De oudst bekende vermelding van een watermolen in Stevert (bij Eersel) dateert al van 1340. Hoewel de Run zijn naam mee heeft, leverde het beekje lang niet altijd voldoende water om de molen te laten draaien.
De Run door Stevert, anno 1838
Dat bleek duidelijk toen keizer Karel V in 1545 van een groot aantal watermolens op de Dommel en de Aa het maximum stuwpeil liet vaststellen, zodat de bovenstrooms gelegen gronden geen wateroverlast zouden ondervinden. Bij de Stevertse molen, eigendom van Peter Geerens, konden de commissarissen en molenmakers bij hun bezoek geen hoogte vaststellen wegens grote droogte en lage waterstand. Ook in de jaren daarna kon de molen zeer vaak niet draaien bij gebrek aan water.
Toch moet de molen voldoende rendabel zijn geweest om te worden herbouwd na de verwoesting in 1702 door Spaanse en Franse troepen. Een inscriptie in de molen lijkt te duiden op een verbouwing in 1743.
Het molenhuis
Rond 1812 kwam de molen in het bezit van de familie Van Grootel. Het waterrad werd in 1878 vervangen door het huidige exemplaar. Maar al een paar jaar later ging men naast de waterkracht ook een stoommachine gebruiken voor de aandrijving. Deze werd in 1905 vervangen door een petroleummotor, die na 20 jaar plaats moest maken voor een zuiggasmotor.
In plaats van het houten molengebouw kwam er in 1928 een stenen exemplaar. Een gevelsteen met inscriptie “J. van Grootel, 1928” herinnert aan deze gebeurtenis. In 1942 werd niet meer met de watermolen gemalen. Een van de beide koppels maalstenen werd nog met elektrische hulpkracht aangedreven.
De situatie in 2010
In 1969 werd de loop van de Run verlegd. Het molenrad ligt sindsdien niet meer in de beek. Het gebouw en het waterrad zijn nog wel aanwezig. Sinds 1989 is het molengebouw in gebruik als garage en bergruimte.
