Bij een fietstocht naar buurtschap het Loo trof ik op de Karperdijk de ouders aan van Willem van den Elzen, gezeten op de bank voor de boerderij. Links mevrouw, breiend en gekleed met de 'skolk', naast haar het breimandje en de wandelstok, rechts haar man met in zijn bovenzak de tabakspijp en de wandelstok in zijn hand.
Willem van den Elzen was een bijzondere Udenaar in de vijftiger en zestiger jaren, redacteur van de Udensche Courant, die wekelijks gevuld werd met Ujese voorvallen en nieuws. De uitgave werd massaal naar Ujese in het buitenland verstuurd. Willem was (bestuurs)lid van diverse verenigingen waaronder Harmonie De Eendracht.
Als Mariavereerder maakte hij zijn huwelijksreis (?) in de oktobermaand van 1949 als een bedevaart naar Lourdes en Fatima. Een foto van het station herinnert aan het vertrek per stoomtrein vanuit Uden. Ik hoor nog het vertreksein, de extra lange stoomfluit.
Na het bezoek aan Lourdes werd in Spanje de klok een uur terug gezet en van treinstel gewisseld, in Spanje en Portugal rijdt men ook nu nog op breedspoor. Willem beschrijft als pelgrim de beelden onderweg in een boekwerk, Ter bedevaart naar Fatima. In tegenstelling met het vervoer waarmee werd vertrokken, keerde we na de 13-daagse reis ‘s avonds om elf uur terug met een luxe auto op het Lieve Vrouwenplein. De opbrengst van het boekje was een bijdrage voor de aanschaf van een nieuw orgel bij de Kruisheren. Ook thuis hadden we dit boekwerk. Ik genoot van zijn reisbeschrijving, hij liet je meereizen.
Iedere Udenaar kende Willem. Vele dorpelingen maakten door hem voor het eerst kennis met het buitenland en hadden daardoor een paspoort nodig. Door het organiseren van dagtochten, bedevaarten, de Matthäus Passion in Nijmegen en tijdens de Kermisdagen, met autobussen van Van Dongen uit Zeeland. Het meldingsadres was Lunchroom Scheepens in de Kerkstraat op de zondagmorgen. Waren er onderweg vele bezienswaardigheden, dan wilde iedereen in de bus bij Willem, hij had een enorme kennis van de streek, natuur en cultuur. Omdat hij een afkeer had van de NS, organiseerde Willem een busreis naar de Stille Omgang in Amsterdam, als rotstreek werd de in- en uitstapplaats buiten het centrum aangewezen.
‘s Morgens zag je Willem op de fiets, terugkomend van kerk en postkantoor, met de opgehaalde post onder zijn arm geklemd. Hij moest met de tijd mee en schafte toen maar het kleinste Nederlands wagentje aan, de DAF 600. Hiermee verdween ook zijn gemakkelijk aanspreekpunt. Wonend in het buitengebied van buurtschap Hoenderbosch naast de smederij van zijn schoonvader Tinus Ivits en in de schaduw van de molenwiek van Toon van Heeswijk.
Willem overleed tijdens de door hem georganiseerde bedevaart naar Banneux, ons Moeke was een van de reisgenoten. Het was tevens het einde van de wekelijkse uitgave van de Udensche Courant. We missen iets wat herinnert aan Ujese markante personen, zoals Willem, burgemeester Van Kemenade en pastoor De Louw, die Uden groot maakten. Ooit zag ik een glas-in-loodraam met de afbeelding van de pastoor en de burgemeester.
Dat ik opdat moment, onder het speelkwartier, de Stoomfluit hoorde, lag aan het feit dat enige klassen in het Veilinggebouw, in de nabijheid van het station, gehuisvest waren. Ivm. met de verbouwing van de St. Jozefschool in de Kruisherensticht.
Maarten van den Elzen
zei op 15 oktober 2015 om 13:00
Als zoon van Willem van den Elzen plaatst ik graag enkele puntjes op de i. Rini de Groot verteld een bloemrijk verhaal dat grotendeels juist is behalve het volgende.
