'Spierke trekken' voor de kerstkaarten en nieuwjaarspost

Gewekt midden in de Kerstnacht gaf je meteen een kerstgevoel, bijtijds vertrokken m’n zus en ik in de veertiger jaren voor de eerste maal naar de Nachtmis. Van ons moeke kregen we een pepermuntje toegestopt voor het geval dat we ons niet lekker voelden, in de uren durende H. Mis. Na het innemen waren we niet meer ’nuchter’ en mochten dan niet meer ter communie.

Om half 4 de Nachtmis met drie Heren, aansluitend twee stille missen die elkaar snel opvolgden en we kwamen na zessen in de morgen thuis. Vader had bij de Kruisheren al eerder de Nachtmis bijgewoond en vers gebakken balkenbrij klaar staan; dat was smullen. De Nachtmis was echt een ‘Nachtmis’. Je had als kind er een halve nacht opzitten, heel anders dan nu op de vroege avond wanneer je net van het werk komt.

Daarna naar de Dagmis van 10 uur weer een Plechtige H. Mis. We zagen in het portaal de klokkenluiders die dat eenhalf uur vol hielden. Na het middageten om 3 uur het Plechtige Lof, hiermee zaten we die dag meer tijd in de kerk dan thuis rond de warme Leuvense stoof. Thuis stond de kerststal, bedekt met vers mos en geurde het hars en dennengroen erboven een verlichte vijfpuntige de Davidster. Dat was de echte zoals in de kerk, door m’n oudste broer gemaakt en enkele jaren terug gerestaureerd.

Kerstgroeten uit Davos

‘s Avonds luisterden we naar de radio voor de kerstgroeten vanuit het Zwitsers Davos, uitgesproken door de Nederlandse patiënten. Dat ging altijd gepaard met veel gesnotter. Bij het naar bed gaan rolde menigeen traantje want we leefden drie weken naar dit Hoogfeest.

De kleurige met kersttafereel geadresseerde kaarten vermeldde het buurtschap van familieleden, ooms, tantes of een kennis, de wens. In het hoekje op de achterzijde linksonder soms uit enkele letters, maar zeker 'Zalige Kerstmis en Zalig Nieuwjaar'.

'Spierke trekken'

En na de feestdagen verloot met ‘Spierke trekken’. Daarbij had moeke enkele lucifers tussen de vingers geklemd waarbij één lange en probeerden we het langste houtje er uit te trekken. Snel volgde Driekoningen en begon weer het onaantrekkelijk onderwijs.

Hierbij een Kerstkaart van Br. Joseph (van Heeswijk, buurtschap Hoenderbosch) Uden 1952, verzonden vanuit de Missiepost Oeganda. Het is een van zijn pentekeningen en ondertekend door Bro. Josefh, een Oegandees gezin geknield voor de kerststal.

(lees verder onder deze afbeelding)

Buiten de afzender mocht de ‘boodschap’ niet meer dan 7 woorden bedragen het werd dan aangemerkt als een Briefkaart en was een hogere port verschuldigd. Voor de afgebeelde post was na de oorlog een tarief van 2 cent verschuldigd. De aangebrachte stempels, Holland en de letter A, had iemand gevonden er hier afgedrukt.