'Roode Kruis' Den Bosch gebruikte een bakfiets voor vervoer

Reacties (56)

Jules Vismale zei op 5 juni 2015 om 22:04

Tina Vismale-Stassen was getrouwd met mijn oudoom Evi Vismale en ik heb nooit geweten dat zij eigenlijk drie kinderen moesten hebben gehad. Vooral mijn oudoom zou het al zwaar genoeg hebben gehad daar tijdens de Slag om
's-Hertogenbosch daar hij een Surinamer was, net als zijn broer Jules, en de nazi's waren daar toch al niet dol op! Mijn opa moest zelf uit Vlijmen emigreren om aan het bombardement van V2's te ontsnappen!

Marilou Nillesen bhic zei op 7 juni 2015 om 13:48

Tjee Jules, zo zie je maar weer wat goed het is dat deze verhalen worden bewaard en doorverteld. Zijn je opa en je oudooms de oorlog heelhuids doorgekomen?

Jules Vismale zei op 14 juni 2015 om 00:41

@Marilou Nillesen, mijn opa en oudoom hebben allebei WO II heelhuids overleefd al was het maar kantje boord. Zo had mijn grootvader samen met mijn oma, Anna Deckers, ooit eens een cafe in Vlijmen gehad , 'De Negerhut', waar zij zelfs een Canadese piloot ondergedoken hielden en als dit door de nazi's was ontdekt waren zij vast alle drie gedeporteerd naar Duitsland! Deze piloot werd echter na de oorlog door de geallieerden (!) voor het vuurpeloton gezet omdat hij zogenaamd was gedeserteerd!
Jules Vismale Sr. was bovendien een uitstekende bokser en hij heeft deze sport in Vlijmen geïntroduceerd. Hij bokste zelfs in Maastricht (waar mijn oudoom Tina Stassen leerde kennen en zij was geboren in Meerssen) waar talloze Duitsers ook toeschouwers waren! Daar was hij alleen verre van blij mee omdat de nazi's hem al discrimineerden om zijn afkomst en huidskleur en mijn opa werd zelfs om deze redenen door hen ontslagen uit de fabrieken van Philips in Eindhoven waar hij als monteur werkte! Hij was in 1991 overleden en mijn oudoom Evi in 2009.

Marilou Nillesen bhic zei op 15 juni 2015 om 09:46

Dat zijn inderdaad indrukwekkende verhalen, Jules! Wat een enerverend levensverhaal van Jules Vismale sr. Heb je toevallig nog foto's van hem?

Jules Vismale zei op 17 juni 2015 om 21:50

@Marilou Nillesen, ik heb persoonlijk wel foto's van mijn opa in mijn bezit maar op internet staat er alleen maar een foto van hem bij een artikel 'Sport Staalt Spieren' waarin hij als bokser is afgebeeld, net als de legendarische bokser Cassius Clay (Mohammed Ali). Negers waren namelijk prima boksers en hardlopers en hoe spijtig vond ik het dat Jules Vismale Sr. nooit eens na 1945 in Rusland was geweest en hij daar de gehate tiran Jozef Stalin had ontmoet. Dan had mijn opa deze akelige Georgiër een keiharde klap tegen zijn bek mogen verkopen zodat deze in de Goelag belandde!
Wou jij overigens foto's van mijn opa op internet zien? Dan zal ik dat moeten overlaten aan mensen die daar meer verstand van hebben of toestemming vragen aan mijn familie.

Marilou Nillesen bhic zei op 18 juni 2015 om 10:14

@Jules: Het is inderdaad mijn intentie om die foto's dan hierbij te tonen. Alleen als we daarvoor toestemming krijgen uiteraard.

