Boerderij Op Den Drul, even onder Linden aan de Steegstraat, werd in de oorlogsjaren bewoond door de familie Bardoel. Een aantal van de mensen die moesten onderduiken, omdat ze gezocht werden door de Duitse autoriteiten, vond op deze plek een goed tijdelijk onderkomen.
Eén van die onderduikers was wachtmeester De Leeuw van de Marechaussee in Cuijk. De Leeuw was op 11 juli 1944 betrokken bij de overval op het Cuijkse gemeentehuis. De bedoeling was om distributiemateriaal voor onderduikers te ontvreemden.
De Duitsers koesterden wel argwaan jegens De Leeuw, die op zijn beurt wel een vermoeden had dat hij gezocht werd. Toen hij in augustus, enkele weken na de overval, van mevrouw Verkoelen de waarschuwing kreeg dat hij moest gaan onderduiken, aarzelde hij dan ook niet. Na enkele minder veilige onderduikadressen kwam De Leeuw bij Op Den Drul terecht. Daar heeft hij het einde van de oorlog afgewacht. De redding kwam op 17 september 1944, toen het hele gebied werd bevrijd.
De ironie van de geschiedenis wilde dat mevrouw Verkoelen, die De Leeuw tijdig had gewaarschuwd, getrouwd was met een collega bij de Marechaussee die zelf de oorlog niet heeft overleefd. Opperwachtmeester Verkoelen was in mei 1944 als verdacht persoon door de Sicherheitsdienst opgepakt en afgevoerd.
Verkoelen verbleef in de concentratiekampen Sachsenhausen en Bergen Belsen en overleed in het voorjaar van 1945, in de buurt van Stettin.
G.G. (Bert) Wattenberg, Beethovengaarde 144 Oss
zei op 25 februari 2010 om 20:11
In het boek(ISBN 90.71743.02.0)getiteld Oranje Marechaussee, van C.A. Dekkers en J.M. van Kasbergen, vond ik op bladzijde 226 en 227 de volgende gegevens:
Johannes Antonius Verkoelen geboren in Heijthuizen op 05-11-1892, opperwachtmeester van de brigade Cuijk.Verleende hulp aan een op 06-11-1943 bij Grave ontsnapte agent van BI en werd op 24-05-1944 aangehouden, gedeporteerd en van uitputting omgekomen in Teterow-Pölitz op 17-04-1945.
Marilou Nillesen
zei op 1 maart 2010 om 08:33
Bedankt voor je speurwerk Bert. Een mooie inhoudelijke aanvulling!
Andries
zei op 20 augustus 2010 om 20:28
Hoezo toeval.Met mijn vrouw woon ik in het zelfde appartementencomplex alwaar Toon de Leeuw met zijn vrouw woonde.Toon is van mij een zeer gewaardeerd oud-collega van de politie die helaas ia overleden.Nu verblijf ik met mijn vrouw al meer dan twintig jaar bijna op de camping van de fam.Bardoel Op den Drul.Hoezo toeval.m.vr.gr.
Annemarie van Geloven namens BHIC
bhiczei op 23 augustus 2010 om 11:24
Als telg van de na-oorlogse generatie heb ik altijd een diep respect voor al die moedige burgers, die onderduikers tijdens de oorlog tijdelijk een veiliger onderkomen hebben verschaft. Vaak zagen ze dat zelf niet als heldendaad, ondanks de gevaren waaraan zij en hun gezin blootgesteld waren.
Een mooie samenloop van omstandigheden, die u beschrijft. En blijkbaar is het nog steeds goed toeven bij de gastvrije familie <a href="http://www.campingopdendrul.nl/index2.htm" target="_blank">Bardoel</a>...
Hans
zei op 19 maart 2015 om 14:54
Mijn vader kende opper Verkoelen en zijn vrouw goed. Hij had veel respect voor die man. Zó goed, dat het er toe heeft geleid dat hij, vlak na de oorlog, ook bij de Marechaussee is gaan werken. Woonde Verkoelen aan de Grotestraat, schuin tegenover de moskee, in dat witte huis dat van ellende bijna uit elkaar valt?
