Terwijl Nieuwkuijk onder water stond, werd in de nacht van oud op nieuw, op 1 januari 1881, mijn grootmoeder, Cornelia van Engelen, geboren. Zij was een dochter van Hendriekus van Engelen en Anna Maria van Drunen en de geboorte vond noodgedwongen plaats op de zolder van hun boerderij in De Hoeven.
Het was toen nog de gewoonte dat pasgeboren kinderen zo snel mogelijk na hun geboorte gedoopt werden. De peter en meter moesten daarom met de baby in een bootje naar Haarsteeg, want ook de kerk van Nieuwkuijk stond onder.
Cornelia stond later in Nieuwkuijk bekend als "Keeke van de watersnood". Zij huwde in 1909 met Antonius Pulles, zoon van Wouter Pulles en Johanna van den Brandt, en ze overleed in 1926 te Hedikhuizen.
Dit verhaal staat ook in het boek van Kees van den Oord, Ronduit Vlijmen. (Vlijmen, Histordia, 1992), in het hoofdstuk “Meedogenloos verwoestend water”.
Het was toen nog de gewoonte dat pasgeboren kinderen zo snel mogelijk na hun geboorte gedoopt werden. De peter en meter moesten daarom met de baby in een bootje naar Haarsteeg, want ook de kerk van Nieuwkuijk stond onder.
