Sambeekse molen

Ja, ik kan hier wel wat over vertellen.
De persoon op de foto is mijn vader Christ Nissen. Hij heeft in 1969 de molen gekocht van de firma Kelders uit Boxmeer. Mijn vader is hier "Betonbedrijf Christ Nissen" gestart. Een bedrijf dat voornamelijk betonroosters voor de agrarische sector produceerde. Daarnaast voerde hij een handel in betontegels en andere sierbestrating. Ondergetekende zat er in die tijd op kantoor. Dat heeft tot 1982 geduurd.
Daarna is Gebr. Martens Bouwmaterialen BV Venray er een filiaal begonnen.
Na een vijftal jaren, in 1987, is de molen verkocht aan de firma Langen, Keukens en Badkamers, welke er heden ten dage nog steeds is gevestigd.

Bedankt Paula, wat leuk dat je je vader herkent op deze foto en dat je zoveel weet te vertellen over deze molen en haar eigenaars. Woonden jullie bij de molen of mochten jullie er wel eens komen?

Ja, wij woonden in dat huis wat op de foto staat. En uiteraard mochten wij in de molen komen, daar was het bedrijf in gevestigd met de loods daarachter. Mijn werkplek was het kantoor. Dat was ook in de molen, of eigenlijk in het gebouw wat daar aan de voorkant tegenaan stond.

Dus je hebt er zelf ook gewerkt, dan mocht je er zeker komen :). Nogmaals bedankt voor je verhaal bij deze foto's.

Sambeek mei 2017.
Dit is een weergave van de herinneringen van Koos Hermans aan de molen in Sambeek.
Deze foto van de Sambeekse molen is in 1987 gemaakt, toen de wieken allang verdwenen waren.
Oorspronkelijk ging het om een bergkorenmolen die in 1903 gebouwd is. Later werd er een veranda om gebouwd. In de Tweede Wereldoorlog is de molen door de Duitsers, met twee fosforgranaten in brand gestoken. Koos was op dat moment 9 jaar oud en kan zich nog goed herinneren dat er een Duitse soldaat bij hen op de boerderij kwam op de Hees 1, toen was het adres E 30 Sambeek. De Duitse soldaat vertelde hen dat hij maar 2 keer “hat geschossen”. Dit maakte toen een onuitwisbare indruk op ons.
In die tijd gingen wij met kar en paard naar de molen om voer te halen voor de varkens en de koeien, een ritje van ongeveer 1 km.
Om brood te bakken mochten we 20 kg graan naar de molen brengen om te laten malen. Dit deden we met een kruiwagen door de, 1 meter, lager liggende, weilanden van Van de Loo, zodat de Duitsers dat niet zagen. Zo kwamen we dan aan de achterkant bij de molen. Als we de eerste 20 kg hadden laten malen, dan gingen we terug naar de kruiwagen en haalden het volgende zakje van 20 kg. Dit herhaalde zich 5 keer, zodat we uiteindelijk 100 kg meel hadden. Daarna weer door het lage weiland terug naar onze boerderij aan de Hees. Daar werd er brood van gebakken en ook werd het meel verkocht aan mensen uit het westen (Utrecht, Haarlem, Amsterdam), die in de hongerwinter, naar Oost Brabant kwamen om eten te vinden.
Dit is in grote lijnen het verhaal van de oorlog, zoals ik me die herinner en de lijn die er ligt naar de Sambeekse molen.
Dhr. Jac. Hermans 82 jaar

Bedankt Jac. en Koos, voor het herinneren en optekenen van dit verhaal over de Sambeekse Molen. We kunnen ons voorstellen dat de woorden van deze Duitse militair op een jonge Koos een enorme indruk moeten hebben gemaakt.