Groet, H. Ooms
Hans Stegeman
zei op 10 september 2015 om 14:57
Uiteraard stond de witte moskee er in de oorlogstijd nog niet. Wel stond er aan de andere kant van de Hapseweg (Zandstraat) de protestantse pastorie met de prachtige tuin. Helaas na de oorlog opgekocht door Nutricia. Daartegenover het huis van Verkoelen, dat ik me nog herinner. Mijn vader, de dominee die daar woonde, schreef op 3-9-1944: "Mw. Verkoelen kwam met haar twee kinderen bij ons schuilen, vanwege de hevige luchtgevechten".
Mariët Bruggeman
bhiczei op 11 september 2015 om 15:48
Bedankt Hans voor het delen van je herinneringen aan de familie Verkoelen. En heeft je vader altijd een soort van dagboek bijgehouden?
Hans Stegeman
zei op 11 september 2015 om 17:07
Hij schreef elke zondag, en noemde het dan ook geen dagboek, maar het zondagsboek. Vooral in de oorlogstijd werd er ook veel geschreven over de gebeurtenissen in de afgelopen week. Ook heb ik een briefkaart van mijn moeder, waarin ze aan haar zuster schrijft: Önze overbuurman (de "opper" van de marechaussee) is door de moffen op een avond toen hij druk aan het fuiven was ter eere van de verjaardag van zijn vrouw opgepikt en direct weggebracht. Zijn beide zoons, een in Eindhoven, pas getrouwd, en 1 in Weert jong .... (niet te lezen) hebben ze ook meegenomen. Ze weten helemaal niet waarom. Zijn vrouw kan er nix meer van te weten komen, ze weet niet eens of hij nog leeft, en is wanhopig en wil niet eten. De dokter komt erbij, een geval, ze hebben er meer opgepakt, Gemeen, o zoo gemeen". Hoe is uw familierelatie met mw Verkoelen (mijn voormalig overbuurvrouw, maar ik was nog amper 5, weet toch nog)
Hans
zei op 11 september 2015 om 17:34
Inmiddels heb ik het handschrift van mijn moeder kunnen ontcijferen, er staat: "...en 1 in Weert (jong priester)... Verder staat er: " en direct naar Arnhem gebracht...". (weggebracht schreef ik, omdat ik Arnhem eerst niet kon lezen. We hadden, alhoewel domineesgezin, voor die tijd toch een goed contact met de katolieke familie Verkoelen. Dat katholiek maak ik op uit 'jong priester', een van de zoons.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 16 september 2015 om 20:05
Zondagsboek is ook inderdaad een veel mooiere naam voor een dagboek op zondag. En wat een verschrikkelijk verhaal heeft je vader opgeschreven. Het zal op jullie hele familie een enorme indruk gemaakt hebben.
Mocht je trouwens nog meer verhalen uit het dagboek van je vader met ons willen delen, dan mag je ons altijd mailen (info@bhic.nl) of proberen zélf een verhaal te starten op onze website. Je vader zal vast nog veel meer te vertellen hebben.
Karin Neggers
zei op 5 januari 2020 om 21:54
Mijn oom, Jos de Vries uit Eindhoven heeft samen met zijn collega, Toon v.d. Laak ook ondergedoken gezeten op Den Drul. Vanaf ergens in 1943 tot aan het einde van de oorlog.
Hij heeft even verkering gehad met mw. Toosje Jetten, de dochter van de molenaar.
Zelf ben ik ook nog ooit bij de familie Bardoel op bezoek geweest. Dat was in 1964. Lieve mensen en zeer dapper.....
Marilou Nillesen
bhiczei op 6 januari 2020 om 12:30
Bedankt voor je berichtje, Karin, heeft je oom nog wel eens verteld over die onderduik? En wat bijzonder dat je ook bij de familie Bardoel bent geweest, is er toen nog over de oorlog gesproken?
Karin Neggers
zei op 9 januari 2020 om 17:30
Dag Marilou.
Wat ik weet, is dat mijn oom en zijn collega wel hand- en spandiensten verleenden op de boerderij en soms bij mensen in de omgeving. Ze moesten overigens zeer voorzichtig te werk gaan.
