Daarmee steelt hij de show bij de opgroeiende dorpsjeugd. Tijdens het Mierlose kersenfeest rijdt Gruijters in de optocht op een zwart paard, in een zwarte lederen jas en met een zwarte hoed op. Zo komt hij aan zijn bijnaam “de Zwarte Ruiter”, ontleend aan het gelijknamige café van zijn broer Jan in Mariahout.
Na aankomst in Nijmegen steelt Gruijters een groene Ford Sedan 1948 van een oprit bij een herenhuis. De wagen is niet bestemd voor de handel, maar voor de grootste slag die de Zwarte Ruiter zal slaan: een overval op het postkantoor in Ravenstein.
Hij heeft het terrein al verkend: na 7 uur ’s avonds is het gunstigste tijdstip, want dan is er vrijwel geen personeel meer aanwezig. Het is ook handig om de politie niet in de buurt te hebben, vandaar dat een afleidingsmanoeuvre bij het plan is inbegrepen.
"Mond houden!"
Maandagavond 15 november om kwart over zes steekt Gruijters aan de Maasdijk in Neerlangel een boerenschuur in brand. Daarna rijdt hij naar Ravenstein en onderweg komt de brandweerauto hem al tegemoet. Gruijters parkeert de Ford bij de molen en loopt naar het postkantoor.
Hij weet niet dat de twee postbestellers daar zojuist zijn vertrokken, met het kasgeld van die dag. Binnen is op dat moment alleen mejuffrouw Boll, de telefoniste, aanwezig. Zij schrikt zich een ongeluk, wanneer plotseling een gemaskerde man in een blauwe overall voor haar staat en haar toesnauwt: “Mond houden!”
De overvaller loopt naar de brandkast, die openstaat. Dan komt postkantoorhouder Jan van Dieten binnen. De overvaller keert zich om, trekt een pistool en schiet Van Dieten in de buik. Deze strompelt naar buiten en valt bloedend neer op straat. Zijn verwondingen blijken fataal. Ook de telefoniste vlucht naar buiten. Gruijters grijpt het geldkistje en maakt dat hij wegkomt uit Ravenstein.
In de buurt van Schaijk controleert hij de buit: 300 gulden aan postzegels en een tientje wisselgeld – wat een tegenvaller! Woedend smijt hij het kistje de auto uit. Enkele maanden later pas wordt de Zwarte Ruiter gearresteerd.
Dit verhaal verscheen eerder in het Brabants Dagblad.
