Rond 1900 had Cuijk nog geen riolering zoals we die nu kennen, maar een systeem van halfopen buizen, die het huishoudelijk afvalwater naar zinkputten voerden. Een putjesschepper haalde met enige regelmaat de bezonken drab uit de putten en voerde dat in een ton af.
Gebeurde dat niet op tijd, dan liepen de putten over, wat in het centrum van Cuijk met enige regelmaat gebeurde. Maar het kon nog erger.
De eerwaarde zusters van het Liefdegesticht Cuijk hadden geen zinkput en loosden hun afvalwater op de openbare weg. Van gemeentewege waren ze al vaker gewaarschuwd dat dat niet mocht. Maar daar waren de zusters doof voor. En toen de gemeente de afvoerbuis van de zusters afsloot, openden ze die gewoon weer.
Ze waren wel wat voorzichtiger geworden: ze loosden voortaan hun afvalwater bij voorkeur ’s avonds of ‘s morgens heel vroeg op de weg.
De Gezondheidscommissie voor het Land van Cuijk maakte in haar verslag over 1905 duidelijk wat de gevolgen waren: “De zijberm van den provincialen weg en der straat, welke voert naar de zogenaamde “kwel”, werden met een vuile, stinkende, rioollucht verspreidende vloeistof bedekt, hetgeen de buren hinderde hunne woningen door het openzetten der ramen te luchten”. Pas toen er proces-verbaal werd opgemaakt tegen de zusters, beterden zij hun leven.
In 1909 begon de gemeente met de aanleg van een echt rioleringssysteem, vooralsnog slechts voor een paar straten. Vanaf de Kaneelstraat liep het riool door de Zwaanstraat, de Smidstraat en de Groenendijksestraat naar de Maas. Later kwam er nog een riool van Ghijssen naar de Maas en van Van Thiel naar de Maas. Overigens was deze riolering uitdrukkelijk nog niet bedoeld voor de afvoer van poep. Daarvoor had ieder huis nog steeds zijn eigen ‘secreet’.