Jules Vismale zei op 21 juni 2015 om 15:39

@Marilou Nillesen, op Facebook heb ik twee foto's van mijn opa geplaatst via mijn eigen naam. Deze afbeeldingen zijn echter van na WO II en als je nog wilt weten hoe mijn oudoom Evi eruit zag kun je gewoon op Google via zijn naam kijken. Overigens hebben beiden zichzelf, tijdens WO II, rond Sinterklaas als Zwarte Pieten verkleed en liepen ze op een perron van het prachtige station van 's-Hertogenbosch (1896-1944), van architect Eduard Cuypers, rond.

Marilou Nillesen bhic zei op 21 juni 2015 om 21:36

Ah inderdaad Jules, ik heb net de afbeeldingen gevonden. Mooie foto's trouwens! Maar foto's van de Sinterklaastaferelen zijn waarschijnlijk niet bewaard gebleven?

Jules Vismale zei op 13 oktober 2015 om 21:33

Op mijn naam bij Facebook staat nou zelfs een foto van mijn opa en oudoom toen ze in de jaren '30 in Empel, waar hun stiefvader leraar was, aan het voetballen waren!

Marilou Nillesen bhic zei op 14 oktober 2015 om 08:47

Hoi Jules, ik heb net even gekeken maar ik kan die foto niet vinden... Kun je hem anders hier ook delen? Dan kunnen andere forumbezoekers de betreffende foto ook zien, dat zou leuk zijn ;-)

Jules Vismale zei op 14 oktober 2015 om 11:19

Marilou Nillesen: kijk anders gewoon op Google onder mijn naam naar het artikel 'Groepsportret van S.D.O.: de eerste voetbalclub van Empel'. Daar is een zwart-wit foto van mijn opa en oudoom op te zien en zij staan beiden achteraan. Helaas is de foto nogal wazig en ik vindt het zelfs al spijtig dat ik nooit meer de foto van mijn opa zag toen hij nog in militaire dienst was! Hij stond vooraan als enigste kleurling tussen blanke soldaten en hij was zelfs ooit bevriend geweest met een zekere Eekels wiens kleinkinderen bij mij op de lagere school zaten in Bokhoven. Deze drie kinderen waren echter Jehovah's Getuigen daar zij namelijk nooit aan feestdagen mochten meedoen en dat was erg jammer.

Marilou Nillesen bhic zei op 14 oktober 2015 om 14:26

Ah, goeie tip Jules. Als je op deze url klikt, komt de foto te voorschijn. Inderdaad wazig maar toch zeker de moeite waard!

http://www.europeana.eu/portal/record/2021633/AtlantisPubliek_detail_aspx_xmldescid_404603553.html#.Vh5JZmwAJXs.google

Jules Vismale zei op 30 november 2015 om 21:36

Marilou Nillesen: Op Facebook heb ik wederom foto’s van mijn opa en oudoom geplaatst waarop is te zien hoe mijn opa werd afgebeeld als bokser in Vlijmen en in de tijd dat Jules Vismale Sr. bokste won hij vrijwel altijd, op een enkele keer na omdat negers meestal, als oerwoudvolk, zeer lenig en sportief zijn. Ik erfde van hem mijn getinte huidskleur, bruine ogen, Surinaamse vingers (vingertoppen die gekruld omhoog staan) en het feit dat ik erg lang op mijn hurken kan zitten.
Evi Vismale, zijn jongere broer, staat erbij afgebeeld maar dan toen hij allang bij de Zuid-
Willemsvaart in het bejaardencentrum woonde. Hij was dol op muziek maakte en speelde tot op hoge leeftijd op een accordeon. als je de foto’s wilt bekijken dan klik je gewoon met mijn naam op Facebook en reageer desnoods via de reactie eronder op.

Huub van Helvoort zei op 4 september 2016 om 14:15

In het Septembernummer van de uitgave Met Gansen Trou van de heemkunde vereniging Onsenort staat een artikel met foto's over boksers in Vlijmen. Daarin staat ook veel over Jules Vismale.

Lisette Kuijper bhic zei op 7 september 2016 om 14:12

Bedankt voor deze goede tip Huub! We bewaren het heemkundeblad 'Met Gansen Trou' in Den Bosch, dus we zullen het artikel zeker bekijken!

