Het was op een warme zomermiddag in 2003 dat ik met mijn al licht dementerende moeder naar een afspraak moest bij de oogarts in het ziekenhuis in Veghel.
We zaten al even te wachten nadat we ons bij de assistente hadden gemeld, toen een van hen de wachtkamer in kwam en vroeg ; “Mevrouw de Bie? ”. Ik zei tegen mijn moeder “We zijn aan de beurt!“ Maar tegelijk stond er ook een andere mevrouw op. “Twee mevrouw de Bie ’s?“ Ze liep even terug om opnieuw in het systeem te kijken. “Sorry, mevrouw "Dína de Bie !“ Ja dat klopte, maar bij die andere mevrouw ook. Uiteindelijk was de andere mevrouw Dina de Bie het eerst aan de beurt. Toen ze van haar arts-bezoek terug kwam sprak ik haar aan en raakten we in gesprek. Wat bleek: ze was de weduwe van ene bakker Piet de Bie uit Odiliapeel. Zowel m’n moeder als zij heetten dus Dina de Bie, maar dat was niet de enige overeenkomst. Ze waren ook alle twee weduwe, alle twee van een bakker, alle twee jarig in september en alle twee met de zaak gestopt in 1985. Dat vroeg om een vervolggesprek. We spraken af dat ik haar zou bellen voor een nader te bepalen bezoek te Odiliapeel.
En zo geschiedde op woensdagmiddag 1 oktober 2003. Behalve m’n moeder gingen er uiteindelijk ook nog twee tantes van me mee vanuit Boekel, nl. tante Gerda (jongste zus van m’n moeder, 76 jaar) en tante Marij (zus van m’n vader en ook bakkersdochter, 89 jaar). We werden hartelijk ontvangen in de huiskamer van het voormalige bakkersbedrijf in Odiliapeel.
Na veel buurten en bijpraten vroeg ik aan Dina of er nog iets over was van hun bedrijf. En jawel, de bakkerij stond wel al zo’n 18 jaar nagenoeg leeg en ongebruikt, maar alles was er nog en ik mocht er foto’s van maken. Nou dat zou leuk zijn, twee bakkersvrouwen met zoveel overeenkomsten samen op de foto in de bakkerij. Maar helaas, onze gastvrouw gaf aan dat ze niet op de foto wilde. Dat vond ik wel jammer, maar niets aan te doen. De andere dames wilden echter wel graag voor de nostalgische stenen bakoven poseren. Terwijl de dames weer terugkeerden naar de koffie nam ik nog enkele kiekjes meer van de bakkerij.
Nadien vertelde gastvrouw Dina de Bie-Gabriels o.a. dat de bakoven nog stamde uit 1937, toen gebouwd voor bakker Franssen. Haar man Piet had in zijn jonge jaren bij zijn vader Sjef de Bie in de bakkerij in Uden gewerkt. Daar stookten ze de oven al met gas. Omdat Piet de enige van de zoons was die al jaren brood rond bracht in Odiliapeel, was hij ook de enige die de bakkerij van bakker Franssen wilde overnemen. Maar dat betekende toen, in 1959, dat hij wel weer de oven met hout moest gaan stoken.
Piet en Dina bleven kinderloos en runden het bakkers-kruideniers-bedrijfje samen met doorgaans 2 knechts en 2 meiden van 1959 tot 1985. Met al deze informatie op zak namen we uiteindelijk afscheid en hadden een heel gezellige middag achter de rug.
Prachtig verhaal Gerard, ook toevallig op dezelfde dag!
Theo Sonnemans (kunstenaar) uit Den Boskant zegt:
‘Toeval bestaat niet, maar het komt naar je toe.’
Ik dacht dat wij in Uden bij Piet, de Bie op de Volkelseweg brood haalde,
het was destijds “Klant is koning”
Ik heb de bakkersoven gezien en herinner dat hij afweek met een andere,
maar kan niet meer zeggen wat voor brandstof hij gebruikte.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 20 mei 2016 om 10:39
Was Piet de Bie op de Volkelse-weg dezelfde Piet de Bie die dus in 1959 in Odiliapeel begon of zijn het 2 afzonderlijke ; 2 neefs of zo?
