Tijdens de verbeteringswerken aan de Maas in de jaren 1930 besteedde men ook aandacht aan de afwatering van het binnendijkse gebied. Zo werd de Hertogswetering op verschillende plaatsen rechtgetrokken en verbreed. Tijdens de uitvoering van dit project ontstond een geweldig arbeidsconflict.
Door de economische crisis waren veel mensen werkeloos geworden. Een van de manieren om grote, infrastructurele projecten toch doorgang te laten vinden, was om daarbij werkelozen in te zetten via de zogenaamde werkverschaffing.
Dat gebeurde ook bij de Maasverbetering. Omdat daardoor arbeid goedkoop was, werd het graafwerk grotendeels met de hand gedaan; graafmachines werden maar mondjesmaat gebruikt. Begin januari 1932 trokken zo’n 300 werklozen vanuit Oss en omliggende dorpen naar de Hertogswetering omwille van het dagelijks brood van hun gezinnen.
Normaal ontvingen zij een graafloon van 45 cent per meter, op voorwaarde dat het graafwerk anderhalve meter diep was. Maar al op dinsdag 5 januari kwam de mededeling dat dit bedrag zou worden verlaagd tot 37 cent. En als de diepte van anderhalve meter niet gehaald zou worden, zou dat bedrag nog verder zakken tot 35 cent.
Helaas voor de werkers was het op dat moment niet eens mogelijk om zo diep te graven, vanwege de hoge (grond)waterstand! En dan nog: een bedrag van 35 cent per meter stond in geen enkele verhouding meer tot de zwaarte van het graafwerk in de vaak keiharde komklei. De mannen van de Hertogswetering pikten het dan ook niet en legden meteen het werk neer.
Meteen deed het gerucht de ronde dat communisten een aandeel zouden hebben gehad in het uitroepen van deze wilde staking. Harde bewijzen daarvoor ontbreken echter. In ieder geval trok een grote groep stakers naar de Monsterstraat in Oss. Daar gaan twee van hen in overleg met de inspecteur der werkzaamheden, Ploegmakers (de latere burgemeester van Oss), en de ingenieur van het waterschap, Fliervoet.
Ondanks de beperkte onderhandelingsruimte van de beide heren (het waterschap had zelf nauwelijks meer geld), kon de aangekondigde loonsverlaging teruggedraaid worden. Op donderdag 7 januari gingen de stakers weer aan het werk, in het vertrouwen dat de loonsverlaging ook definitief van de baan zou zijn. Een week later werd dat bevestigd door de heer Mulder van de R.K. Werkliedenbond.
De afronding van de verbeteringswerken vond midden in de oorlog plaats, met de bouw van het Hertogsgemaal bij Gewande in 1941.
Door de economische crisis waren veel mensen werkeloos geworden. Een van de manieren om grote, infrastructurele projecten toch doorgang te laten vinden, was om daarbij werkelozen in te zetten via de zogenaamde 
Normaal ontvingen zij een graafloon van 45 cent per meter, op voorwaarde dat het graafwerk anderhalve meter diep was. Maar al op dinsdag 5 januari kwam de mededeling dat dit bedrag zou worden verlaagd tot 37 cent. En als de diepte van anderhalve meter niet gehaald zou worden, zou dat bedrag nog verder zakken tot 35 cent.
Meteen deed het gerucht de ronde dat communisten een aandeel zouden hebben gehad in het uitroepen van deze wilde staking. Harde bewijzen daarvoor ontbreken echter. In ieder geval trok een grote groep stakers naar de Monsterstraat in Oss. Daar gaan twee van hen in overleg met de inspecteur der werkzaamheden, 
Een week later werd dat bevestigd door de heer Mulder van de R.K. Werkliedenbond.