Jules Vismale zei op 21 december 2016 om 11:45

Ine Copal had daarbij een broer die George (Sjors) Vismale heette en in 1945 is geboren. Hij had een lichte verstandelijke beperking, was niet getrouwd, had ook geen kinderen maar was wel erg op zijn vader Evi gericht. Sjors is in december 2016 op 71-jarige leeftijd overleden.

Jules Vismale zei op 29 december 2017 om 21:54

Thans wil ik zelfs hier nog een oorlogsverhaal van mijn familie uit WO II van moederskant aan toevoegen en dan over een oudtante van mij die ooit werd gearresteerd door de SS en toen bijna het risico liep om hun slachtoffer te worden!
Gelukkig waren er tijdens de oorlog ook SS’ers die nog een goed hart hadden daar ik ooit, tijdens Kerstmis, bij puur toeval een verhaal hoorde dat mijn moeder aan haar schoonfamilie vertelde over haar eigen tante; Mia Verschure – Van der Vorst (1910-1990), een zus van mijn oma, Goen Slegers- Van der Vorst (1914-2004) en zij was dus mijn oudtante die ik helaas maar twee keer in mijn leven als kleine jongen aanschouwde.
Tante Mia had ooit in Helmond, waar zij werd geboren en was overleden, tijdens de oorlog grote voedselvoorraden gesmokkeld over het platteland heen en zij werd toen aangehouden door de SS die haar naar de beruchte gevangenis van Scheveningen wilden sturen! Dankzij onderhandelingen van haar familie met Nederlandse SS’ers (waarvan sommigen waren geronseld in de SS) wisten zij mijn oudtante gelukkig vrij te krijgen en daarmee werd tante Mia een reis naar Duitsland of een executie bespaard!
Toen zij echter in 1990 in het Elkerliek Ziekenhuis van Helmond zou overlijden aan darmkanker zochten mijn moeder en oma Slegers (die al was gaan dementeren) tante Mia op en ik was daar in de buurt al durfde ik door een vreemd gevoel dat ik kreeg aar sterfkamer niet in te gaan! Later, voor zij zou komen te overlijden, had mijn oma sarcastisch genoeg nog tegen haar opgemerkt: “Mia, laat je niet kisten!”

Lisette Kuijper bhic zei op 30 december 2017 om 08:05

Wat een indrukwekkend verhaal weer uit jouw familiegeschiedenis, Jules! Mooi om te lezen dat Mia uiteindelijk toch niet gevangen werd gezet en niet werd gedeporteerd dankzij het ingrijpen van Nederlandse SS'ers. Bedankt voor het delen van dit verhaal!

Jules Vismale zei op 2 januari 2018 om 16:03

@Lisette Kuijper, ik had er alleen nog niet bij vermeld dat (hoewel dit verhaal echter niet afspeelt in WO II) dat de grootvader van mijn oma en oudtante en dus met bet- betovergrootvader, wiens naam ik alleen niet ken, in de19de eeuw recht had op een erfenis van een neef uit Amerika. Deze neef wilde hem toen ongeveer 100.000 dollar nalaten maar een bepaalde pastoor (?) wist hem zodanig te beïnvloeden dat een groot fortuin hem niet gelukkig zou maken waardoor hij alles aan de staat naliet!
Als deze pastoor echter WO II had meegemaakt dan was hij ongetwijfeld eveneens helemaal kaalgeplukt door de nazi’s!

Marilou Nillesen bhic zei op 3 januari 2018 om 09:36

Nou, dat geeft het verhaal nog een extra dimensie, Jules. Aan bijzondere verhalen in je familie is in ieder geval geen gebrek!

