Helmonder René van de Kerkhof, rechtsbuiten van beroep, begon zijn voetballoopbaan in 1970 als semi-prof bij FC Twente. Een beetje per ongeluk was dat eigenlijk: Twente-trainer Rijvers wilde eigenlijk alleen broer Willy, maar die kwam niet zonder René, want dat liet moeder Van de Kerkhof niet toe: “Allebei of geen van beiden!” was het decreet.
Gelukkig wilde Twente zich voor die extra ƒ1.500,- niet laten kennen en al snel speelden Willy en René samen in het eerste, want de tweeling bleek een gouden duo. Rijvers verkaste in 1972 naar PSV en haalde de broertjes een jaartje later ook naar Eindhoven. Het prijskaartje was inmiddels opgelopen tot 1,8 miljoen harde guldens, dat wel.
René bleef vervolgens 10 jaar bij PSV spelen. Hij was een razendsnelle speler, die in zijn haast om bij het vijandelijke doel te komen soms wel eens een vrijstaande medespeler over het hoofd zag. Het leverde hem zijn bijnaam op: de Blinde.
Bij PSV regen de successen zich aaneen: drie landskampioenschappen, twee KNVB-bekers en één keer de Uefa-cup. Voor het Nederlands Elftal speelde hij 47 keer, waaronder de WK-finales van zowel 1974 als 1978. In 1974 was hij in die finale dan wel “slechts” invaller, maar uit analyses achteraf (in 2006) bleek juist René de beste, want meest effectieve Nederlandse speler te zijn geweest!
Zoals bekend mag René zelfs Pelé tot zijn bewonderaars rekenen, dus het is geen wonder dat ook de Brabantse voetbalkenners er niet omheen kunnen: René van de Kerkhof heeft zijn plaats in het Brabants Elftal van de Eeuw dubbel en dwars verdiend.