De Piet uit Odiliapeel was een zoon van bakker Sjef dat is duidelijk.
Rini.
zei op 20 mei 2016 om 20:46
Gerard, jammer dat is mij niet bekend, daarvoor zou je op dinsdags namiddag een bezoek moeten brengen aan de Heemkunde van Uden, die weten het haarfijn uit teleggen. Eind jaren vijftig waren
er twee bij de bakoven.
Willie Damen van de Mosselaer
zei op 29 mei 2016 om 19:51
Leuk hoor, dit verhaal en de reacties daarop. Gezellig buurten.
Cora Fransen
zei op 9 juli 2016 om 14:53
Tot mijn verrassing zie ik hier de bakkerij van mijn schoonvader. Dit was Antoon Fransen. Fransen met één S. Hij stond daar bekend als den Bakker en was afkomstig uit Oploo. Zijn vrouw was Marie den Bakker. Toen er eens een vertegenwoordiger in de Peel kwam en naar Fransen vroeg wist niemand wie dat was, toen hij naar de bakker vroeg wees iedereen naar den Bakker.
In 1934 is hij in het toenmalige Terra Veen als eerste bakker/kruidenier begonnen.
In 1959 is deze bakkerij overgenomen door Piet de Bie. Sjef de Bie was zijn broer die in Uden op de Volkelseweg een bakkerij /winkel had.
Over de pionierstijd van mijn scchoonouders zijn veel verhalen te vertellen.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 9 juli 2016 om 15:20
Wat een leuke reactie Cora.
Dit is echt een mooie aanvulling op dit verhaal. En maakt weer het een en ander duidelijk.
En Cora als je nog wat tijd kunt vinden om die pioniersverhalen hier onder of in een apart verhaal op deze site te vertellen zou ik dat heel leuk vinden.
Ik vind dat 'smullen' om zulke verhalen uit die tijden te lezen.
Maar ik ben met je bovenstaande reactie ook al heel erg blij. Dank je wel.
Rini de Groot.
zei op 9 juli 2016 om 21:56
In het Peeldorp Terraveen, had mijn vader een klant, van Rontgen geheten, deze betaalde een rekening op 28 december 1928
Cora Fransen
zei op 10 juli 2016 om 14:04
Terra Veen is begin jaren 20 van de vorige eeuw ontstaan. De eerste bakker was echt bakker Fransen. Deze begon in 1934 toen er al een aantal inwoners was. Voor die tijd kregen de mensen hun brood van een bakker uit een andere plaats. Uden, Volkel of misschien een andere plaats dat weet ik niet precies.
Toen mij schoonvader begon was er alleen water uit een put en nog geen electriciteit. De oven werd met hout gestookt en machines werden aangedreven door een paardje in een tredmolen.
Dat er in 1928 rekeningen betaald werden klopt natuurlijk, maar niet aan een echte Peelse bakker, die was er nog niet.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 10 juli 2016 om 19:26
Ja, inderdaad de oven werd toen gestookt met mutserthout [ zie foto bij het verhaal " Feestvieren bij een koninklijk Huwelijk" ].
Mijn Opa Grard de Bie kreeg als bakker in Boekel op 13 augustus 1927 een vergunning van B & W om een 2 PK elektromotor met diverse bakkerijmachines te plaatsen.
Voorheen kneedde hij de deeg met zijn blote voeten in een houten trog.
Was heel normaal in die tijd blijkbaar.
Annemarie van Geloven
bhiczei op 11 juli 2016 om 10:36
Dit is echt een prachtige verhaallijn. En natuurlijk wekt het kneden met blote voeten nieuwsgierigheid op..
Op www.bakkerijmuseum.nl lees ik 'Voor tarwebrood gebeurde dit kneden doorgaans met de hand, voor roggebrood met de voeten. De voeten mochten niet met zeep gewassen worden omdat hierdoor de smaak van het brood beïnvloed kon worden. De voeten werden daarom alleen met warm water gereinigd en vervolgens met roggedeeg ingesmeerd. Tijdens het 'treden' van het deeg hield de bakker zich vast aan een boven de kneedbak bevestigd touw of aan een stok. Op een werktafel werden de deegstukken vervolgens gevormd en afgewogen op een daarboven opgehangen balans.'