Jules Vismale zei op 17 januari 2018 om 22:34

@Marilou Nillesen, hoewel ik WO II zelf niet heb meegemaakt overkwam mij ooit in 2014 in Duitsland bijna iets soortgelijks als dat mijn oudtante Mia had beleefd bij Helmond en dat ging ongeveer zo:
Die keer werd ik, toen ik tijdens mijn vakantie een treinrit van Dresden naar Neurenberg maakte, in de trein bij Chemnitz ook bijna eens aangehouden door drie politieagenten en daar schrok ik zo wezelijk van alsof het hier toen om de Gestapo of de SS ging! Ik was blijkbaar aangegeven door een conducteur uit deze trein op een manier die tijdens WO II sinister genoeg vaak voorkwam bij de Gestapo en eerst dacht ik dat het iets te maken had met mijn vouwfiets.
Gelukkig hadden ze al vrij snel door (dankzij de Nederlandse strips in mijn tas) dat ik niét de persoon was die ze zochten want hierna arresteerden ze alsnog een man (hij zat naast mij op een andere bank) met ongeveer dezelfde uiterlijke kenmerken zoals een getinte huid en donker haar al droeg deze kerel geen bril. Hij moest dus iets op zijn kerfstok hebben gehad en wie weet was hij zelfs van plan om daar in Duitsland een bomaanslag te plegen!

Mariët Bruggeman bhic zei op 18 januari 2018 om 10:30

Dat moet schrikken geweest zijn Jules. Ik kan me dat helemaal voorstellen. Maar uiteindelijk levert het wel een mooi verhaal op om heel veel jaren later te mogen vertellen.

Jules Vismale zei op 24 januari 2018 om 20:58

@Mariët Bruggeman, dan kan ik er zelfs nog bij vertellen dat Goen Slegers - Van der Vorst, mijn oma, tijdens de oorlog een hond die steeds waarschuwde voor luchtaanvallen zodat ze constant de schuilkelder in dook in Helmond waar haar vader ooit een paardenslagerij had. Mijn overgrootvader was volgens mijn oma de grootste en sterkte man van Helmond geweest maar in 1939 , kort nadat WO II uitbrak, overleden en lag hij 75 jaar begraven op het grootste kerkhof van Helmond waar mijn oma en oudtante Mia thans pal tegenover elkaar begraven liggen.
Ik heb vroeger ook verhalen gehoord dat mijn oma, toen in 1944 de geallieerden oprukten naar Helmond, ooit met mijn moeder (zij was in die tijd nog een peuter van 2 jaar oud) op straat liepen en een Duitser op hen wilde schieten maar zij toen beiden later door een andere Duitser werden gered!
Later moest mijn grootmoeder zelfs nog een jonge Duitse soldaat van de Hitlerjugend haar huis uitwerken toen deze daar binnendrong omdat mijn oma niet van collaboratie beschuldigd wilde worden. Haar man en mijn opa, Harry Slegers (1905-1966), werkte daar ooit bij een bakkerij in Helmond al heb ik nooit van mijn moeder vernomen welke rol hij precies speelde tijdens de oorlog.
Mijn oma was trouwens, in tegenstelling tot mijn oudtante, gek op honden en in de jaren ’70 bezat zij zelfs een Duitse (!) herdershond, Berry genaamd, waar haar kleinkinderen erg dol op waren!

Mariët Bruggeman bhic zei op 26 januari 2018 om 13:22

Bedankt voor je aanvulling Jules, bij dit soort verhalen moet je altijd denken aan hoe bang mensen toen wel niet geweest waren en wat ze, ondanks die angst, tóch voor daden gesteld hebben. Mooi om te lezen.

