Smederij Meijers

Het betreft hier een woning die al in begin jaren 60 gesloopt is!
Het was de oude woning (rechts) van de fam. Toontje Meijers getrouwd met Leentje van Duren. Links staat de oude smederij en de nieuwbouw daartussen is de nieuwe winkel. Thans woont op de bewuste lokatie (Kerkstraat 117) de familie Willems. De familie Meyers heeft eind jaren 60 de benzinepomp laten plaatsen welke er nu ook nog staat. Als je het huidige gebouw goed bekijkt kan je nog de oude smederij herkennen en rechts daaraan vast gebouwd de win kel (vanaf de jaren 60 met een verdieping !

@Andries, dit was nu precies de informatie die wij hoopten te ontvangen - onze hartelijke dank!
Was de smederij ook van Toontje of de Fam.Meyers?

De smederij was van Toon (Tontje) Meijers, deze stond apart van oude woning, die de vorm had van een boerderij. Of het daadwerkelijk oon een boerderij was, weet ik niet.

Deze boerderij stond er al in 1832, want toen woonde er meester-schoenmaker Gerrit Bouwens. Zijn dochter Cornelia Bouwens trouwde in 1829 met Gerardus Meijers, een hoefsmid uit Gemert. Zij kregen samen 12 kinderen. Hun zoon Antonius Meijers treedt in de voetsporen van zijn vader en wordt ook hoefsmid.
In 1873 wordt de boedel verdeeld en Antonius wordt eigenaar van de boerderij en smederij. De waarde wordt dan geschat op 600 gulden.
Antonius trouwt in 1868 met de Zeelandse Hendrika Habraken en ze krijgen 6 kinderen, waarvan zoon Johannes (Has) de boerderij overneemt.
Has trouwt in 1904 met Grada Goossens en een van hun kinderen is Toon Meijers, die de zaak overneemt en de boerderij circa 1962 laat slopen.
De familie Meijers heeft dus meer dan een eeuw gedurende 4 generaties het smidsvak op deze plek uitgeoefend.

De buren van de fam.Meyers waren in mijn tijd Has Schippers,later zijn zoon Cor, en weer later zoon Piet die onlangs is overleden zij woonden op de Roskam toen Kerkstraat en daar achter woonde de Fam. The Verstegen getrouwd met Lena Janssen en hun negen kinderen. The Verstegen was veeverloskundige en castreur. Nu wonen daar de fam.Divendal en de fam. Verbruggen.

Ik heb met heel veel interesse de foto's en de film bekeken. En inderdaad: het brengt je weer helemaal terug naar die tijd. De reacties welke naar aanleiding van het item "slopen" zijn ingekomen, kloppen - voor zover mij bekend - helemaal.

Mijn tweelingbroer Frans en ik zijn er weliswaar niet geboren (dat gebeurde in het ziekenhuis in Veghel), maar we zijn er wel opgegroeid. Zowel mijn vader alsook mijn moeder hebben - zoals dat vroeger heette - hun ouders naar hun eind gebracht. Ze trouwden dan ook pas op relatief late leeftijd. Hun huwelijk was in 1949. Mijn vader Toon Meijers was toen 41 jaar en mijn moeder 35. In 1950 werden mijn tweelingbroer Frans en ik geboren, in 1951 mijn broer Gerard en in 1954 mijn zus Marianne. Het bleef bij 4 kinderen wat voor die tijd - achteraf bezien - al erg modern was. (maar het kan ook te maken hebben gehad met de leeftijd van onze ouders).