Mijn ouders trouwden op 25 november 1952. Mijn moeder is Anna Ivits, jongste kind en dochter van Martinus (Tinus) Ivits en Ardina Ivits- de Groot. In de volksmond zuster Ivits genoemd, een rasechte verpleegster. De pelgrimage naar Lourdes en Fatima kan dus onmogelijk hun huwelijksreis zijn geweest. Bij drukkerij Verhaak in Grave verscheen een reisverslag onder de titel "Een Pelgrimsreis naar Fatima', met foto's van den auteur. De eerste auto van mijn vader was een Daffodil in 1964, daarna een Daf 44 en als laatste een Daf 66. Mijn vader werd geboren op 8 maart 1908 op het Loo (waar heden ten dage mijn neef Jan van den Elzen (Aardbeien-Jan) met zijn gezin woont) en stierf in Beaurraing ( nabij Dinant) op 4 juni 1970.
Marilou Nillesen
bhiczei op 15 oktober 2015 om 15:12
Wat fijn, Maarten, dat je dat op deze plek meldt. Rini de Groot plaatst in zijn verhaaltje ook een vraagteken bij de huwelijksreis en dankzij jouw aanvulling weten we nu hoe het precies zit.
Uit het verhaal van Rini maak ik op dat je een bijzonder markante vader hebt gehad. Mocht je zelf verhalen over hem of foto's van hem willen delen... daar zouden we heel blij mee zijn (en oudere Udenaren waarschijnlijk ook).
Maarten van den Elzen
zei op 15 oktober 2015 om 15:29
Ik heb het hele foto-archief van mijn vader (ruim 550 foto's uit de jaren tussen 1935-1970 doorgegeven aan John Bongers. Veel van deze foto's staan op de site 'Uje vruuger'. Zelf ben ik dichter/uitgever van Uitgeverij Hoenderbossche Verzen. Er verschenen 11 dichtbundels van mijn hand. Mijn werk is opgenomen in zo'n 60 bloemlezingen (o.a. Komrij en Van Zuiden). Ik wek(te) voor o.a. de VPRO en Omroep Brabant televisie en radio. Drie keer op Lowlands, 4 keer op de Parade en drie keer te gast bij Wim Brands (VPRO). In Uden was ik 6 jaar stadsdichter en komen weekend heb ik drie optredens met het Kamerkoor Canta Libre uit Veghel die vierstemmig de muziek zingen die Andries Clement schreef bij tien gedichten van mijn hand. Canta Libre o.l.v. Esther Barten is het vijfde koor in Nederland dat deze 'Madrigalen van Maarten' zingt. Zaterdag 17 oktober 2015 de vierde première van dit meesterwerk in de Walsmakeij aan de Noordkade in Veghel om 17h00. Zondag 18 oktober twee concerten/ in Kruisherenkapel in Uden, om 14h00 en 16h30. Entree € 9,50. Iedereen Van Harte Welkom !
Marilou Nillesen
bhiczei op 16 oktober 2015 om 09:13
Da's een inkoppertje Maarten. En kennelijk valt de appel niet verder van de boom...? ;-)
Maarten van den Elzen
zei op 16 oktober 2015 om 10:05
Merci Marilou, een Elzenboom !
Marilou Nillesen
bhiczei op 16 oktober 2015 om 11:57
;-)
Cor van den Broek. (Bruukske)
zei op 10 november 2016 om 13:12
Wat is dat toch, dat veel mannen die begin twintigste eeuw geboren zijn, zo begaan zijn met de Heilige Maagd Maria. Mijn vader, (1917-2007) buurman van Willem van den Elzen, Had dat ook. Mijn ouders woonden sinds 1996 in een appartement in het centrum van Uden. Als vader, op zondagochtend, de kerkklokken hoorde luiden, pakte hij zijn wandelstok, gaf moeders, die te slecht ter been was voor de kerkgang, een kus en kuierde naar de grote Petruskerk voor de hoogmis van 10 uur. Als ik even later op de koffie kwam, vroeg ik rond half twaalf waarom Pa nog steeds niet thuis was? "Och," zei moeder dan. "Hij zal nao de hoogmis nog wel èfkes naor Ons Lief Vrouwke in de Kruishirre gaon vur de half twèèlfse mis." Ja, onze vader was ook heel erg begaan met Onze Lieve Vrouw, Moeder Maria. Ook leuk is dat de zoon van Willem, Bert, tegenwoordig busreizen organiseert. Dat onderstreept zeker het spreekwoord: De Elzen van niet ver van de Elzenboom...
Albert
zei op 30 maart 2017 om 14:10
Ik heb "Willem" goed gekend als een regelmatige klant om geld te storten op het Postkantoor in Uden, waar ik werkzaam ben geweest.( 1948-1952). Ik dacht, dat het iets te maken had met de NCB. Ik herinner mij, dat de "giroformulieren" (stortingsformulieren) altijd in een heel mooi schrift waren uitgevoerd. Ook zag ik Willem lopen achter de Harmonie met Pater Brouwers de dirigent.