Jules Vismale zei op 26 januari 2018 om 20:49

@Mariët Bruggeman, ik weet ook nog dat mijn oma Goen Slegers een Duitse stiefmoeder had waar ze niet echt dol op was en in haar jeugdjaren leek ze net op een jonge Hollywood-ster! Vroeger zocht ze ons altijd met de trein vanuit Helmond, via Eindhoven naar 's-Hertogenbosch, op maar omdat begin jaren '90 van de 20ste eeuw mijn grootmoeder al begon te dementeren was zij ooit in Eindhoven op een internationale trein gestapt, vergeten om in Helmond uit te stappen en kwam ze in Keulen terecht waar ze weer daar van uit thuis gebracht moest worden en mocht mijn oma nooit meer de trein in!
ik had vroeger ooit eens een mes van haar cadeau gekregen uit Düsseldorf (of mijn oma daar ooit op bezoek was geweest weet ik niet) en enkele jaren voor WO II (de periode 1929-1930) werd deze stad onveilig gemaakt door een levensgevaarlijke psychopaat, Peter Kürten, de beruchte Vampier van Düsseldorf, die daarginder vrouwen en meisjes aanrandde, verkrachtte en vermoordde! Als mijn oma daar in die tijd op bezoek was geweest en zij Kürten had ontmoet dan was ze al meteen dood geweest!

Mariët Bruggeman bhic zei op 29 januari 2018 om 13:32

@Jules: daar moeten we maar niet aan denken. Dan zouden we al die mooie verhalen over je oma hebben moeten missen. Nogmaals dank voor het delen Jules.

Jules Vismale zei op 1 april 2018 om 12:55

Het had eigenlijk zelfs nog erger gekund voor mijn grootmoeder en oudtante als zij bijvoorbeeld nou in Nazi-Duitsland, rond 1944, aan voedselsmokkelen deden voor anti-nazistische Duitsers, verzetsstrijders, joden enz. want dan zouden zij vast voor het Volksgerichtshof in Berlijn terecht hebben moeten staan!
Roland Freisler, de nazi-rechter, veroordeelde toen iedereen die al de kleinste vorm van verzet pleegde. Er zijn van de showprocessen die Freisler toen voerde tegen de samenzweerders van Claus von Stauffenberg (de man die op 20 juli 1944 Adolf Hitler probeerde te doden met een bom) geheime filmopnames gemaakt maar die waren zo gruwelijk om te vertonen dat ze 50 jaar lang niet mochten worden uitgezonden!
Ik ben zelfs, bij mijn vele bezoeken aan Berlijn, een aantal keren op bezoek geweest in de Bendlerblock (waar Stauffenberg werd gefusilleerd) en ook in de Plötzensee-gevangenis waar zijn mede-samenzweerders werden opgehangen aan vleeshaken met stroppen van pianosnaren om hun nek heen!

Lisette Kuijper bhic zei op 3 april 2018 om 09:58

Wat een gruwelijkheden moeten daar in de Duitse gevangenissen gebeurd zijn. Natuurlijk weten we dit allemaal wel, maar ik kan me voorstellen dat het bij een bezoek aan zulke plaatsen echt tot leven komt.

Het is inderdaad maar goed dat je grootmoeder en oudtante niet op die plek hun verzetswerk hebben verricht. Je moet er niet aan denken wat er dan met hen gebeurd zou kunnen zijn...

Jules Vismale zei op 5 april 2018 om 23:42

Als jullie trouwens nog foto's van mijn opa, oma en oudtante willen zien dan kunnen jullie het beste op Facebook kijken via mijn naam.

Lisette Kuijper bhic zei op 7 april 2018 om 08:16

Bedankt voor de tip, Jules! Wat leuk dat je nog foto's hebt van je opa, oma en oudtante!

Jules Vismale zei op 12 april 2018 om 22:58

@Lisette, heb je die foto's dan ook gezien van mijn familie op Facebook? Als het mij trouwens nog lukt om een foto van het cafe 'De Negerhut', dat tijdens de oorlog in Vlijmen door mijn grootouders werd gerund, te bemachtigen dan zal ik dat er ook eens bij plaatsen!

