
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
11 november was de dag van Sint Maarten. En deze sint was bijna net zo vrijgevig als die andere goedheilig man op 5 december. Intussen weet ik dat op 11 november in delen van Europa kinderen met lampionnen langs de deuren gaan. Maar dat kan ik me van Nieuw Borgvliet niet herinneren.
Wat ik me wel herinner, is dat Sint Maarten een soort voorbereiding op het Sinterklaasfeest was. Er werden op de avond van Sint Maarten pepernoten gestrooid. En dat ging als volgt. Terwijl wij in onze pyjama’s klaar zaten om naar bed te gaan, klonk in de gang het gerammel van een ketting. Gevolgd door hard bonzen op de kamerdeur. De deur ging op een kier open en een hand gooide pepernoten in de kamer.
Wij zaten dan stijf van schrik op onze stoeltjes. Zo niet onze hond. Die had al lang gehoord, dat het mijn vader was met zijn hondenketting aan m’n vaders been. Het gevolg was, dat de hond al vrolijk pepernoten liep te eten, terwijl wij aan het bijkomen waren van de schrik.
Na 11 november mochten wij onze schoentjes bij de kachel zetten. En daarin zat de volgende morgen dan iets wat we de rest van het jaar niet kregen. Een mandarijntje of een stukje marsepein. Of een stuk borstplaat, die mijn moeder de vorige middag gemaakt had. Behalve als je stout geweest was. Want dan zat er een vermanend briefje van Sinterklaas in je schoen.
Maar dat laatste mag van de moderne pedagogen niet meer. En tere kinderzieltjes de stuipen op het lijf jagen ook niet.