Annemarie van Geloven
bhiczei op 30 maart 2017 om 16:09
Dan moet je heel jong zijn geweest, toen je bij het postkantoor in Uden ging werken.. Mooi, die herinneringen aan Willem van den Elzen!
Rini.
zei op 31 maart 2017 om 18:48
Maarten.
Ik zie dat het reisverslag een andere titel draagt,
het van thuis bevat 95 pagina,s.
Rini de Groot.
zei op 14 februari 2019 om 23:03
Maarten, jammer dat het voor je ouders geen Huwelijksreis was.
Onze Huwelijksreis was dat wel twee dagen later een Busreis naar Lourdes,
en dan bij de Opstapplaats een ander echtpaar uit Westervoort dat ook met de Wittebroodsweken was begonnen.
Albert
zei op 21 juli 2019 om 00:21
Annemarie, ik was achttien jaar en ieder dag 32 km fietsen naar mijn werk. Dat fietsen bevalt mij zo goed, dat ik probeer het iedere dag te doen, maar nu dan voor ontspanning. Vandaag ongeveer 18 km en geen elektrische fiets, want dat vinden de kinderen en ook de kleinkinderen te gevaarlijk.
Rini.
zei op 21 juli 2019 om 07:37
Albert, wat verstandig van je kinder-en kleinkinderen, wat een opvoeding heb je die meegegeven.
Ik ben er ook niet voor ik roep hun wel eens toe ‘denk eraan maximaal 30 km’!
Voormij is de fiets doelgericht van A naar B en niet voor ontspanning.
Die 32 was natuurlijk vv. Uden.
Albert
zei op 21 juli 2019 om 09:23
Rini, jij kent inderdaad de afstand precies, maar als ik de vroege dienst had en om 5 uur moest beginnen op de heenweg iets korter via het spoor-pad langs de spoorlijn, waarvan Willem ook gebruik maakte, maar dan vanuit Oostelijke richting. De terugweg ging weer via de gebruikelijke route.
Willem van den Elzen was een bijzondere Udenaar in de vijftiger en zestiger jaren, redacteur van de Udensche Courant, die wekelijks gevuld werd met Ujese voorvallen en nieuws. De uitgave werd massaal naar Ujese in het buitenland verstuurd. Willem was (bestuurs)lid van diverse verenigingen waaronder Harmonie De Eendracht.
Na het bezoek aan Lourdes werd in Spanje de klok een uur terug gezet en van treinstel gewisseld, in Spanje en Portugal rijdt men ook nu nog op breedspoor. Willem beschrijft als pelgrim de beelden onderweg in een boekwerk, Ter bedevaart naar Fatima. In tegenstelling met het vervoer waarmee werd vertrokken, keerde we na de 13-daagse reis ‘s avonds om elf uur terug met een luxe auto op het Lieve Vrouwenplein. De opbrengst van het boekje was een bijdrage voor de aanschaf van een nieuw orgel bij de Kruisheren. Ook thuis hadden we dit boekwerk. Ik genoot van zijn reisbeschrijving, hij liet je meereizen.
Iedere Udenaar kende Willem. Vele dorpelingen maakten door hem voor het eerst kennis met het buitenland en hadden daardoor een paspoort nodig. Door het organiseren van dagtochten, bedevaarten, de Matthäus Passion in Nijmegen en tijdens de Kermisdagen, met autobussen van Van Dongen uit Zeeland. Het meldingsadres was Lunchroom Scheepens in de Kerkstraat op de zondagmorgen. Waren er onderweg vele bezienswaardigheden, dan wilde iedereen in de bus bij Willem, hij had een enorme kennis van de streek, natuur en cultuur. Omdat hij een afkeer had van de NS, organiseerde Willem een busreis naar de Stille Omgang in Amsterdam, als rotstreek werd de in- en uitstapplaats buiten het centrum aangewezen.
Willem overleed tijdens de door hem georganiseerde bedevaart naar Banneux, ons Moeke was een van de reisgenoten. Het was tevens het einde van de wekelijkse uitgave van de Udensche Courant. We missen iets wat herinnert aan Ujese markante personen, zoals Willem, burgemeester Van Kemenade en pastoor De Louw, die Uden groot maakten. Ooit zag ik een glas-in-loodraam met de afbeelding van de pastoor en de burgemeester.