Vroeger, in de jaren 20 van de vorige eeuw, kreeg het gezin Bertje van Lanen het brood van bakker Aldenhuijsen uit Volkel en ik denk veel andere mensen uit Terraveen (Odiliapeel). Later kwam bakker Fransen met paard en wagen en daarna Piet de Bie met de auto langs bij de mensen in Odiliapeel.
Piet van Extel
zei op 6 januari 2022 om 12:39
Piet de Bie had samen met broer Sjef in Uden een bakkerij op de Volkelseweg. Toen oom Piet en tante Dina (zus van mijn moeder ) naar Odiliapeel verhuisde en daar een bakkerij over namen heb ik nog als 13 jarige bij Sjef gewerkt en mee brood bezorgd voornamelijk in Volkel. Tante Dina is op 2 maart 2021 in Volkel overleden op 96 jarige leeftijd.
Marilou Nillesen
bhiczei op 6 januari 2022 om 15:28
Bedankt voor je berichtje, Piet. En verdrietig dat tante Dina is overleden, hoewel we mogen spreken van een respectabele leeftijd.
Was het leuk werk, brood bezorgen? Welke herinnering komt als eerste bij je naar boven?
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 6 januari 2022 om 15:46
@Piet de Bie wat is er gebeurd met de 'unieke' bakkerij met betegelde oven ? Heb ooit aan Heemkunde Uden voorgelegd voor een monument-status te geven of klein Bakkersmuseumpje. Ik weet er nog wel spullen voor.
Piet van Extel
zei op 10 januari 2022 om 13:53
Vaak had Sjef een doos schuimpjes in de auto en die smaakte goed. Als Sjef naar een klant ging om geld te beuren werden er gauw een paar schuimpjes achter de kiezen gestopt.
Het huis van tante Dina in Odiliapeel staat of stond te koop.
In de orginele staat, met bakkerij in oude glorie. Ik weet niet of het al verkocht is. Gr. Piet.
We zaten al even te wachten nadat we ons bij de assistente hadden gemeld, toen een van hen de wachtkamer in kwam en vroeg ; “Mevrouw de Bie? ”. Ik zei tegen mijn moeder “We zijn aan de beurt!“
Maar tegelijk stond er ook een andere mevrouw op. “Twee mevrouw de Bie ’s?“ Ze liep even terug om opnieuw in het systeem te kijken. “Sorry, mevrouw "Dína de Bie !“ Ja dat klopte, maar bij die andere mevrouw ook. Uiteindelijk was de andere mevrouw Dina de Bie het eerst aan de beurt. Toen ze van haar arts-bezoek terug kwam sprak ik haar aan en raakten we in gesprek. Wat bleek: ze was de weduwe van ene bakker Piet de Bie uit Odiliapeel. Zowel m’n moeder als zij heetten dus Dina de Bie, maar dat was niet de enige overeenkomst. 
Ze waren ook alle twee weduwe, alle twee van een bakker, alle twee jarig in september en alle twee met de zaak gestopt in 1985. Dat vroeg om een vervolggesprek. We spraken af dat ik haar zou bellen voor een nader te bepalen bezoek te Odiliapeel.
tond wel al zo’n 18 jaar nagenoeg leeg en ongebruikt, maar alles was er nog en ik mocht er foto’s van maken. Nou dat zou leuk zijn, twee bakkersvrouwen met zoveel overeenkomsten samen op de foto in de bakkerij. Maar helaas, onze gastvrouw gaf aan dat ze niet op de foto wilde. Dat vond ik wel jammer, maar niets aan te doen. De andere dames wilden echter wel graag voor de nostalgische stenen bakoven poseren. Terwijl de dames weer terugkeerden naar de koffie nam ik nog enkele kiekjes meer van de bakkerij.
