De priester die straaljagers vernielde

Priesterwijding en werk als aalmoezenier

Kees wordt op 21 februari 1959 tot priester gewijd; iets dat hij als klein jongetje altijd al wilde. In 1960 wordt Kees benoemd tot reserveaalmoezenier in het leger. De functie van aalmoezenier zal hij tot 1 juni 1967 vervullen, de laatste jaren daarvan in het Duitse Seedorf en volledig op zijn eigen manier. Volgens een in die tijd in Seedorf actieve dienstplichtige zag Kees er destijds alles behalve keurig militair uit. Hij had alle rangen van zijn uniform gescheurd en wilde geen hoofddeksel dragen. Tijdens een militaire viering van Koninginnedag speldt Kees zijn borst vol met geleende wandellintjes. En hij eet samen met de gewone soldaten, niet met de officieren. In de jaren die volgen werkt Kees als verpleger en daarna als ontwikkelingswerker in Azië.

Vredesactivist

In 1986 werkt Kees Koning bij de organisatie Emmaus Eindhoven. Kees wil zich steeds sterker inzetten voor de vredesstrijd. Op 3 februari 1986 gaat hij voor het eerst naar vliegbasis Woensdrecht, waar hij mensen ontmoet van het Vredes Aktie Kamp aldaar. Samen met de VAK’ers neemt Kees deel aan knipacties in de hekken van de vliegbasis en aan blokkades. Kees sluit zich aan bij de Maarbidders, die aan hun naam komen doordat een personeelslid van vliegbasis Woensdrecht tijdens een actie tegen een collega zei dat zij “maar bidders” waren. De Maarbidders voeren tot eind 1987 regelmatig actie, vooral in Woensdrecht. In 1988 wordt de North Atlantic De-Fence Movement (NADFM) opgericht, ook wel de ‘Ploegschaar-beweging Nederland’ (vanuit het idee “zwaarden om te smeden tot ploegscharen”, dus ervoor te zorgen dat militair wapentuig niet meer gebruikt kan worden om mensen kwaad te doen) met als kern van de groep de oud-Maarbidders.

“Waar recht onrecht wordt is verzet plicht!’

In het najaar van 1988 wordt bekend dat zestig Nederlandse NF-5-jachtbommenwerpers aan Turkije verkocht zullen worden, en dat terwijl Turkije de Koerdische bevolking onderdrukt, vervolgt en tegen Koerdische opstandelingen vecht. Op 27 november neemt Kees deel aan een actie in Woensdrecht. Op zes toestellen worden teksten geschilderd zoals “stop wapenhandel Turkije, misdaad!” en de banden van acht toestellen worden lek gestoken. In de nieuwjaarsnacht van 1989 weet Kees samen met Co van Melle en met hulp van vredesactiviste Mariëtte Moors de vliegbasis Woensdrecht op te komen. De twee mannen lopen naar de 22 NF-5 vliegtuigen die op de basis staan (en waarvan wellicht net de banden zijn gerepareerd na de vorige actie) en slaan met hakbijlen in op de toestellen. Helaas veroorzaken ze daarmee minder schade dan gehoopt.

Het duo wordt opgepakt; Kees komt uiteindelijk in de gevangenis in Grave terecht. De actie wordt landelijk nieuws. Ook de militaire masten die bij een militair communicatiecentrum in Erp staan zijn niet veilig voor Kees. Op 9 augustus 1991 halen Kees en Mariëtte Moors de eerste van twee masten neer. Nadat zij de kabels doorgeknipt hebben komt de mast  "spontaan naar beneden", zoals Kees in zijn dagboek schrijft. In de nacht van 12 augustus halen Mariëtte en Kees ook de tweede Erpse mast neer. Op weg naar huis worden de twee opgepakt. Op 7 augustus 1992 komt Kees vrij uit de Bossche gevangenis.

De laatste krantenwijk van Kees

In de jaren die volgen blijft Kees actievoeren en belandt hij ook weer meermaals in de gevangenis. Hij blijft in Eindhoven wonen, waar hij ’s ochtends en ’s middags de krant rondbrengt. Op 22 juli 1996 doet hij dat voor de laatste keer. Na het fietsen van zijn middagronde wordt Kees bij zijn fiets gevonden; hij is overleden aan een hartstilstand. Aan het leven van de toegewijde en bekende vredesactivist komt zo een abrupt einde. Op 26 juli wordt Kees Koning begraven op de begraafplaats Broekhoven in Tilburg.

Kun jij je priester en vredesactivist Kees Koning nog herinneren? We nodigen je uit om je herinneringen aan hem achter te laten in een reactie onder dit verhaal.

Bron

• Alkemade, Gerard van (2003). Al ga je eraan kapot! Het leven van vredesactivist Kees Koning. Breda: Stichting Uitgeverij Papieren Tijger