Nee, hij staat niet bekend vanwege zijn innemende persoonlijkheid of zijn warme karakter. Sterker nog, zijn rechtlijnige karakter brengt burgemeester Offermans van Heesch in de vorige eeuw geregeld in conflict met zijn eigen dorp. Maar deze eigenzinnige man is ook de oom die tijdens een strenge winter zijn neefje op de slee zette en hem door de besneeuwde Nistelrodese bossen trok, vertelt Herman de Jong.
portretfoto van een jonge Oom Willem
Zijn vader was de neef van Johannes Offermans en Jeanne de Jong. “Dus voor ons was de burgemeester ‘oom Willem’”, vertelt Herman de Jong. “Ik was nog een klein menneke toen oom Willem ons meenam op de slee. Na afloop kregen we een kop chocomel en een broodje kroket. Over de combinatie valt te discussiëren maar voor ons was het een hele traktatie”, zegt hij met een lach.
Wonen naast de Jamin
Niet dat hij zich daarmee oom Willem herinnert als een warm persoon, maar hij had duidelijk ook een andere kant dan nu vaak naar buiten komt. “Mijn vader ging iedere zaterdag naar oom Willem en tante Wil.” Want als Jeanne, de vrouw van Offermans, in 1935 overlijdt, gaat hij in één huis wonen met haar zus, door Herman aangesproken met ‘tante Wil’. “Soms gingen we mee met mijn vader en dan kregen we limonade met een bitterkoekje. Oom Willem en tante Wil woonden aan de Rijksweg – nu ’t Dorp – naast de Jamin. Dat sprak als kind nogal tot mijn verbeelding, wonen naast zo’n snoepzaak.”
Herman is een jaar of 13, 14 als oom Willem overlijdt. “Mijn herinneringen aan hem zijn vrij beperkt en fragmentarisch. Ik herinner me een verjaardag van tante Wil in de nette kamer, waarbij oom Willem op de secretaire een W van allemaal rijksdaalders had gelegd. Het verhaal gaat overigens dat dat geld aan het eind van die dag gewoon weer terug in de portemonnee ging.”
‘Van wie bende gij er inne’
Herman weet hoe veel oudere Heeschenaren denken over Offermans. “Als vroeger bij mij de vraag kwam ‘van wie bende gij er inne’ en het werd duidelijk dat er een lijntje liep naar Offermans, dan werd het stil. En dat begrijp ik wel, dat je met een dergelijke houding geen punten scoort in een gemeenschap. Oom Willem had ook zo zijn eigenaardigheden.”
De Jong haalt het verhaal op hoe het bevriende echtpaar Kemps (van de zeemlerenfabriek) op zaterdagavonden vaak kwam kaarten. “Toen een keer het achterlicht van de vrouw van dit echtpaar het niet deed toen ze wegfietsten bij Offermans, zette hij haar persoonlijk op de bon, zo gaat het verhaal”, aldus een lachende De Jong. “Of ten tijde van de Lockheed-affaire, dat oom Willem stickers laat maken met de tekst ‘Wij blijven het volste vertrouwen in prins Bernhard behouden’. Dat zijn op z’n minst nogal uitgesproken. Je positioneert je wel op een bepaalde manier, zal ik maar zeggen.”
Ook de band tussen zijn eigen vader en Offermans houdt uiteindelijk geen stand. “Een keer vierde oom Willem zijn verjaardag in café Van Erp en werd daar behoorlijk dronken. Mijn vader hielp hem naar huis maar de dag erna was oom Willem zijn portemonnee kwijt. Hij dacht dat mijn vader die had verdonkeremaand. Reden voor mijn vader om zijn wekelijkse bezoeken te stoppen. Mijn moeder vond dat trouwens wel prima want die was sowieso geen fan van deze familie. Zij gaven haar het gevoel dat zij niet goed genoeg was voor mijn vader.”
Maar ondanks zijn eigenaardigheden is Offermans meer dan de man die zo bot uit de hoek kan komen, en zo rechtlijnig zijn eigen koers vaart. “Hij stapte met ons ook uren door metersdiepe sneeuw. Voor mij blijft hij daardoor ook mijn oom Willem", besluit De Jong.
Installatie van burgemeester Offermans in Heesch, samen met zijn echtgenote Jeanne, 20-01-1931 Fotopersbureau Het Zuiden
