11 november. Tegenwoordig zit iedereen op 11 november zich druk te maken over de start van de carnaval. In mijn kleuterjaren (1948/1949) was dat niet zo. Tenminste: niet bij ons thuis.
11 november was de dag van Sint Maarten. En deze sint was bijna net zo vrijgevig als die andere goedheilig man op 5 december. Intussen weet ik dat op 11 november in delen van Europa kinderen met lampionnen langs de deuren gaan. Maar dat kan ik me van Nieuw Borgvliet niet herinneren.
Wat ik me wel herinner, is dat Sint Maarten een soort voorbereiding op het Sinterklaasfeest was. Er werden op de avond van Sint Maarten pepernoten gestrooid. En dat ging als volgt. Terwijl wij in onze pyjama’s klaar zaten om naar bed te gaan, klonk in de gang het gerammel van een ketting. Gevolgd door hard bonzen op de kamerdeur. De deur ging op een kier open en een hand gooide pepernoten in de kamer.
Wij zaten dan stijf van schrik op onze stoeltjes. Zo niet onze hond. Die had al lang gehoord, dat het mijn vader was met zijn hondenketting aan m’n vaders been. Het gevolg was, dat de hond al vrolijk pepernoten liep te eten, terwijl wij aan het bijkomen waren van de schrik.
Na 11 november mochten wij onze schoentjes bij de kachel zetten. En daarin zat de volgende morgen dan iets wat we de rest van het jaar niet kregen. Een mandarijntje of een stukje marsepein. Of een stuk borstplaat, die mijn moeder de vorige middag gemaakt had. Behalve als je stout geweest was. Want dan zat er een vermanend briefje van Sinterklaas in je schoen.
Maar dat laatste mag van de moderne pedagogen niet meer. En tere kinderzieltjes de stuipen op het lijf jagen ook niet.
Tsja Jan,
of het oplevende Halloween nou zo pedagogisch verantwoord is vraag ik mij ook af.
Verder Sint Maarten kwam ook nog bij ons langs met pepernoten.
En muzikaal onderlegt ben ik helemaal niet, maar een beginregel van een liedje herinner ik mij: “ sinte Maarten kattestaarten …..” maar dan ?????
Louis Raaijmakers
zei op 11 november 2021 om 22:14
Nou, wij zongen er geen liedje bij. We zaten stijf van angst te wachten tot er een dreigende herrie uitbrak aan de voordeur. Er kwamen - geloof ik - wel pepernoten of zoiets.
Toen wij wat ouder waren en een grotere mond kregen daagde mijn vader ons wel eens uit om de (donkere) tuin in te gaan om te gaan kijken als we niet in Sint Maarten geloofden. Nou, je raadt het al, wij durfden dat niet te doen. Rotfeest, vond ik het.
Louis Raaijmakers
zei op 11 november 2021 om 22:16
Nog vergeten. Ik ken het liedje niet
Willem Kruf
zei op 11 november 2021 om 22:53
Via google kom ik in een kinderliedje deze beginwoorden tegen:
Sinte Sinte Maarten;
De koeien dragen staarten;
De door mij aangedragen woorden Borgvlietse variant???
En net terug uit Domburg lees ik deze pennenvruchten van Eric Elich in de Bergen op Zoomse Bode van 10 november 2021:
Norah
zei op 12 november 2021 om 00:05
Nee, ik ken het vanuit het noorden sinds wij daar zijn gaan wonen.
Vervolg > de meisjes hebben rokjes aan, daar komt Sint Martinus aan.
Ik ken dit gebruik niet uit mijn jeugd, slechts Sinterklaas en Driekoningen.
Jan de Crom
zei op 12 november 2021 om 22:17
Ha Willem,
Dat Sintre Mèèrte, kattestèèrte kan ik me herinneren. Waarschijnlijk van mijn moeder. Zij was de dochter van een hovenier. Mooi dat je de rest van het vers erbij gevonden hebt. En de betekenis.
Weer wat wijzer.
Mijn zus meldt, dat begin jaren '70 Woensdrechtse kinderen met Sint Maarten langs de deuren gingen met het door Willem hierboven geposte versje.
Als er niet open gedaan werd, sloeg de stemming om. Dan zongen de kinderen:
"Sintermèèrte kattenstèèrte
Edde gin duit
Hang de gierige tang mar uit."
11 november was de dag van Sint Maarten. En deze sint was bijna net zo vrijgevig als die andere goedheilig man op 5 december. Intussen weet ik dat op 11 november in delen van Europa kinderen met lampionnen langs de deuren gaan. Maar dat kan ik me van Nieuw Borgvliet niet herinneren.
