In 1911 kwamen in Zevenbergschen Hoek de plannen gereed voor een nieuw liefdegesticht. Weldoenster Mina van Aken maakte de bouw mogelijk. Architect Jacques van Groenendael ontwierp het gebouw aan de Hoofdstraat, dat in 1912 tot stand kwam, naast de kerk.
Het meisjespensionaat moest wegens plaatsgebrek in 1920 worden gesloten. De Zusters van J.M.J. namen ook de zorg voor bejaarden op zich.
Het gebouw had in de jaren 1940 en 1944 veel te lijden. Het klooster werd in 1940 grotendeels verwoest. In 1945 herstelde men de schade en werd het huis uitgebreid.
De zusters verlieten Zevenbergschen Hoek op 14 augustus 1963. Sint Martinus werd met het Pension Sint Jozef in 1965 verkocht aan het Haags Katholiek Jongeren Centrum. Het werd een particulier verzorgingstehuis voor bejaarden. Huize Sint Martinus is rond 1990 gesloopt om plaats te maken voor woningen en een parkje.
Bron: J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant, Alphen a/d Maas, 2010
[Dit verhaal is op 28-07-2017 aangepast naar aanleiding van de onderstaande reacties van Ilse Jansen. Redactie]
Willem van den Brink verzamelt lepeltjes en trof tussen zijn verzameling deze aan: een dessertlepel, met een medaillon met drie rode kruisjes (zijnde het oude dorpswapen van de gemeente Zevenbergen) en daarbij de opschrift Huize St.Martinus Zevenbergschenhoek. In de kom staat een reliëf van het oude gebouw.
Huize Sint Martinus is niet gerenoveerd, maar op een andere plek in Zevenbergschen Hoek is nieuwbouw gepleegd, namelijk aan de Hoofdstraat 2. Het pand op de foto, wat aan de Bloemendaalse Zeedijk stond, is hierna afgebroken. Het beeld van Sint Martinus wat op de foto op de voorgevel van dit pand te zien is, hebben ze aan de zijkant van de gevel herplaatst.
Paul Huismans
bhiczei op 26 juli 2017 om 10:33
Dag Ilse. Dank voor je reactie. Is het Martinusgesticht al in 1989 afgebroken, of pas later? Want als het in of kort na 1989 is afgebroken, dan klopt mijn bron niet.
Met vriendelijke groet
Ilse Jansen
zei op 26 juli 2017 om 10:58
Dat moet toch al vlak daarna zijn afgebroken. Op de plek van het gesticht is namelijk een parkje aangelegd en zijn er huizen gebouwd, de vergunningen voor deze huizen zijn rondom 1990 verstrekt met als straatnaam 'Nonnenpad'.
Paul Huismans
bhiczei op 28 juli 2017 om 07:58
Dank voor je opmerkingen Ils, Zoals je ziet hebben we het slot van het verhaal aangepast.
Met vriendelijke groet
Jan Karremans
zei op 18 november 2018 om 13:26
Mijn Tante heeft jarenlang voor de familie Van Zon gewerkt. Zij waren, zover ik mij herinner, de directie van Huize St. Martinus. Een van hun zonen heeft nog bij mij in de klas gezeten.
Lisette Kuijper
bhiczei op 21 november 2018 om 11:51
Dat is interessant, Jan! Heeft je tante weleens wat losgelaten over de familie Van Zon en hoe zij het werk bij hen heeft beleefd?
christian van damme
zei op 14 oktober 2020 om 10:38
klopte daar ook nog gewerkt bij de familie van zon
Mariët Bruggeman
bhiczei op 19 oktober 2020 om 10:21
Dank voor je bericht Christian, kun je ons daar misschien nog wat meer over vertellen? Wat voor soort werk deed je? En waren zij dus inderdaad de directie van Huize St. Martinus?
christian van damme
zei op 20 oktober 2020 om 09:09
ik werkte daar als verzorgende.
ma van zon was de directrice en de beide zoons waren de koks.
dan had je nog de twee schoonzussen en de een was hoofd verzorging en de andere was hoofd huishouding .
Jan Karremans
zei op 20 oktober 2020 om 09:19
Het verhaal wat ik recentelijk van een oom hoorde, was dat de schade door de 2e wereld oorlog eigenlijk helemaal niet zo dramatisch was.
Het feit dat veel werd afgebroken en nieuw gebouwd is omdat de pastoor die, voor Pastoor Laurijssen, in Zevenbergschen Hoek "heerste" bekend wilde komen te staan als een bouwende Pastoor.
Dat is ook de grote reden waarom de koepelkerk van Zevenbergschen Hoek feitelijk is afgebroken in plaats van hersteld.
Jan Karremans
zei op 20 oktober 2020 om 09:21
@Lisette, mijn tante heeft erg weinig over de familie Van Zon losgelaten in die jaren. Wij waren ook nog erg klein in die tijd. Ik kreeg wel de indruk dat ze gelukkig was met haar werk daar.
Bron: J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant, Alphen a/d Maas, 2010 
Willem van den Brink verzamelt lepeltjes en trof tussen zijn verzameling deze aan: een dessertlepel, met een medaillon met drie rode kruisjes (zijnde het oude dorpswapen van de gemeente Zevenbergen) en daarbij de opschrift Huize St.Martinus Zevenbergschenhoek. In de kom staat een reliëf van het oude gebouw.