Lisette Kuijper bhic zei op 16 april 2018 om 09:39

Dat heb ik inderdaad geprobeerd, Jules, maar volgens mij kan ik de foto's nu niet bekijken omdat je ze niet op 'openbaar' hebt staan. Ik denk dat ze alleen zichtbaar zijn voor jouw Facebook vrienden. Als je ze voor iedereen openbaar kunt en wilt maken, dan ga ik ze natuurlijk zeker bekijken!

Jules Vismale zei op 16 april 2018 om 17:33

Ik kan mijn Facebook-pagina niet zomaar openbaar maken voor iedereen maar probeer anders mij maar te bereiken via jules@vismale.nl. Alvast bedankt!

Lisette Kuijper bhic zei op 17 april 2018 om 09:31

Beste Jules, dat is natuurlijk heel begrijpelijk! Je kunt foto's altijd met ons delen door een e-mail te sturen naar info@bhic.nl. Of we ze hier vervolgens op de website kunnen plaatsen, hangt af van de auteursrechten die mogelijk nog op de foto's zitten.

Jules Vismale zei op 26 april 2018 om 22:06

Bij mij op Facebook staat thans een afbeelding van 'De Negerhut' met een foto van mijn opa, Jules Vismale Sr., daaronder!

Mariët Bruggeman bhic zei op 1 mei 2018 om 14:55

Mocht je de foto willen en kunnen delen Jules, dan kun je de tip van Lisette alsnog volgen.

Jules Vismale zei op 22 juni 2018 om 21:03

Het is me eindelijk toch nog gelukt om foto's van de maquette van het oude station van 's-Hertogenbosch (18961944) naar info@bhic.nl. op te sturen! Ik hoop dat jullie ze mooi vinden en reageer anders via facebook op mijn naam waar eveneens foto's op zijn te aanschouwen!

<img src="https://www.bhic.nl/media/document/file/den-bosch-maquette-station-dn-jules-vismale.jpg?5-0-3" title="tekst voor tooltip" width="500" height="hoogte in pixels" border="0">

Marilou Nillesen bhic zei op 25 juni 2018 om 12:22

Bedankt voor het insturen, Jules! Je foto's zijn inmiddels aan je reactie toegevoegd.

Jules Vismale zei op 18 november 2018 om 21:38

Ik had eigenlijk nog niet verteld dat mijn oma, Goen Slegers, ontzettend taai was en ondanks dat ze op het einde in 2004 dement en opgeleefd was had ze een heel sterk hart! Ooit zei ik eens tegen haar oudste dochter Annemie Vismale - Slegers, mijn eigen moeder, dat oma Slegers zo taai was als een prairiewolf, dat vrijwel niets haar kapot kreeg en wat keek mijn moeder daar toen verwonderd van op!

Lisette Kuijper bhic zei op 21 november 2018 om 13:14

Wat mooi dat je oma tot het einde toe zo sterk is geweest, Jules! Ik kan me voorstellen dat je moeder die opmerking opmerkelijk heeft gevonden, maar ik vind 'm erg leuk :)

Jules Vismale zei op 24 december 2018 om 16:34

Pas geleden ben ik er via mijn nichtje Dorith Slegers (1967) achter gekomen dat mijn opa Harry Slegers (1905-1966), net als zijn schoonzus Mia Verschure – Van der Vorst (1910-1990), tijdens WO II eveneens door de SS was gearresteerd omdat hij voedselvooraden smokkelde voor ondergedoken mensen daar mijn opa in die tijd in een bakkerij in Helmond werkte!
Hij zou hierna natuurlijk ook het risico hebben gelopen om uiteindelijk naar de gevangenis van Scheveningen te worden afgevoerd maar mijn oma, Goen Slegers (1914-2004) en dus zijn vrouw, slaagde er eveneens in om hem vrij te krijgen! Want mijn grootmoeder was ooit dienstbode geweest, ze sprak namelijk vrij goed Duits, ze had op een Duitse school gezeten en was beslist niet bang geweest voor de nazi's!

