Plichtsgetrouw reed Toon Moors elke morgen van zijn huis "de Spieker" naar het stationsemplacement van Boxmeer om daar de pakketten uit de goederenloods op zijn wagen te laden en die vervolgens bij de fabrieken en winkels in Boxmeer te bezorgen.
Toen ik nog een kleine jongen was, woonden we boven onze meubelzaak De Best-Noy aan de Steenstraat 74. Begin jaren ‘50 was er nog weinig verkeer en dus ook weinig lawaai en daardoor hoorde ik de hoeven van het paard van Toon Moors duidelijk aankomen. Toon wist blijkbaar dat ik naar hem uitkeek, want vriendelijk als hij was, zwaaide hij altijd even naar me.
Als hij zijn paard en wagen met zeil dan bij ons tegenover "parkeerde" om de pakketten bij de Amsterdamsche Bank, Bergmann, de Best-Noy, Jansen den Drêjer, Horleman en Schoth te bezorgen, hoopte ik altijd dat de grote Belgische knol zijn urineblaas de vrije loop zou geven.
Foto: Boxmeer, Toon Moors in de Steenstraat, 1955. Fotograaf: J. Waarma. Bron: BHIC, fotonummer BOX0002
Er onstond dan in de goot vanzelf een geelkleurig beekje, voorzien van een dikke, witte schuimlaag. Dit geheel gleed dan langzaam voor het Kantongerecht langs, de wat lager gelegen Veerstraat in. Voor mij als kleuter, die zelf amper een bekertje vol kon plassen, was dat destijds een zeer indrukwekkend gebeuren, dat begrijpt U!
Toon stamde uit een echte koetsiersfamilie. Zijn vader was net als zijn grootvader, koetsier geweest bij de familie Van Sasse van Ysselt. Bovendien was zijn schoonvader koetsier bij burgemeester Hengst. Toon was een van de laatste bezorgers van Van Gend & Loos in Nederland die nog met paard en wagen kwam. Tot 1957 was hij een vertrouwd beeld in Boxmeer, maar ook hij moest uiteindelijk overstappen op een bestelbus.
Dat vond hij maar niets; met zijn trouwe viervoeter Bobby kon hij praten, die bus was maar een akelig, levenloos ding.
Toon was een buitengewoon vriendelijke en hardwerkende man. Als groeter (stadsgids) in ons mooie Boxmeer heb ik altijd een foto van hem en zijn wagen in mijn map, en vertel de mensen over deze legendarische Boxmerenaar.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 19 februari 2018 om 12:30
Wat een mooi verhaal over deze Toon, die zo dapper vasthield aan zijn paard en wagen.
En ook leuk Henk, dat je bij je rondleidingen nog steeds over deze vriendelijke en hardwerkende man verhalen kunt vertellen.
Paul
zei op 9 november 2020 om 21:45
Ook in Den Haag, Spoorwijk waar ik gewoond heb, reed tot laat in de 50er jaren paard en wagen van van Gend & Loos. Het was een geheel platte wagen met grote, van stalen banden voorziene wielen. De koetsier had altijd haast herinner ik mij en stond ook bijna altijd op de bok tijdens het rijden en ja dat geluid, dat vergeet je niet.
Marilou Nillesen
bhiczei op 10 november 2020 om 15:23
Mooi hoe je dat verwoordt, Paul. Het is duidelijk zoiets dat in je geheugen gegrift staat, bijzonder hoor!
Toen ik nog een kleine jongen was, woonden we boven onze meubelzaak De Best-Noy aan de Steenstraat 74. Begin jaren ‘50 was er nog weinig verkeer en dus ook weinig lawaai en daardoor hoorde ik de hoeven van het paard van Toon Moors duidelijk aankomen. Toon wist blijkbaar dat ik naar hem uitkeek, want vriendelijk als hij was, zwaaide hij altijd even naar me.
