Dat oorlog een verwoestende verschrikking is, is algemeen bekend. Je hoort het met regelmaat in het nieuws. We kijken er nauwelijks van op. Tot het akelig dichtbij komt. In mei 1940 ondervond Nederland de oorlogsverwoesting aan den lijve. Op 10 mei vielen Duitse troepen het land binnen. De Peel-Raamstelling moest het oosten van de provincie Noord-Brabant beschermen. Ze viel echter al na één dag.
De puinhopen van de opgeblazen Aa-brug op 13 mei 1940. De schade in Veghel is groot.
De Nederlandse troepen trokken zich terug achter de Zuid-Willemsvaart. Om de Duitse invallers te vertragen, richtte het leger vernielingen aan en wierp versperringen op. En dat hebben ze in Veghel geweten. In de vroege ochtend van 11 mei werd de Aa-brug in met een daverende knal opgeblazen. Zonder dat er ook maar één Duitser gezien was, veranderde het dorpshart in een oorlogsgebied. Glas uit de ramen, pannen van de daken. Overal lag steen, hout en glas. Enkele gebouwen bij de brug waren zelfs gedeeltelijk ingestort.
Met de brug waren ook de hoofdleidingen van gas, water en electra de lucht ingevlogen. Talloze huishoudens zaten zonder energie. Toen de Duitsers met hun voertuigen tegen de middag aan de brug stonden, aanschouwden ze de trieste puinhopen. Het opblazen van de Aa-brug had geen enkel effect. Met planken, deuren en ander materiaal werden loopbruggen over de puinhopen gemaakt. Bovendien was de gloednieuwe betonbrug in het Middegaalse Pad door de Nederlandse genietroepen vergeten.
De Duitse kolonnes stonden al snel aan de overzijde van de Aa. In hun kielzog voerden de Duitsers onderdelen mee voor nood- en pontonbruggen. De noodbrug over de Aa was in een aantal dagen gereed. Zelfs het gas, water en electra werd met noodleidingen hersteld. Maar de oorlogsschade was groot. Schade aan de vier bruggen over Aa en Zuid-Willemsvaart? 160.000,- gulden. Materiële schade aan rijksgebouwen en woonhuizen nog niet meegeteld. Ook economische schade. De scheepvaart en het treinverkeer lagen volledig stil. En dan was er boven alles het menselijke leed. De strijd om de ophaalbrug bij Sluis 4 had slachtoffers geeist. Onder Nederlandse soldaten en onder Veghelse burgers. En dat sloeg wonden. Mei 1940 confronteerde Veghel met de verwoestende verschrikking van oorlogsvoering. Opeens akelig dichtbij.
Marc van den Berkmortel
zei op 24 november 2016 om 16:28
'De strijd om de ophaalbrug bij Sluis 4 had slachtoffers geeist. Onder Nederlandse soldaten en onder Veghelse burgers.' De namen van de 8 Nederlandse militairen, die aan de kanaaldijk zijn gesneuveld, zijn me bekend. Namen van eventuele duitse gesneuvelden niet. Heeft iemand deze namen? Ook gesneuvelde Veghelnaren?
Jules Vismale
zei op 14 april 2021 om 00:26
De spoorbrug stond, nadat hij was weggehaald bij de Zuid-Willemsvaart, lange tijd op het terrein van de voormalige veevoederfabriek CHV. Toen moest de brug daar ook weg omdat op hetzelfde terrein een hotel moest komen en werd er wijselijk besloten om de spoorbrug alsnog weer in het Duitse Lijntje op te nemen waar na WO II ook gevangengenomen Duitse soldaten op werden vervoerd!
Als ik ooit in Veghel ga opduiken zal ik er zeker een keer overheen gaan fietsen en ik zou haast wensen dat deze spoorlijn weer in gebruik kon worden genomen tussen Boxtel en Uden! Veghel en Uden zijn namelijk zeer slecht te bereiken vanuit Boxtel, allebei snel gegroeid en daarmee kan zelfs het autoverkeer hiermee worden beteugeld!
Marilou Nillesen
bhiczei op 14 april 2021 om 09:34
Dank voor jullie berichten, Marc en Jules. Marc, je zou je vraag ook kunnen voorleggen aan de heemkundekring Veghel, daar zit heel veel kennis: https://vehchele.nl/
En Jules, ik denk dat veel mensen je verlangen naar deze spoorlijn delen, hoor. Dat zou inderdaad mooi zijn.
