmand heb weggezet weet ik niet maar ben er toen naar toegerend en zag dat er al mensen bij waren. De piloot was al uit het toestel gehaald. Even later arriveerde Canadese militairen, zij verleenden eerste hulp en hebben hem meegenomen. Het vliegtuigwrak heeft er weken gelegen, hoe lang weet ik niet meer.
Weken daarna, heb ik een militaire jeep naar het wrak zien rijden. Enkele dagen later was het weg. Van de berging heb ik niets gezien.”
Martien Huijsmans van de Pelsendijk;
“Wij mochten er niet naar toe van vrouw van de Sande, moeder van verzetsstrijder Kees van de Sande. Vanuit haar huis kon zij het vliegtuigwrak zien liggen, zij hield ons constant in de gaten zodat we er niet naar toe konden gaan. Ik was 10 jaar en heb het wel zien liggen maar er niet bij geweest.”
Peet Uijtdewilligen oud bewoner Pelsendijk;
“Ik herinner mij dat ik daar met andere jongens ben geweest. Ik was 7 jaar en weet dat we daar naar micaglas zochten voor ringen van te maken. Ook hebben we daar hele reeksen kogels gevonden die we in het land prikten. We zijn toen opgehaald door mensen, vermoedelijk, van de orde dienst (O.D.) die maakten ons bang en dreigden met opsluiting. Ik vertelde dat mijn moeder kort daarvoor in september was gestorven zodat we met z’n allen weer naar huis mochten.”

De afloop van piloot Uydens
Alexander Uydens is geboren op 4 oktober 1922 in Shanghai. Hij gaat in september 1938 studeren in Engeland. December 1941 wordt hij ingeschreven bij de Engelse/Belgische (geallieerden) luchtmacht in Engeland. Na de invasie in Normandië en wat later na de bevrijding van België wordt zijn Squadron op 2 november 1944 gestationeerd op het vliegveld van Maldegem. Hij keert op 8 november niet terug op zijn thuisbasis. Drie dagen later wordt gemeld dat hij met zwaar lichamelijk letsel enkele dagen eerder is opgenomen in het Canadees Militair Hospitaal in Antwerpen. Zijn commandant bracht hem daar een bezoek. In juni 1946 eindigde zijn militaire loopbaan.

Alexander Uydens geboren in Shanghai was Belg maar sprak geen Nederlands en ook geen Frans. In Juni 1946 naturaliseerde hij als Brits staatburger.
-----------------------------------------------------------
Onze dank gaat uit naar bewoners van Nieuw-Vossemeer en Pelsendijk. Bronnen; Nederlandse AirWar Studygroep, Belgische luchtvaart Historie, Ciel De Glorie.Com/sq349

Simon van Nispen Heemkundekring Ambachtsheerlijkheid Nieuw-Vossemeer.

Bedankt Simon, voor het delen van jullie verhaal en jullie onderzoek naar de crash in november 1944. Wat mooi ook om de getuigenverslagen te lezen van de jongens die het toen gezien hebben en er soms ook naartoe gelopen zijn. Ook het levensverhaal van de piloot is een mooie toevoeging bij jullie verhaal. Nogmaals dank voor al jullie onderzoek!