Te bevèrt naar Handel

Bij vertrek was het nog pikdonker en dikwijls behoorlijk fris. Via het buurtschap Velmolen, Volkel richting Boekel en vóór het buurtschap Peelschehuis links een grondweg in, verder rechtsaf richting Handel. Rechts zagen we de kerk van Boekel, we passeerden onderweg een tuinderij en kruisten de verharde weg naar Venhorst om voor Huize Padua weer op de verharde weg naar Handel uit te komen. Dan naderden we de kloosterkapel van de paters Capucijnen.

Wanneer de Mis van 6 uur in Handel niet haalbaar was, volgden we hier de verplichte zondagsdienst. Bij vertrek zagen we het ‘gekkenhuis’, zoals het in de volksmond genoemd werd, met ramen voorzien van een stalen roosterwerk.

Na 2½ uur lopen en de H. Mis aten we in een dorpscafé voorbij de kerk onze boterhammen en dronken daarbij een glas limonade, wat koud! Daarna gingen we naar het processiepark, dronken van het onsmakelijke, maar échte bronwater en liepen langs de veertien voorstellingen van de eeuw oude kruisweg in het park.

Dat werd gevolgd door het bidden van de rozenkrans, ofwel drie rozenhoedjes met bezoek aan vijftien kapelletjes, verspreid over het park, dat zelfs meer dan een eeuw geleden aangelegd was, met afbeeldingen van de Geheimen van de Rozenkrans.

In de zestiger jaren schreeuwde een van de deelnemers uit de actuele tophit ‘Kom van het dak af’, starend en zwaaiend naar het dak van een woning. Nieuwsgierige passanten bekeken de act.

Eén bedevaart ging zelfs de waakhond mee. Gewoonlijk liet vader ‘s morgens de kettinghond los, zodat hij even kon rennen. Zoöok op de vroege morgen vóór het vertrek naar Handel, maar dat was niet slim. Het dier wilde zich aansluiten en wanneer je hem terugjoeg, bleef hij staan met een gezicht van: waarom?

Langzaam volgde hij de bedevaarders en wilde later zelfs mee het kerkgebouw in. Andere pelgrims wilden het beest aan het klokkenzeel binden, maar zagen daar uiteindelijk vanaf: de klokken zouden wel eens kunnen gaan luiden. Iemand bracht hem toen maar naar ons stamcafé. Later arriveerden een tante en ons moeke met de auto en mocht de hond in de kattenbak mee naar huis.

Voor vertrek werd soms een ansichtkaart verstuurd, iemand haalde het biezen koffertje op in het stamcafé en we vertrokken rond tien uur weer huiswaarts. Soms bezocht vader nog enkele ’heilige huisjes’ of kennissen, de jeugd vermaakte zich buiten op het erf. Thuis was er dispensatie voor het middaglof. De zwaarste bedevaart van het jaar voor ons als kind was weer achter de rug, onvergetelijke tochten en we bleven gespaard van blaren en regen.

Vroeger deden bedevaartgangers wel erwten in hun schoeisel. Over de reden daarvan zijn de meningen verdeeld: ongekookt als kastijding of gekookt om blaren te voorkomen. Nog steeds wordt Handel en het processiepark door gezinnen bezocht en worden er herinneringen opgehaald, maar niet meer wandelend.