Op de foto van de Citadellaan is de werf aan de Aa nog volop in beweging. De huizen van de Citadellaan moesten nog gebouwd worden. Zoals je begrijpt, is dit geen foto uit mijn tijd.
Rechtsonder is de Vaaltweg. Op de hoek daarvan zat een hele kleine kruidenier, of eigenlijk meer een snoepwinkeltje met de naam "Dientje". Het was een klein vrouwke met altijd een witte (nou ja wit?) schort voor en bij haar konden we vijf sepkes kopen voor 1 cent, 5 drupkes, jongens dat was een traktatie. Achter Dientje's winkeltje, aan de Aa, stond de kar van de familie Krol. Ze verkochten daar friet en vis. We kochten daar nooit friet want die smaakte naar gebakken vis. En haring kochten we in de Pijp (Marktstraat), en stokvis of andere vis bij vishandel Post in de Moliusstraat.
Spelen deden we ook op de Citadel. We mochten dat wel niet, maar deden het toch. Het was zo spannend om naar de soldaten te kijken, zeker als ze met geweren bezig waren. We klommen dan bij het "witte huis" via een oude trap naar boven. Het "witte huis" was een onderzoekscentrum waar men kon worden 'doorgelicht'. Ook werden daar röntgenopnamen gemaakt want als we naar boven klommen, konden we in een kamer kijken waar een groot kanon stond met een grote toeter vooraan - geelachtig - zoals zoveel apparaten in het ziekenhuis eruit zagen. Wij hadden daar als kleine jongens dan ook schrik van, staan voor een kanon om foto's te maken, dat kon toch nooit goed gaan. Een keer zijn we door een paar soldaten naar huis gebracht, in een jeep (tof joh!) en kregen we thuis flink op ons sodemieter, nadat de soldaten verteld hadden wat er loos was. Daardoor mochten we de hele week niet meer de deur uit om te spelen.
Als het voorjaar was, gingen we kwakbollen vangen bij het gemaal. Dit is het gebouwtje in het verlengde van de Vaaltweg. Als die werkte hoorde je altijd het geluid van "pop-pop-pop-pop-pop-pop" uit een lange zwarte pijp op het dak. Vaak hebben we daar staan kijken, naar de draaiende en bewegende delen van het gemaal maar werden dan weggejaagd door iemand met een zwarte pet en een blauwe overall. Het was daar zeker niet pluis, of te gevaarlijk, dachten we dan.
Spelen deden we ook in het tunneltje aan de Vaaltweg. Met een stuk karton naar beneden glijden via de fietsgeul in het midden, en dan snel weer naar boven - om uit de stank te zijn - want er werd daar veel geürineerd, in dat tunneltje. Als ik in huis was, ging ik vaak op de bank in de erker zitten, en ging ik naar buiten kijken naar de auto's die over de Orthenseweg reden. Tijdens de carnavalsdagen was dat helemaal gaaf. Dan kwamen de clubjes uit Orthen en die liepen vaak spelend naar de binnenstad, keurig naast en achter elkaar. Ook als ze terugkwamen uit de binnenstad zat ik daar wel eens, maar dan was het geen spelen meer wat die clubjes deden, maar zo af en toe “blaozen” of een keer op de dikke trom slaan. En altijd was er wel iemand die het tempo van lopen niet kon bijhouden, door een overvloed van het gele gerstenat of de brandewijn, en sleepte dan zijn grote tuba maar onder zijn arm mee, en sjokte achter de rest bij Metropole naar binnen.
Mijn kleuterschool was in de Kogelbloemstraat, achter een grote doorgang. Daar waren allemaal nonnen en een hele lieve juf, ‘Juf Exters’. Mijn lagere school was de Mgr. Zwijssenschool aan de Leonardus van Veghelstraat. Hier waren hoofdzakelijk alleen maar fraters. Maar in de derde klas kregen we een meneer/onderwijzer; dat was wel wennen. De ramen van de klassen waren aan de Antoon der Kinderenlaan, en daardoor konden we alles goed volgen. Zeker als de wagens van het circus daar werden geplaatst, op de Maliebaan. De leerkrachten moesten dan ook alle zeilen bijzetten om onze aandacht te houden. De circustent stond op het terrein tussen de Maliebaan en de Van Diepenstraat. Dat was ons voetbalveldje tijdens het speelkwartier van school. Na schooltijd gingen we natuurlijk gaan kijken bij het circus, hoe alles op zijn plaats werd gezet. Doordat we aan het kijken waren bij het circus, was ik natuurlijk te laat thuis en kregen we te horen 'waar kom jij vandaar'. En tsjonge, wat had ik dan een hoop te vertellen. Het mooiste circus was toch wel circus Krone, deze had mooie versieringen en ook lichtjes waardoor het allemaal nog mooier werd.
Op de foto hiernaast zijn mijn oudere zusje en ik aan het sleeën op de Orthenseweg, richting Diezebrug. Links is nog net zichtbaar Slagerij De Engel, en rechts zie nog de muur van de familie Bosters en van onze achtertuintjes. We moesten daar altijd goed uitkijken want de fietsers kwamen met een rotgang van de Diezebrug af. Verder aan de Orthenseweg zat op de hoek Silenestraat bakkerij Mulbregt, en op de andere hoek zat een sigaren- en tabakwinkel. Kleine Keesje Mulbregt bracht met zijn houten bakfiets het brood naar de klanten. Bakker Bosch deed dat niet op een bakfiets maar met een zeer luxe auto: een Opel Kapitãn.
Wil je meer mooie anekdotes over de Citadellaan van vroeger lezen? Klik dan hier.