Hilde Jansma bhic zei op 2 januari 2019 om 15:11

Wat een dappere familie hoor je bij, als ik de verhalen zo lees. Het smokkelen van voedselvoorraden, het gaan praten met de SS om onder een arrestatie en deportatie uit te komen, dat doe je allebei zomaar niet. Dankjewel voor het delen van deze bijzondere verhalen.

Jules Vismale zei op 2 januari 2019 om 17:49

@Hilde Jansma, ik werd echter ook eens in 2014 door de Duitse politie in de trein van Dresden naar Neurenberg aangehouden bij Chemnitz! Die lui deden me haast aan de Gestapo denken en zij dachten blijkbaar dat ik een terreurverdachte was ofschoon de Nederlandse metselaar Marinus van der Lubbe (1909-1934), hij was geboren in Leiden en hij heeft zelfs in mijn geboortestad 's-Hertogenbosch gewoond, werd beschuldigd van brandstichting in de Reichstag van Berlijn! Hij werd toen daar eveneens aangehouden door de nazi's, door het beruchte Volksgerichtshof ter dood veroordeeld waarna Van der Lubbe in Leipzig werd geëxecuteerd onder de guillotine!
Als die desbetreffende agenten daar in Chemnitz eveneens nazi's waren geweest en mij verdachten van een terreuraanslag dan was ik misschien evenmin uit Duitsland weggekomen en toen zij me sommeerden om mijn tas te openen vonden zij daar alleen maar Nederlandse strips in en wat stonden ze daar toen mooi voor schut, iets wat trouwens een Engelse agent in 2007 ook overkwam in Londen toen hij me aanhield bij de Big Ben!

Hilde Jansma bhic zei op 3 januari 2019 om 10:50

Dat is echt heel vervelend, dat je zo vaak onterecht bent aangehouden. Ik kan me voorstellen dat het ook heel eng is om op zo'n manier als terreurverdachte aangehouden te worden.

Jules Vismale zei op 5 januari 2019 om 23:24

@Hilde Jansma, dat kwam blijkbaar omdat ik, gelijk aan veel allochtonen, een getinte huid heb, bruine ogen en donker haar daar ik voor 25% Surinaams bloed bezit en eventueel voor een Marokkaan werd aangezien!

Hilde Jansma bhic zei op 8 januari 2019 om 15:49

Erg jammer dat het af en toe zo gaat.

Jules Vismale zei op 12 januari 2019 om 23:37

@Hilde Jansma, ik weet trouwens ook nog dat mijn oma een geweldige afkeer had van Turken, Marokkanen en allerlei kleurlingen in Helmond en dan niet zozeer om hun huidskleur maar meer omdat ze blijkbaar goed wist dat daar heel wat uitschot onder zat omdat ze daar eventueel ook last van had.
Zo zag mijn oma in de jaren '80 op de televisie een stukje uit een film over 'The A-Team' waar zij B.A. Baracus aanschouwde en zij hem toen een lelijke vent vond al was ze nogal gek op haar schoonzoon en dus mijn vader George Vismale, een mulat, en hij was een kruising tussen een blanke en een neger!
Als mijn grootmoeder zelfs naar reclames keek over Esso met een tijger daarin dan vond zij deze dieren ook wreed al weet ik niet precies hoe dat nou kwam!

