De Roomsch Katholieke Voetbalvereniging Wilhelmina, van 1897, ziet zichzelf graag als een “Club op Stand”. De vereniging is immers vernoemd naar kroonprinses Wilhelmina en werd opgericht en lange tijd bestierd door een aantal Bossche notabelen: aanzienlijke burgers en zelfs een heuse jonkheer.
De spelers van het eerste uur waren vooral Gymnasium- en HBS-leerlingen en voor een niet onbelangrijk deel ook nog eens ex-leden van het nog iets oudere, deftige, Victoria (genoemd naar de Engelse koningin, jawel.) Wilhelmina werd in Den Bosch tot ver na de Tweede Wereldoorlog dan ook gezien als de club van de gegoede middenstand.
De eerder genoemde jonkheer, Ben de Jong van Beek en Donk, was in 1899 medeoprichter van de Brabantsche Voetbal Bond, waarin Wilhelmina vanaf dat jaar uitkwam. Er werd begonnen in de Derde Klasse, maar de club klom snel op: al in 1904 werd het hoogste BVB-niveau bereikt en in 1909 werd Wilhelmina de kampioen van de Eerste Klasse Oost.
In 1915 werd dat kunstje nog een keertje geflikt. Al met al wist de club zich vanaf 1904 tot en met 1930 in de Eerste Klasse te handhaven; bijzonder voor een vereniging waar hard trainen nooit zo belangrijk gevonden werd.
Wilhelmina werd echter langzaamaan voorbijgestreefd door andere verenigingen (zoals de Bossche concurrent BVV) waar wél ijverig geoefend werd, degradeerde naar de Tweede Klasse en kwam daarna in een vrije val terecht.
De oefenmeesters
Om die neergang te stuiten moest serieuzer getraind gaan worden en in de jaren daarna versleet Wilhelmina verschillende, vaak buitenlandse en meestal prima betaalde, oefenmeesters. Niet vaak was de verhouding tussen de club en haar trainers optimaal. Verschillenden vertrokken dus al na korte tijd. Nadat de Brabantsche Voetbal Bond zich aansloot bij de KNVB werd het probleem alleen maar groter: de KNVB stelde eisen aan de opleiding van de trainers van de aangesloten clubs. De keuze van de bond was echter niet per se die van Wilhelmina. Ter illustratie: zelfs nog in 1964 wees de club de door de KNVB aanbevolen trainer “M. Michels uit Amsterdam” af. Alleszins begrijpelijk, want die 36-jarige jongeman was immers veel te onervaren voor de door de wol geverfde Bosschenaren.
Betaald voetbal
Ondanks de moeizame relatie met haar trainers klom de vereniging uit het dal, zo zeer zelfs dat ze in 1955 door de KNVB werd toegelaten tot het betaalde voetbal. Hoge ogen werden daar nooit gegooid: Wilhelmina speelde voornamelijk in de Tweede Divisie. Slechts één seizoen mochten ze in de Eerste Divisie aantreden, waaruit ze prompt degradeerden.
De afloop
Na het seizoen 1966-1967 viel het doek: De vereniging zat diep in de schulden. In geval van een fusie van de betaalde tak van Wilhelmina met Stichting FC Den Bosch/BVV wilde de gemeente Den Bosch die schuld wel saneren. Wilhelmina maakte van dit aanbod dankbaar gebruik en na negen seizoenen was het exit betaald voetbal. De amateurs van Wilhelmina spelen tegenwoordig heel verdienstelijk in de Vierde Klasse.
Over trainer “M. Michels uit Amsterdam” intussen, gaat het verhaal dat hij kort na de Bossche afwijzing, dichter bij huis, toch nog een clubje vond waar hij de broodnodige ervaring op kon doen. Het zal met hem dus ook wel redelijk zijn afgelopen…
De spelers van het eerste uur waren vooral Gymnasium- en HBS-leerlingen en voor een niet onbelangrijk deel ook nog eens ex-leden van het nog iets oudere, deftige, Victoria (genoemd naar de Engelse koningin, jawel.) 
In 1915 werd dat kunstje nog een keertje geflikt. Al met al wist de club zich vanaf 1904 tot en met 1930 in de Eerste Klasse te handhaven; bijzonder voor een vereniging waar hard trainen nooit zo belangrijk gevonden werd.
Om die neergang te stuiten moest serieuzer getraind gaan worden en in de jaren daarna versleet Wilhelmina verschillende, vaak buitenlandse en meestal prima betaalde, oefenmeesters. Niet vaak was de verhouding tussen de club en haar trainers optimaal. Verschillenden vertrokken dus al na korte tijd. Nadat de Brabantsche Voetbal Bond zich aansloot bij de KNVB werd het probleem alleen maar groter: de KNVB stelde eisen aan de opleiding van de trainers van de aangesloten clubs. De keuze van de bond was echter niet per se die van Wilhelmina. Ter illustratie: zelfs nog in 1964 wees de club de door de KNVB aanbevolen trainer “M. Michels uit Amsterdam” af. Alleszins begrijpelijk, want die 36-jarige jongeman was immers veel te onervaren voor de door de wol geverfde Bosschenaren.
Ondanks de moeizame relatie met haar trainers klom de vereniging uit het dal, zo zeer zelfs dat ze in 1955 door de KNVB werd toegelaten tot het betaalde voetbal. Hoge ogen werden daar nooit gegooid: Wilhelmina speelde voornamelijk in de Tweede Divisie. Slechts één seizoen mochten ze in de Eerste Divisie aantreden, waaruit ze prompt degradeerden.
