 |
| Ook Kees Voets werd tewerkgesteld |
Johannes Voets
Zo lezen we o.a. over Johannes Voets uit Olland die in 1943 verplicht te werk werd gesteld in Duitsland. Hij keerde pas op 17 juni 1945 terug. In Duitsland had hij ontzettend veel geleden en bij terugkomst bleek zijn zoontje Martinus een ongeluk te hebben gehad.
Het kind was gewond geraakt door het spelen met een buisje gevuld met kruit: dat kostte hem twee vingers en een duim. De extra-kosten van het ziekenhuis kon het gezin niet betalen, maar gelukkig konden die door tussenkomst van de sociale werkster N. Neggers wél worden betaald.
 |
| Gedeelte uit rapport over Henricus Verhoeven |
Hendrik Verhoeven
Iemand die het niet overleefde, was Hendrik, zoon van Henricus Verhoeven en Barbara van der Leest. Hij was op 10 maart 1942 naar Duitsland vertrokken. Zijn ouders ontvingen via het Rode Kruis het bericht van zijn overlijden op 8 november 1944 in de Wilhelm Ostwaldstrasse, Siegsburg, Duitsland. Dat was enkele weken nadat hun andere zoon, Wilhelmus, op 15 oktober 1944 tijdens de evacuatie door de Duitsers was neergeschoten.
De ouders vragen bij het ‘Districtsbureau Verzorging Oorlogsslachtoffers’ (D.B.V.O.) een uitkering aan. N. Muller schrijft in haar bijlage: het is een arbeidersgezin, en de inkomsten zijn niet erg groot. Of het mogelijk is dat zij enige uitkering zouden kunnen krijgen voor het feit dat twee jongens door de oorlog verloren zijn, die toch zeker op dit moment als zij nog in leven waren, een mooi weekgeld zouden verdienen.
De uitkering wordt niet goedgekeurd, omdat eerst voor de oudste zoon, die in militaire dienst is, kostwinnersvergoeding moet worden aangevraagd.
 |
| Tewerkgestelden Duitsland 1940 - 1945 |
Gerardus Antonius van Roosmalen
Marinus van Roosmalen, landbouwer met een zeer klein bedrijf aan de Liempdseweg C 168, vraagt in augustus 1945 een vergoeding voor oorlogsschade aan.
Zijn bedrijf wordt omschreven als niet erg florissant, omdat de mensen oud zijn. De algemene indruk geeft wel aan dat het zeer nette mensen zijn, die werken zolang ze enigszins kunnen. Goede mentaliteit en reputatie. Geen relatie met politie gehad. Geen erfelijkheidsfactoren aanwezig. Familieverhouding zeer goed, zo ook de zorg voor gezin en woning.
Het probleem is dat hun zoon, Gerardus Antonius van Roosmalen, geboren 24 december 1912, op 23 juni 1942 in Duitsland te werk is gesteld, in Engelsdorf bij Leipzig. Daar is hij ziek geworden en tijdens het vervoer met de personentrein Dortmund– Bochum, op weg naar huis, door verzwakking op 24 december 1942 in die trein is overleden en ter plaatse begraven. Er is nog een zoon thuis, maar deze staat op het punt van trouwen. Als deze zoon trouwt, zijn de ouders zonder inkomen.
Het advies van D.B.V.O. is dat er geen bezwaar bestaat tegen voorlopige continuering der hulpverlening, mits met spoed een rapport van de Rijksdienst voor Landbouwherstel wordt aangevraagd.
 |
| Gedeelte uit het rapport over Gerardus van Roosmalen |
Andere slachtoffers
Geen rapport is er gevonden over Wilhelmus Hosewol, zoon van Johannes Hosewol en Johanna Maria Kleijssen. Maar in het overlijdensregister van Sint-Oedenrode vinden we op 24-09-1947 de vermelding dat er een uittreksel van overlijden is ontvangen van de gemeente Heerte, Duitsland met betrekking tot het overlijden van Wilhelmus op 3 januari 1943 te Heerte. Hij was toen 29 jaar.
Ook Adrianus Joseph Kluijtmans overleed in Duitsland, op 10 maart 1943 in Essen. Hij was een zoon van Martinus Kluijtmans en Petronella van Kaathoven, en zijn overlijden werd ingeschreven in Sint-Oedenrode op 15 oktober 1946.
Een bomaanval op het Lager Gaufeld in Essen op 26 juli 1943 zorgde voor nog meer namen op de lijst van Burgerslachtoffers: C. Korsten wonende Sint-Oedenrode A 449, M. van de Wijdeven wonende Sint-Oedenrode A 407, Fr. Bakker wonende Sint-Oedenrode E 137, Bern. van de Wijdeven wonende Sint-Oedenrode A 407 en H. van de Moosdijk wonende Sint-Oedenrode E 137.
Foto’s: Collectie Jo van der Kaaij.
Bron: BHIC, toegangsnummer 7635, Archief Gemeentebestuur Sint-Oedenrode, 1934-1969.
