Spaanse held uit Ravenstein

“Onze onverschrokken aanvoerder, uw zoon heeft zijn leven aan eene driewerf heilige zaak opgeofferd. Wij, die het geluk hadden aan zijne zijde en onder zijne hoogst ervarene leiding te strijden, wij kunnen niet nalaten immer dat gevoelig verlies te beweenen. Immers Mevrouw het is ons zoet te zeggen: als vriend aanbaden wij hem, als soldaat bewonderden wij hem”, zo schrijven officieren van het Carlistische Zouaven-korps aan de moeder van Ignace na zijn dood. 

In 1861 werd het Koninkrijk Italië uitgeroepen. Rome werd gekozen als nieuwe hoofdstad ondanks dat het op dat moment nog onderdeel vormde van de pauselijke staat. Een conflict tussen het jonge Italië en de paus was onvermijdelijk. In reactie hierop trokken honderden Nederlandse katholieken naar Rome om de pauselijke soevereiniteit te beschermen.

Ignace is één van hen, hoewel hij er met zijn 15 jaar officieel nog een jaar te jong voor was. Mede omdat hij de Franse taal machtig is (dankzij zijn Franse moeder) weet hij het tot kolonel te schoppen. Dergelijke hoge rangen waren normaal alleen weggelegd voor mensen van adel, niet voor eenvoudige Ravensteinse burgerjongens.

Als Rome in 1870 valt en er één koning komt voor heel Italië, wordt het Zouavenleger ontbonden. Ignace blijft onder de wapenen en vecht in de Frans-Duitse oorlog en daarna als Zouaaf met de Carlisten in Spane. En daar sneuvelt hij. “Den banier, dien hij met zijn eigen bloed geverfd in de laatste oogenblikken zijns levens ten hemel hief, roept ons aanhoudend onzen heldhaftigen aanvoerder voor den geest. Spanje heeft een held, het Zouaven-korps een vader verloren.”

De straat waar Ignace werd geboren – destijds de Maasstraat – heeft inmiddels de Kolonel Wilsstraat. Benieuwd of de broer van Ignace ook vertrekt naar de Spaanse strijd? Of wat de kranten nog meer schreven over Ignace zelf? Klik dan hier en blader zelf verder.