Mijn moeder ging met bonkaarten met de trein naar Cuijk en werd daar met de fiets opgehaald door mijn oom.
Helaas is er over de oorlog en het onderduiken nauwelijks gesproken. Daarbij, ik was te jong en “hoefde niet alles te weten”. Zo ging dat in die tijd.
Maar ik voelde bij de familie Bardoel warmte, ze waren erg aardig voor me.
We zijn door het weiland naar de rivier gewandeld en mevrouw Bardoel hield mijn hand stevig vast. Dat herinner ik me nog goed.
Maar ik zal nog eens bij een tante navragen, misschien kan zij zich nog wat meer herinneren.
Marilou Nillesen
bhiczei op 10 januari 2020 om 19:47
Heel herkenbaar, Karin, we horen heel vaak dat er nauwelijks werd gesproken over de oorlog, en al helemaal niet over het verzet. Als je een tante vindt die meer weet (en dat ook wil vertellen...), dan houden we ons zeker aanbevolen.
Mooi hoe je omschrijft hoe je de warmte van de familie Bardoel voelde door die stevige handdruk: heel veelzeggend. Bedankt voor je berichtje!
Hans Stegeman
zei op 10 januari 2020 om 21:02
Marilou Nillisen, smerige moffenstreek, gevalletje van 'nacht und nebel' wat ze met Verkoelen uitgehaald hebben. Was hij familie van je?
Marilou Nillesen
bhiczei op 13 januari 2020 om 11:15
Bedankt voor je reactie, Hans, en nee, geen familieverbanden. Het was vooral het berichtje van Karin dat me nieuwsgierig maakte, vandaar.
Hans Stegeman
zei op 13 januari 2020 om 11:35
Is Karin wel familie van de Verkoelens?
Marilou Nillesen
bhiczei op 13 januari 2020 om 21:12
Oh, ik heb geen idee, Hans.
Karin Neggers
zei op 16 januari 2020 om 11:44
Nee Hans, ik ben geen familie van de fam. Verkoelen. Mijn familie komt uit Eindhoven e.o.
Marilou, Ik ben nog niet in de gelegenheid geweest mijn tante te spreken, maar mocht zij zich nog e.e.a. herinneren dan laat ik dat snel weten.
Marilou Nillesen
bhiczei op 21 januari 2020 om 11:40
Hans Stegeman stuurde ons de citaten die hij in het zondagboek van zijn vader kon vinden over mevrouw Verkoelen. Klik op onderstaande link om dit te lezen:
Hallo Marilou.
Ik heb nog wat nagevraagd bij een oom en een tante, maar veel konden zij zich niet herinneren. Waarschijnlijk ook omdat in de periode dat hun broer zat ondergedoken tegen de jongsten, uit oogpunt van veiligheid, niet veel werd verteld.
Wel wist mijn tante zich te herinneren dat Jos een enkele keer ‘s nachts thuis aankwam op de fiets met kistjes asperges. De andere avond fietste hij dan weer terug naar Groot Linde. Nogal een groot risico, lijkt me, gezien bij ontdekking de beide families opgepakt hadden kunnen worden.
Meer kan ik helaas niet melden, tenzij mijn tante zich spontaan nog eens wat herinnert.
Marilou Nillesen
bhiczei op 13 februari 2020 om 11:59
Nou, veel dank hoor Karin! Ook juist dat er weinig over gesproken werd, is nu veelzeggend. En het verhaal over Jos die er met zijn fiets op uittrekt, is een mooie toegevoegde waarde op deze plaats.
Dus bedankt voor al je moeite, en mocht je tante nog iets te binnenschieten: we horen het altijd graag!
Eén van die onderduikers was wachtmeester De Leeuw van de Marechaussee in Cuijk. De Leeuw was op 11 juli 1944 betrokken bij de 
De ironie van de geschiedenis wilde dat mevrouw Verkoelen, die De Leeuw tijdig had gewaarschuwd, getrouwd was met een collega bij de Marechaussee die zelf de oorlog niet heeft overleefd. Opperwachtmeester Verkoelen was in mei 1944 als verdacht persoon door de Sicherheitsdienst opgepakt en afgevoerd.
