Over het Gaasthuis

Eerst werd de grote kerk aangedaan. Moeke had destijds bijgedragen bij de aankoop van die kerststal. Daarna bekeken we in het Gasthuis kleine kerststallekes die overal op de gangen stonden. Moeke bezocht daar een ver familielid.

Het viel mij op dat op die kamer  - onder het bovenste schilderijtje aan de muur - een draadje hing. En daaraan was dan weer het volgende schilderijtje bevestigd en zo verder.

Het Gasthuis met zijn mooie ingang; wie haalde het in zijn hoofd de prachtige ingang te slopen! Zelfs de hele voorgevel was bouwkunst. Ik herinner me een aantal dingen. Als je daar aanbelde en de zuster was afwezig, werd een verlicht display zichtbaar met de tekst: Ik Kom.

In de oorlog was er een rood kruis op het dak van het gebouw aangebracht. Onze schoolmeester van de derde klas - meester Egge - was daar in pension. Ook was daar een man in pension. We noemden hem de professor. Lange baard, hoed, altijd een partij boeken in zijn hand en een wandelstok. Met twee vingers gaf hij een V-teken aan passanten.

Wanneer vader een doodskist moest maken, was dat meestal een opdracht van het Gasthuis. Een zuster gaf dan de afmetingen door. Het moest  altijd snel gebeuren. Meestal was de familie van de overledene, klant van mijn vader. Was de kist klaar, dan werd dit door ons mondeling aan het Gasthuis gemeld. Deze ontvangst was niet altijd even vriendelijk. (Weer geen provisie voor het leveren van een doodskist...)

Mijn zus was bij de gidsen; die hadden in het Gasthuis regelmatig op de zondagmorgen een recollectie. Tijdens ons schooljaar hadden wij daar als leerlingen van de LTS - in de jaren vijftig - daar ook een recollectie. Nog wel op onze vrije woensdagmiddag; met een biecht, een lof en de volgende dag een Heilige Mis en ter communie. (Was het nu met ontbijt?) Met een prachtig klinkend orgel, dat is zeker, bespeeld door een non.