Ze waren in herberg Kroes in Breda een partijtje biljart aan het spelen op Aswoensdag, 7 februari 1883: de 32-jarige Dirk van Leeuwen uit Teteringen en de 29-jarige Bredanaar Adriaan de Dreu uit de Valkenstraat. Beiden waren als spoorwegwerkers collega’s van elkaar.
Ze speelden met de timmerman Frans Janssens en voermansknecht Kees van de Broek. Dirk verloor het spelletje en moest dus een rondje betalen. Maar dat wilde of kon hij niet en gooide de kont tegen de krib. “Wanneer sluit jullie de herberg?” vroeg de verliezer nijdig. “Om twaalf uur” antwoordde de vrouw van de kastelein. “Dan zal ik ze wel krijgen”, hervatte Dirk. "Wat heb je toch aan dat vechten, ik zou maar stilletjes naar huis gaan."
Op het gestelde tijdstip verlieten Dirk en Adriaan het pand en haalden van het spoorwegemplacement twee knuppelachtige stokken met spijkers en wachtten tot de anderen de kroeg verlieten. Onbewust van het onheil dat hen te wachten stond, liepen ze naar de Mauritsstraat, gevolgd door het gewapende duo. "Gullie bent echte smeerlappen" schreeuwden de spoorwegwerkers en sloegen met hun knuppels op Frans Janssens en Cornelis van de Broek in.
Adriaan de Dreu, uit het Geheim Register van ontslagen gevangenen.
Janssens liep een schedelbreuk op en Cornelis zat onder het bloed van de spijkers in zijn lijf. De spoorwerkers kozen het hazenpad. De gewonden werden naar de herberg van Van Dienderen gebracht. De inmiddels te hulp geroepen arts Hofman en de brigadier van de marechaussee zorgden voor de noodzakelijke hulp, die helaas voor Van den Broek te laat kwam, terwijl Janssens het nog redde, al was hij meer dood dan levend.
Dat kwam beide agressievelingen duur te staan bij het gerechtshof in Den Bosch op 16 mei. Omdat niet meer kon worden nagegaan wie op wie had geslagen, werd de zaak behandeld alsof ieder van hen voor doodslag dan wel zware mishandeling terecht moest staan. Omdat van Adriaan niets negatiefs bekend was, kreeg hij zeven jaar gevangenisstraf. Van Leeuwen, die meer op zijn kerfstok had, kreeg tien jaar. Kennelijk was de procureur-generaal milder dan de rechters, want zijn eis was respectievelijk vijf jaar en vijftien jaar geweest.
De advocaat van De Dreu noemde het noodlottig dat zijn client dit was overkomen. Hij meende ook dat de twintig dagen (norm voor zware mishandeling) overdreven was. Het gebruik van de knuppels kon hij zich wel inbeelden, omdat de rest van de groep cafégangers acht tot tien in getal waren. De Provinciale Noordbrabantsche Courant voegde er in zijn rechtbankverslag aan toe dat afschrikwekkende veroordelingen wel nodig zijn, omdat er bij herhaling zo lichtzinnig wordt omgesprongen met mensenlevens.
De Dreu ging op 21 juli 1883 naar de gevangenis voor langgestraften te Leeuwarden en verliet deze op 23 maart 1888, twee jaar eerder vanwege gratie. Hij had het in de gevangenis goed gedaan, was daar als stoker werkzaam geweest. Terug naar zijn Pieternella Kloosterman, met wie hij elf jaar getrouwd was en meerdere kinderen kreeg. Hij stierf in Rotterdam op 82-jarige leeftijd.
Ze speelden met de timmerman Frans Janssens en voermansknecht Kees van de Broek. Dirk verloor het spelletje en moest dus een rondje betalen. Maar dat wilde of kon hij niet en gooide de kont tegen de krib. “Wanneer sluit jullie de herberg?” vroeg de verliezer nijdig. “Om twaalf uur” antwoordde de vrouw van de kastelein. “Dan zal ik ze wel krijgen”, hervatte Dirk. "Wat heb je toch aan dat vechten, ik zou maar stilletjes naar huis gaan."