Jules Vismale zei op 8 februari 2019 om 21:29

Ik was zelfs ooit in 2003 en 2004 op bezoek geweest in Polen waaronder in de grootste steden van dit land; Warschau, Krakau, Poznań, Gdańsk en Białystok, en ik ging op bezoek bij de voormalige vernietigingskampen Auschwitz-Birkenau en Treblinka.
Bij het voormalige station van het gelijknamige dorp, waar zich een supermarkt in bevond, werd ik daar zelfs door een stel Polen aangezien voor een jood uit Auschwitz (ik heb door het feit dat ik voor 25% Surinaams bloed bezit een getinte houd, bruine ogen en bruin haar)! Hoewel ik natuurlijk geen Pools praat en liever niet in het Duits wilde spreken zei ik in het Engels dat ik uit Nederland kwam en toen keken zij me daar opeens aan alsof ik afkomstig was van Mars of Jupiter omdat ze daar geen Nederlanders waren gewend!
Nadat ik de locaties van de twee kampen van Treblinka had opgezocht, ze waren allebei in 1943 na een opstand ontmanteld waardoor er dus weer gewoon bos groeide, ging ik toen naar het paddenstoel-achtige monument met 17,000 herdenkingsstenen daaromheen met de namen van Europese steden daarop waar de 750.000 tot 800.000 joden hier naar toe waren gevoerd!
Ik rook toen zelfs op die lugubere plek, waar al de vermoorde joden waren vergast, doodgeschoten of doodgemarteld, een sterke schroeilucht in de bossen alsof de bomen de brandlucht van de reusachtige roosters, waar de nazi’s de joden op cremeerden, hadden geabsorbeerd!

Marilou Nillesen bhic zei op 9 februari 2019 om 21:46

Aangrijpend beschreven Jules. Ik kan me voorstellen dat zoiets een onuitwisbare indruk maakt.

Jules Vismale zei op 26 december 2019 om 12:31

Het is eigenlijk zelfs geen toeval dat mijn oma en mijn oudtante allebei in Helmond, op het grootste kerkhof aldaar, bijna pal tegenover elkaar liggen!

Marilou Nillesen bhic zei op 27 december 2019 om 21:46

Nee, ik kan me voorstellen dat je bijna niet meer als toeval ervaart, Jules, wat bijzonder!

Jules Vismale zei op 27 december 2019 om 21:48

Het graf van tante Mia daarentegen wordt helaas minder goed onderhouden dan van mijn oma! Die twee hebben tijdens WO II inderdaad goed in hun schoenen moeten staan om de SS te kunnen trotseren!

Marilou Nillesen bhic zei op 3 januari 2020 om 20:07

Zeg dat wel, Jules. Zeer veel respect voor beiden.

Jules Vismale zei op 5 januari 2020 om 22:01

Mijn oma was zelfs na WO II nog zo taai dat ze de Turken en Marokkanen in Helmond ook op een gepaste afstand hield!

Jules Vismale zei op 24 juni 2020 om 22:33

Het is al decennia's bekend dat tegenwoordig in Helmond bepaalde groeperingen daar een hoop rotzooi veroorzaken! Ik had het in mijn jeugdjaren ook wel eens met dergelijk uitschot aan de stok gehad en mijn grootmoeder was misschien om die reden dus niet bepaald gek op kleurlingen, Turken en Marokkanen!
Alleen was zij geen racist of fascistisch ingesteld daar mijn oma tijdens WO II een jonge Duitse soldaat van de Hitlerjugend haar huis uit moest werken en toen bofte ze nog dat dit geen vreselijke moordenaar was uit de divisies van de Hitlerjugend-soldaten, die tijdens D-Day rond 1944 in Normandie, soms gruwelijk tekeer gingen tegen geallieerde soldaten en vooral als dit Afrikanen waren!

Jules Vismale zei op 12 juli 2022 om 21:13

@Ivo Roodbergen: ik heb in dit artikel al heel wat verhalen verteld over mijn opa, Jules Vismale Sr. (1911-1991) en mijn oudoom Evi Vismale (1914-2009), en het mag nog een wonder zijn dat zij allebei WO II overleefden om hun huidskleur en komaf!
mijn opa was tijdens de oorlog een geweldige bokser geweest die echter uit de Philips-fabrieken in Eindhoven werd ontslagen door de nazi's en later van hen moest gaan boksen in Maastricht!
Zo had mijn opa inderdaad in zijn cafe, 'De Negerhut', in Vlijmen een geallieerde piloot ondergedoken gehouden die echter na WO II zou zijn gefusilleerd door de geallieerden omdat hij zogezegd was gedeserteerd!