Bijna drie decennia was hij hét gezicht van de Albertusschool in Loosbroek: Jacques Wintjes. Maar ook buiten de schoolmuren stak Wintjes de handen flink uit de mouwen. Toen hij in 1986 - drie jaar na het vertrek van zijn school - werd geïnterviewd door het 'Brabants Dagblad', gebeurde dat niet voor niets onder het kopje ‘regelneef’.
Geboren en getogen in Malden (bij Heumen), maar zijn hele werkzame leven actief in Brabant. Want via Uden ging Jacques Wintjes in Loosbroek aan de slag. “In die tijd was het nog een uitzondering dat iemand die van Nijmegen kwam, in Brabant ging solliciteren. Maar mij maakte dat niet uit. Ik bracht mijn brief op de fiets”, vertelde hij in 1986 aan het Brabants Dagblad.
Hij blikte daarin terug op de tijd toen hij op de school in Loosbroek begon. Na elf jaar in Uden solliciteerde hij in 1956 in Loosbroek. “Ik was er nog nooit geweest. Maar ik wilde weer naar een klein dorp.” Onder die categorie viel Loosbroek toen nog zonder enige twijfel. “De wegen waren nog niet verhard. Vaak reed je via karrensporen naar de mensen toe. Maar het beviel me meteen. De mensen hier zijn hartelijk en staan altijd voor je klaar.”
Wintjes zelf zat ook niet stil. Hij nam direct zitting in het bestuur van het Oranjecomité. Later volgde het voorzitterschap van het gemengd koor. “Muziek was mijn lievelingsvak dus het was vanzelfsprekend dat ik daaraan mee ging doen.”
Maar de hoofdmister - zoals hij in het dorp bekend was - deed meer. Hij schreef voor de plaatselijke krant De Brug, was een tijd correspondent van het Brabants Dagblad en helemaal in het begin was hij ook nog voorzitter van de voetbalclub.
In alle eerlijkheid zei hij over dat laatste: “Ik was geen goeie. Ik ging nooit kijken omdat ik eigenlijk niets om voetbal geef. Maar ja, de club had op dat moment iemand nodig om dingen te regelen.”
Met al die taken liepen de dagen van Wintjes vaak over. “Tot aan de weekenden toe. Op een gegeven moment heb ik gezegd dat ik van vrijdag vier uur tot maandagmorgen half negen niemand wilde spreken. Dat werd gelukkig begrepen. Ik had dat veel eerder moeten zeggen.”
Nadat hij in 1983 op 60-jarige leeftijd vervroegd het onderwijs verliet, namen zijn “bijbaantjes” alleen maar toe. De organisatie van Sinterklaas en Koninginnedag kwamen erbij, hij nam het coördinatorschap van de buurtbus onder zijn hoede en hij gaf lessen over bijen op de school.
“Contact met andere mensen houd je jong”, was zijn credo. Jacques Wintjes overleed in 2003 op 80-jarige leeftijd.
Geboren en getogen in Malden (bij Heumen), maar zijn hele werkzame leven actief in Brabant. Want via Uden ging Jacques Wintjes in Loosbroek aan de slag. “In die tijd was het nog een uitzondering dat iemand die van Nijmegen kwam, in Brabant ging solliciteren. Maar mij maakte dat niet uit. Ik bracht mijn brief op de fiets”, vertelde hij in 1986 aan het Brabants Dagblad. 
Wintjes zelf zat ook niet stil. Hij nam direct zitting in het bestuur van het Oranjecomité. Later volgde het voorzitterschap van het gemengd koor. “Muziek was mijn lievelingsvak dus het was vanzelfsprekend dat ik daaraan mee ging doen.” 
Met al die taken liepen de dagen van Wintjes vaak over. “Tot aan de weekenden toe. Op een gegeven moment heb ik gezegd dat ik van vrijdag vier uur tot maandagmorgen half negen niemand wilde spreken. Dat werd gelukkig begrepen. Ik had dat veel eerder moeten zeggen.” 
