Nog meer Eerschotsestraat

dit was j.van zandfoort getrouwd met dora vermeltfoort en de buurman was
dorus vermeltfoort,een broer van dora

Johan (Jan) Versantvoort woonde eerst in het huis van Habraken ook in de Eerschotsestraat waar ook zijn vrouw Dora Vermeltfoort woonde en ook daar is gestorven ( 1944).
Later is hij verhuisd naar de Eerschotsestraat 48 waar hij alleen met zijn beide zonen Tom en Martien heeft gewoond.
Deze beide zonen waren beter bekend in Rooy als Tommie en Tiny Versantvoort.
Op nummer 50 woonde Wed. Johanna Vermeltfoort-Rovers welke een zoon Cor en dochter Nelly had.
Toen Nelly in 1956 trouwde met Martien de zoon van Johan Versantvoort ( buurman) gingen zij bij de moeder van Nelly inwonen.
Zoon Cor was inmiddels getrouwd met Oda van Erp.
Dus Martien schoof gewoon een deur op.
Op nummer 48 bleef Johan dus met zijn zoon Tommie wonen.
Johan Versantvoort heeft tot de dood van Tom in 1970 altijd voor Tom gezorgd en is nooit meer hertrouwd, hij woonde ook nog in de Passtraat en de Coeveringslaan.
Johan is zelf overleden op 8 maart 1985 en is 87 jaar oud geworden.
Zijn zoon Martien woont nog steeds in Rooy en is momenteel 80 jaar oud, zijn vrouw Nelly is gestorven op 17 december 2007 en werd 82 jaar oud.
En de vorige reaktie klopt niet want Theodorus Vermeltfoort was geen broer van Theodara Vermeltfoort.
Theodorus Vermeltfoort is gestorven in 1948 en zijn vrouw Johanna Vermeltfoort is gestorven in 1969.
Toen Nelly en Martien in 1964 verhuisde naar Eerschot ging de moeder van Nelly (Wed. Johanna Vermeltfoort) met hen mee en ruilde ze dus de rollen om.
Ze heeft tot aan haar dood bij hen gewoond.
Dit is het juiste verhaal , ik weet het zeker, want Martien en Nelly zijn mijn ouders.

Dit huis op de foto gaat helemaal leven door uw uitgebreide verhaal over haar bewoners. Heel hartelijk dank!

Naast het huis met nummer 48 in de Eerschotsestraat en dus tussen dit huis en het huis van Jan de Koning (melkboer) was een pad dat uitkwam bij de Knoptoren. Aan het einde van het pad stond aan de rechterkant, dus achter het huis op nr. 48 een houten noodwoning. Als laatste woonde daar Willen en Anna Versantoort, de koperslager, die later begin 50-er jaren naar Eerschot A11 verhuisde.
Aan het einde van het pad, dus vlak vóór je bij de Knoptoren kwam, was weer een pad naar links. Aan dit pad stond het huis van Frans en Anna van den Elzen (nu het Heemhuis) en dat pad kwam weer uit op de Kerkdijk naast de muur van het Kerkhof. Recht tegenover dit pad op de Kerkdijk was weer een pad dat liep langs het huis en de tuin van "Jufke Tanis". Dat pad boog aan het einde van de tuin af naar links en kwam dan weer uit in Eerschot, tegenover de Heistraat en naast het huis van Pietje "Potlood".

Dag Harry, ik geniet van de verhaaltjes over de Eerschotsestraat.

Als reaktie op de laatste reaktie wil ik graag nog even vermelden dat in die houten noodwoning achter Eerschotsestraat 48 nog wel degelijk meer mensen hebben gewoond.
Nadat "de Koperslager" eruit is gegaan hebben daar nog Jan Vos en Mien van de Moosdijk gewoond welke uit Eerde kwamen, en na hun tijdelijke bewoning heeft Marten "d'n Bok" en Anneke er nog gewoond.
Na hun bewoning is het houten noodhuis afgebroken.
Volgens mij kwam Willen Versantvoort eigenlijk uit de buurt van Rosmalen en was inderdaad helemaal geen familie van Johan, Tiny en Tommie Versantvoort die daar ook woonde.
Detail nog over "de Kopertuut" dat hij heel erg goed mondharmonica kon spelen en ook daarom in Eerschot een heuse mondharmonicaclub heeft opgericht.
In oorlogstijd was het erg moeilijk om aan deze instrumenten te komen maar hij zei dat hij dat wel zou regelen en zo gezegd zo gedaan, hij regelde deze instrumenten en de club kon van start.
Ook mijn vader Tiny Versantvoort heeft destijds van hem zo'n mondharmonica gehad.
"De Kopertuut" heeft volgens mij ook nog op "de Hoef" gewoond.
Die Pietje "Potlood" die word genoemd is volgens mij Piet van der Aa en hij was postbode.