Wij hadden wat je noemt "een gemengd bedrijf". Vader Toon werkte in de smederij. Hij was onderwijzer-hoefsmid en we hadden vaak knechten die in de leer waren. Hoewel achter de smederij een hoefstal was, werd deze door mijn vader nagenoeg nooit gebruikt. Elk paard werd uit de hand beslagen. Dit heeft hem vaak kapotte schenen en andere kwetsures opgeleverd, maar nooit lag het aan het paard. Het was altijd "die stomme boer" die zijn paard niet goed vasthield. We kregen de hoefijzers veelal kant en klaar aangeleverd, maar als er sprake was van hoefafwijkingen, werden door mijn vader "aangepaste schoenen" (hoefijzers) gemaakt. Soms gebeurde dit ook wel voor rundvee.
Een uit de hand gelopen hobby was het maken van siersmeedwerk. De krul op het einde van het dak (als je voor het pand staat het meest rechts) is van de hand van mijn vader. Een heel zwaar werk was het zgn. "repen": het maken van een ijzeren loopvlak om het houten wiel van de zgn. hoog-kar. Dat was elke keer afzien!
Eén (werk)dag in het jaar was de smederij niet in gebruik en wel op Goede Vrijdag. Dan werd de boel geordend en geruimd en schoongemaakt. Een oude traditie - de smid raakt de hamer niet aan op de dag dag Christus aan het kruis genageld werd - is bij ons altijd in ere gehouden.

In augustus 1968 werd mijn vader ziek en in de maand december van datzelfde jaar overleed hij op 60-jarige leeftijd. Nadat zijn gezondheid hem in de steek begon te laten, is er een benzineverkooppunt gerealiseerd. Allereerst een zgn. vrije pomp van De Haan Minerale Oliën uit Rotterdam en later - na verkoop van het pand - werd dit Schimmel uit Reek.

We hadden een winkel in huishoudelijke artikelen, fietsen, haarden, kachels, glas- en aardewerk, papierwaren enz. Deze werd in hoofdzaak gerund door ons moeder, Leentje Meijers-van Duren.
Er was in die tijd nog geen aardgas en wij verkochten flessengas van het merk Esso. Zodra we de leeftijd bereikt hadden dat we mee konden helpen, werd dit ook van ons verlangd. Dus vóór het huis benzine; achter het huis gas; in huis een winkel en een smederij.

Begin 60-er jaren is het oude pand - op de smederij na - gesloopt en heeft de overbuurman Herman Verstegen, die ter plaatse een aannemersbedrijfje runde, het huidige pand gebouwd.

Kerkstraat-Noord vertegenwoordigde ter plaatse heel wat industrie / bedrijvigheid:
-familie Meijers zoals hiervoor omschreven
-tegenover ons op nr. 128 Herman Verstegen met zijn aannemersbedrijf
-naast ons op nr. 113 Martien Verstegen met een schildersbedrijf
-schuin tegenover Sjef van Dongen, de molenaar
-een klein eindje verderop - richting de kerk - zat Adriaan van de Coer met zijn winkel annex bakkerij (op nr. 89).

Na de dood van mijn vader heeft mijn jongere broer Gerard nog even in de smederij gewerkt maar zijn hart lag op een heel ander vakgebied. De zaak is medio 1975 dan ook verkocht en mijn moeder is in haar geboortedorp Reek gaan wonen. Dit omdat er op dat moment in Zeeland geen woning te koop was. In 2001 is zij op 86-jarige leeftijd overleden.

Het was een tijd van hard werken maar ik heb er een mooie jeugd doorgebracht. De beelden halen dit zonder moeite weer helemaal terug.

Leuke reacties en goed verhaal van Jan Meijers. Heb wel lang moeten zoeken naar 'Smederij Meijers'. Het lijkt mij niet moeilijk om dit verhaal een meer toegankelijke omschrijving te geven i.p.v. "te slopen": b.v. 'Smederij Meijers'.

@Ad, toen we de foto plaatsten, was bij het BHIC niets bekend van de smederij, alleen dat hij op de nominatie stond voor sloop. Gelukkig kwam spoedig daarna relevante informatie binnen.
Maar jouw suggestie lijkt me niet gek.

@Ad, zo'n goede suggestie nemen we natuurlijk meteen over! :-)