Jos is in 2006 overleden, maar Wilma Meijs van de buurtvereniging Olland wilde na overleg met de familie dit verhaal graag levend houden.
Rooi zelf werd weliswaar al op 17 september 1944 bevrijd, maar dat gold niet voor Olland en Boskant. Daar bleven de Duitsers. Hun hoofdkwartier was in de pastorie van Olland. Begin oktober werden alle Ollanders naar Boxtel geëvacueerd. Ook de familie Vervoort vertrok onder begeleiding van een Duitse soldaat. Ze kwamen terecht in het klooster Duinendaal.
Toen eind oktober Boxtel werd bevrijd, konden de Ollanders naar huis terug. De koeien, de stier, het paard, al het vee was dood. De boerderij was zo zwaar beschadigd, dat het gezin Vervoort in een “burgerhuis” trok, hetzelfde huis waar Jos later nog lang in heeft gewoond.
De wederopbouw begon met het provisorisch opknappen van de huizen en boerderijen in Olland. Soms werden zelfs kippenkooien tot noodwoningen verbouwd. De familie Vervoort kreeg een paard toegewezen, zodat het land weer bewerkt kon worden. Dat was nog behoorlijk gevaarlijk: overal lagen mijnen en niet-ontplofte munitie. De toenmalige mijnopruimingsdienst had dan ook veel werk.
Vooral de buurt van de Schootsedijk stond als erg gevaarlijk bekend: daar waren al twee tanks op mijnen gereden en in de lucht gevlogen. Op aanwijzing van de luchtbeschermingsdienst was het gebied daarop gecontroleerd. Maar toen vader Vervoort op 2 mei 1945 bij het Lucifersbosch met een kar vol weipalen over de bewuste landweg reed, bleek er toch nog een mijn te zitten. Die ontplofte en de kar, met daarop drie broers van Jos, namelijk Mies, Jan en Henk Vervoort, vloog in stukken. Mies en Jan waren beide ernstig aan hun benen gewond. Mies was er het ergste aan toe. Met de auto van Toon Raaijmakers werden ze naar Den Bosch gebracht. Onderweg in Schijndel was Mies echter al overleden.
Jan bleef in het ziekenhuis in Den Bosch, maar een dag later overleed ook hij. Er zat te veel fosfor in de wonden, zo werd gezegd. De begrafenissen hadden plaats op zaterdag en maandag in de noodkerk van Olland, het parochiehuis St. Ludovicus (thans Den Holm). De broers waren respectievelijk 25 en 27 jaar oud.
Hoe dit kon gebeuren, onthult een rapport van de luchtbeschermingsdienst. (Klik op de foto’s voor een leesbare versie.) Volgens Cor. Thomassen, wijkhoofd van de Luchtbeschermingsdienst, waren de mannen van de mijnopruimingsdienst ernstig nalatig geweest, onder het motto ‘Als er een ongeluk gebeurt, kan er hoogstens een boer mee verloren zijn’.
De broers van Jos liggen begraven op het kerkhof in Olland. Vader Vervoort overleed twee jaar na de tragische, en waarschijnlijk ook onnodige dood van zijn zoons, die hij voor zijn ogen had zien gebeuren. Jos was er van overtuigd dat zijn vader dat niet heeft kunnen verwerken.