Dag Theo,
Wat is het toch leuk om zien en te lezen dat er telkens weer meer informatie komt over de bewoners en huizen van de Eerschootsestraat.

ik kan me deze huizen nog herrineren heb op de eerschotse straat gewoont en weet dat tom op een bakfiets rond reed ik woonde toen tegenover annie en kees van dungen en hadden toen nog een frietwagen en bij de diamantslijperij
leuk om terug te denken en foto te zien het is voor mij zo n 45 jaar geleden

Eerschotsestraat 50 dat ken ik wel, ik ben er in 1957 geboren, en heb er gewoond tot 1964 totdat we naar de Heistraat verhuisden, Mijn Oma die bij ons inwoonde was bevriend met een overbuurvrouw die ze "Miet Lui"noemden en die hadden als eerste een van de straat een TV toestel, waar ik samen met mijn oma op zaterdag naar mocht gaan kijken. Onze achterburen waren Frans en Anna van de Elzen en later kwam een broer van Frans, Marinus er ook nog bij wonen, ik kwam veel bij de Fam van de Elzen en maakte daar als klein jochie veel mee, enkele anecdotes Frans ving altijd mussen in zijn kippehok en op een dag had hij er meer dan 50 gevangen en daar soep van gekookt, hij kwam eens thuis in beschonken toestand en toen zei Anna Frans ik heb de erwtensoep maar niet warm gemaakt want anders was hij zoer, je kon hem snijden zo dik was hij, Als ochtendontbijt nam Frans altijd 2 lepels suiker en een glas koud water en daarmee is hij toch bijna 100 mee geworden. Zijn broer Marinus had helaas aderverkalking gekregen en blind geworden toen hij bij Frans en Anna inwoonde en die man had er wel een paar als je begrijpt wat ik bedoel z'n portemonnee zat altijd boordevol, en op een dag kwamen mijn vader en ik daar weer om te buurten en heel de kamer was vol met parachuuttouw gespannen en daaraan hingen allemaal briefjes papiergeld te drogen, mijn vader vroeg wat is hier toch aan de hand waarop Frans vertelde "Onze Marien heeft vanmorgen z'n portemonneee in de pot laten vallen en nu hangt het te drogen. Ook was Frans eens tijdens een uitstapje met de bejaardenbond in beschonken toestand uit de bus gevallen en had naar later bleek z'n pols gebroken hij had thuis een conservenblik over de lengte doorgeknipt en gaatjes erin geslagen en met parachuuttouw om zijn pols gebonden en er weken mee gelopen, jaren later toen de Fam Tanis was verhuisd en er Dr Muller kwam wonen was arts in het sanatorium in Bakel en het verhaal had aangehoord heeft die Frans op een dag meegenomen naar Bakel en er foto's van gemaakt en bleek dat hij bijna goed was aangegroeid. Wij probeerden vroeger altijd pruimen weg te halen bij Bertus van Weert die woonde naast de huidige Formido maar die man zat altijd voor de zijraam te loeren hij en wij vonden het een sport om elkaar te betrappen maar Frans van de Elzen had altijd een bootje liggen in de dommel en aan hem uitgelegd waarvoor en gevraagd of we de boot mochten lenen, wij met de boot over de dommel naar de tuin van Bertus van Weert en de achterste 2 pruimenbomen geheel kaalgeplukt, en Bertus maar loeren door z'n zijraam of wij niet kwamen, het leverde later nogwel wat hilariteit op van beide kanten, kortom ik kan wel een boek schrijven over Eerschot, maar dat wil ik jullie allen onthouden maar dit wilde ik toch wel ffff kwijt

Het huisje van Frans van der Elzen en zijn vrouw Anna Vervoort stond op de plaats waar vroeger het kerkhof was van de Knoptoren. Het is in 1876 tegen de ringmuur van het oude kerkhof gebouwd door rijksveldwachter Karel Weideman.
Op 19 januari 1926 trouwen Frans en Anna en ruim 60 jaar wonende zij in het huisje. Meer dan 35 jaar is Frans koster van de hervormde kerk. Tot zijn taken behoren ook het onderhoud van het kerkhof het maken van nieuwe graven en het luiden van de klokken. Begin zeventiger jaren wordt het huisje onbewoonbaar verklaard. Frans en Anna hoeven er niet uit. Hun huisje blijft staan tot zij vertrekken. Van het door de gemeente op de gevel bevestigd bord met de tekst ‘onbewoonbaar verklaarde woning” wordt door Frans de eerste lettergreep “on” met witte verf overgeschilderd. Over Frans die graag een flinke borrel lustte, doen talloze sterke verhalen de ronde. Nog steeds komen oude bekenden naar het huis, wat nu Heemhuis ‘De Oude Vrijheid” is geworden op bezoek, om herinneringen aan deze kleurrijke dorpsgenoot op te halen.
Kijk voor een foto van het echtpaar onder lokale geschiedenis Sint-Oedenrode onder trefwoord Elzen.
Bron: Heemschild nummer 2 – 1997 Bep van Lieshout

Ik kwam als kind daar, Anna was een tante van mijn moeder .

Bedankt voor je berichtje, Ad! Welke herinneringen heb je aan Anna?

wij kwamen er vaak op bezoek op de fiets vanuit Gemert . Maar ook naar de zus van Anna ( mijn Oma) die in het bejaardenhuis woonde .
Wat ik nog kan herinneren is dat anna een keer in de dommel terecht was gekomen en daarna naar huize padua moest en toen overleden, kort daarna ook Frans die bijna 100 werd. Alles was al geregeld voor de huldiging. Als kind vond ik wel dat ze arm waren gezien het huisje

Ach, wat ontzettend verdrietig Ad, ik kan me voorstellen dat dat heel veel indruk maakt. En in welke tijd moet ik jouw herinneringen als kind (ongeveer) plaatsen?

De tijd was de jaren 70 en 80.
Dus zo,n50 jaar geleden , ik ben nu zelf 58

Helemaal duidelijk, Ad, bedankt voor je aanvulling!